اختلاف سنی ایده‌آل بین فرزندان چندسال است؟
آیا فاصله سنی ایده‌آلی بین خواهر و برادر وجود دارد که بر روابط آنها تاثیر مثبت بگذارد؟ در این مقاله در گفتگویی که با روانشناس کودک، الیزابت دارچیس، داشته‌ایم سعی کرده‌ایم تا به سوالاتی از این دست پاسخ دهیم. با ما همراه باشید.
فاصله سنی کم میان فرزندان یک خانواده
الیزابت دارچیس بر این باور است که وقتی فرزندان با هم یک یا دو سال فاصله سنی دارند، توقع والدین ناخودآگاه بالا می‌رود. فرزند بزرگتر عملاً از دید والدین خارج میشود تا فرزند کوچکتر دیده شود اما اگر والدین به او توجه کافی نشان دهند، او نیز می‌تواند به خوبی زندگی کند. سپس فرزندان با همدیگر بزرگ میشوند و علایق مشترک آنها برای رشد، تفاهم و سازگاری ایشان واقعاً مفید خواهد بود.
فاصله سنی حداقل سه ساله
فاصله سنی ۳ سال بین فرزندان برای والدین مناسب‌تر است زیرا فرزند بزرگتر، تقریباً مستقل شده است و از پس برخی کارها برمی‌آید. در حدود ۳ سالگی، کودک تا حدودی با احساسات مختلف آشنا میشود و می‌تواند به دیگران اعتماد کند. این سن بهترین زمان برای تولد نوزاد جدید است. این احتمال وجود دارد که کودک نسبت به نوزاد احساس رقابت و حسادت داشته باشد، اما با کمک والدین می‌تواند بر این دو حس غلبه کند.
اگر فاصله سنی بچه‌ها حداقل ۱۰ سال باشد چه انتظاری می‌توان داشت؟
با این فاصله سنی، قطعاً علایق بچه‌ها متفاوت‌تر است، اما فرزند کوچکتر می‌تواند خواهر یا برادر بزرگترش را به عنوان یک الگو ببیند. در این فاصله سنی، فرزند ارشد معمولاً دیگر با والدین درگیر نمی‌شود و تولد خواهر و برادرش را سدی در برابر عشق و محبت پدر و مادرش نمی‌داند. او می‌فهمد که این تولد عشق آنها را نسبت به او کم نخواهد کرد.
به‌طور کلی، او با آغوش باز کودک را می‌پذیرد و برایش ارزش زیادی قائل خواهد بود. اگر او یک نوجوان ۱۷ ساله باشد، ممکن است با این تولد دچار تحولاتی شود: به عنوان مثال نسبت به جنسیت والدینش کنجکاوتر شود و چه بسا به این بیاندیشد که خودش نیز قدرت باروری دارد یا نه. درحقیقت بچه‌دار شدن، آن‌هم با این فاصله سنی، قطعاً آزادی والدین را در بسیاری از جهات محدود می‌کند، اما بعضی از والدین واقعاً دلشان نمی‌خواهد که خود را از این لذت آخر محروم سازند!
در نهایت، باید خاطر نشان کنیم که هیچ فاصله سنی ایده‌آلی میان فرزندان وجود ندارد. مهم این است که والدین چگونه آن را تجربه و مدیریت کنند.
فاصله سنی کم میان فرزندان یک خانواده
الیزابت دارچیس بر این باور است که وقتی فرزندان با هم یک یا دو سال فاصله سنی دارند، توقع والدین ناخودآگاه بالا می‌رود. فرزند بزرگتر عملاً از دید والدین خارج میشود تا فرزند کوچکتر دیده شود اما اگر والدین به او توجه کافی نشان دهند، او نیز می‌تواند به خوبی زندگی کند. سپس فرزندان با همدیگر بزرگ میشوند و علایق مشترک آنها برای رشد، تفاهم و سازگاری ایشان واقعاً مفید خواهد بود.
فاصله سنی حداقل سه ساله
فاصله سنی ۳ سال بین فرزندان برای والدین مناسب‌تر است زیرا فرزند بزرگتر، تقریباً مستقل شده است و از پس برخی کارها برمی‌آید. در حدود ۳ سالگی، کودک تا حدودی با احساسات مختلف آشنا میشود و می‌تواند به دیگران اعتماد کند. این سن بهترین زمان برای تولد نوزاد جدید است. این احتمال وجود دارد که کودک نسبت به نوزاد احساس رقابت و حسادت داشته باشد، اما با کمک والدین می‌تواند بر این دو حس غلبه کند.
اگر فاصله سنی بچه‌ها حداقل ۱۰ سال باشد چه انتظاری می‌توان داشت؟
با این فاصله سنی، قطعاً علایق بچه‌ها متفاوت‌تر است، اما فرزند کوچکتر می‌تواند خواهر یا برادر بزرگترش را به عنوان یک الگو ببیند. در این فاصله سنی، فرزند ارشد معمولاً دیگر با والدین درگیر نمی‌شود و تولد خواهر و برادرش را سدی در برابر عشق و محبت پدر و مادرش نمی‌داند. او می‌فهمد که این تولد عشق آنها را نسبت به او کم نخواهد کرد.
به‌طور کلی، او با آغوش باز کودک را می‌پذیرد و برایش ارزش زیادی قائل خواهد بود. اگر او یک نوجوان ۱۷ ساله باشد، ممکن است با این تولد دچار تحولاتی شود: به عنوان مثال نسبت به جنسیت والدینش کنجکاوتر شود و چه بسا به این بیاندیشد که خودش نیز قدرت باروری دارد یا نه. درحقیقت بچه‌دار شدن، آن‌هم با این فاصله سنی، قطعاً آزادی والدین را در بسیاری از جهات محدود می‌کند، اما بعضی از والدین واقعاً دلشان نمی‌خواهد که خود را از این لذت آخر محروم سازند!
در نهایت، باید خاطر نشان کنیم که هیچ فاصله سنی ایده‌آلی میان فرزندان وجود ندارد. مهم این است که والدین چگونه آن را تجربه و مدیریت کنند.
منبع: سلامت
