ریاضی و هنر تاثیری مشابه در مغز دارند

ریاضیات یکی از علوم جالب توجه است که اساس بسیاری از پدیده های طبیعت بر مبنای این دانش قرار دارد. در این میان برخی افراد از ریاضیات متنفر بوده و برخی دیگر آن را دوست دارند. به گفته محققان، ریاضیات را می توان به عنوان یک پدیده زیبا در نظر گرفت.

شاید کمتر درسی را بتوان مانند ریاضیات دانست که دانش آموزان و دانشجویان نسبت به آن تا این حد احساسات متناقض داشته و ترکیبی از نفرت و عشق را در این درس شاهد باشیم. از نظر علمی ممکن است ریاضیات را نتوان به‌ عنوان یک پدیده دارای زیبایی خاص تصور کرد اما دانشمندان دریافته ‌اند که مشاهده یک معادله زیبا همان قسمت مغز را فعال می کند که دیدن یک قطعه زیبای هنری روی مغز تاثیر می گذارد.

تیمی از پژوهشگران در بریتانیا برای درک بهتر این مساله از ۱۵ ریاضیدان خواستند تا به مجموعه ای از معادلات نمراتی در مقیاسی از  -۵ (بسیار زشت) تا ۵  (بسیار زیبا) امتیاز بدهند . همزمان با این مساله، دانشمندان از مغز این ریاضی دانان در هنگام  مشاهده فرمول ها ، تصویر برداری کرده و فعالیت های مغزی ان ها را اسکن کردند.
بررسی این اسکن ‌ها نشان داد که هر چه فرمول‌ها زیباتر باشند، میزان فعالیت در قشر میانی اوربیتوفرونتال مغز این افراد بیشتر می‌شود. این بخش از مغز انسان،ناحیه‌ ای محسوب می شود که با درک زیبایی موسیقی و آثار هنری مرتبط است.
پروفسور سمیر زکی از دپارتمان نوروبیولوژی دانشگاه کالج لندن در این رابطه می ‌گوید: برای بسیاری از ما، فرمول ‌های ریاضی، عباراتی خشک و غیر قابل فهم و دسترس در زندگی روزمره به نظر می ‌رسند،
اما برای یک ریاضیدان یک معادله می‌تواند ذات زیبایی را تجسم بخشد. زیبایی یک فرمول ممکن است ناشی از سادگی، تقارن، ظرافت یا بیان یک حقیقت تغییرناپذیر باشد. به عنوان مثال برای افلاطون، کیفیت انتزاعی ریاضیات بیانگر اوج نهایی زیبایی بود.
به گفته شرکت کنندگان، زیباترین معادلات شامل هویت فیثاغورثی و هویت اویلر است که پنج اصل ریاضی اساسی را به هم مرتبط می کند:
eiπ 1 = 0
در عین حال، زشت ترین معادلات از نظر ریاضی دانان، معادله تابعی ریمان را شامل می شود:
ζ(s) = 2sπs – 1 sin(πs/2) Γ(1 – s) ζ(1 – s)