آیا کودکیِ شاد، تضمین‌کننده سلامت روانی بزرگسالی است؟
البته داشتن کودکی دشوار درنهایت در بزرگسالی فرد تاثیرات مخربی خواهد داشت اما برعکس، داشتن دوران کودکی شاد و شکوفا همیشه فرد را از ابتلا به بیماری‌های روانی در بزرگسالی محافظت نمی‌کند.
این موضوع، اخیراً توسط یک تیم تحقیقاتی در استرالیا مورد بررسی قرار گرفته و نتیجه این تحقیق در مجله روانشناسی امروز (Current Psychology) منتشر شده است.
این تحقیق که با ۳۴۳ نفر انجام شده، پیوندهای بالقوه میان تجربیات اولیه فرد در دوران کودکی، مسیر رشد فردی و سلامت روان وی را مورد بررسی قرار داده است.
این مطالعه تایید کرد که داشتن کودکی دشوار، خطر ابتلا به بیماری‌های روانی در بزرگسالی را تقویت می‌کند، به‌طوری که احتمال بروز افسردگی، اضطراب و پارانویا در افرادی که کودکی سخت و پر فراز و نشیبی داشته‌اند، بیشتر خواهد بود.
موضوع جالب دیگری که این مطالعه نشان داد این است که کودکانی که در یک محیط پایدار رشد می‌کنند و رشد ذهنی مطلوبی دارند نیز ممکن است در بزرگسالی دچار اضطراب یا دیگر مشکلات روحی و روانی شوند.
بیانکا کال Bianca Kahl، محقق دانشگاه استرالیای جنوبی و اولین نویسنده این مطالعه، گفت: «با افزایش شیوع مشکلات بهداشت روان، ضروری است که ما دانش خود را در مورد این شرایط بسیار پیچیده و متنوع گسترش دهیم.»
این محقق استرالیایی در ادامه افزود: «این تحقیق نشان می‌دهد که مسائل مربوط به بهداشت روان و به‌طور کلی مشکلات روحی و روانی فرد در بزرگسالی، ریشه در حوادث دوران کودکی وی ندارد و کودکی که در خانه‌ای شاد بزرگ شده است همچنان می‌تواند با بزرگتر شدن و در گذر ایام، به یک اختلال روانی مبتلا گردد. در حال حاضر، برای توضیح اینکه چگونه محیط کودکی و تجارب کودکی ما می‌توانند بر سلامت روان ما در بزرگسالی تاثیر بگذارند، فاکتورهایی قطعی در دست نیست.»
دکتر بیانکا کال در پایان نتیجه گرفت: «ما حدس می‌زنیم که انتظارات فرد از محیط و توانایی سازگاری وی با سناریوها و موقعیت‌های گوناگون، نقش مهمی در حالات روانی وی ایفا می‌کند.
به این ترتیب اگر در دوران کودکی، یاد بگیریم که خود را با تغییرات وفق دهیم و با شرایط مختلف کنار بیاییم، ممکن است در بزرگسالی و در زمانی که اوضاع به هر دلیلی مساعد نیست، بهتر بتوانیم با استرس و دیگر عواملی که سلامت روانی را تهدید می‌کنند، مواجه شویم. البته لازم به توضیح است که این قضیه فعلاً فقط یک فرضیه محسوب میشود و برای اثبات آن باید مطالعات بسیاری انجام شود.»
منبع: سلامت
این موضوع، اخیراً توسط یک تیم تحقیقاتی در استرالیا مورد بررسی قرار گرفته و نتیجه این تحقیق در مجله روانشناسی امروز (Current Psychology) منتشر شده است.
این تحقیق که با ۳۴۳ نفر انجام شده، پیوندهای بالقوه میان تجربیات اولیه فرد در دوران کودکی، مسیر رشد فردی و سلامت روان وی را مورد بررسی قرار داده است.
این مطالعه تایید کرد که داشتن کودکی دشوار، خطر ابتلا به بیماری‌های روانی در بزرگسالی را تقویت می‌کند، به‌طوری که احتمال بروز افسردگی، اضطراب و پارانویا در افرادی که کودکی سخت و پر فراز و نشیبی داشته‌اند، بیشتر خواهد بود.
موضوع جالب دیگری که این مطالعه نشان داد این است که کودکانی که در یک محیط پایدار رشد می‌کنند و رشد ذهنی مطلوبی دارند نیز ممکن است در بزرگسالی دچار اضطراب یا دیگر مشکلات روحی و روانی شوند.
بیانکا کال Bianca Kahl، محقق دانشگاه استرالیای جنوبی و اولین نویسنده این مطالعه، گفت: «با افزایش شیوع مشکلات بهداشت روان، ضروری است که ما دانش خود را در مورد این شرایط بسیار پیچیده و متنوع گسترش دهیم.»
این محقق استرالیایی در ادامه افزود: «این تحقیق نشان می‌دهد که مسائل مربوط به بهداشت روان و به‌طور کلی مشکلات روحی و روانی فرد در بزرگسالی، ریشه در حوادث دوران کودکی وی ندارد و کودکی که در خانه‌ای شاد بزرگ شده است همچنان می‌تواند با بزرگتر شدن و در گذر ایام، به یک اختلال روانی مبتلا گردد. در حال حاضر، برای توضیح اینکه چگونه محیط کودکی و تجارب کودکی ما می‌توانند بر سلامت روان ما در بزرگسالی تاثیر بگذارند، فاکتورهایی قطعی در دست نیست.»
دکتر بیانکا کال در پایان نتیجه گرفت: «ما حدس می‌زنیم که انتظارات فرد از محیط و توانایی سازگاری وی با سناریوها و موقعیت‌های گوناگون، نقش مهمی در حالات روانی وی ایفا می‌کند.
به این ترتیب اگر در دوران کودکی، یاد بگیریم که خود را با تغییرات وفق دهیم و با شرایط مختلف کنار بیاییم، ممکن است در بزرگسالی و در زمانی که اوضاع به هر دلیلی مساعد نیست، بهتر بتوانیم با استرس و دیگر عواملی که سلامت روانی را تهدید می‌کنند، مواجه شویم. البته لازم به توضیح است که این قضیه فعلاً فقط یک فرضیه محسوب میشود و برای اثبات آن باید مطالعات بسیاری انجام شود.»
منبع: سلامت
