والدین چگونه به فرزندشان محبت کنند؟!

مهرداد کاظم‌زاده عطوفی در گفت‌وگو با فارس، اظهار داشت: محبت کردن عبارت است از بیان احساسات و عواطف فردی نسبت به فرد یا گروهی دیگر که این بحث گاهی برای ما مبهم است. وی افزود: محبت کردن در همه ما وجود دارد اما نکته مهم این است که قبل از آن باید احساسات خود را بشناسیم و وقتی راجع به دوست داشتن فردی صحبت می‌کنیم بدانیم این دوست داشتن دارای چه ثبات و عمقی است.

وی ادامه داد: والدین باید برای دوست داشتن فرزندشان از این شاخص بهره‌مند باشند. بر اساس پیش‌فرض‌ها، والدین به واسطه تعلق تمامیتی که نسبت به فرزندشان دارند آنها را دوست دارند. وی تصریح کرد: بیشتر اوقات والدین دوست داشتن را با الگوهای رفتاری خاصی اشتباه می‌گیرند.

دبیر انجمن علمی روانشناسی بالینی ایران اظهار داشت: وقتی می‌خواهیم محبتمان را بروز دهیم باید آن را متوجه فرد مقابل کنیم. در مورد والدین و فرزندان شاخصه‌های رفتاری در این خصوص عبارت است از هر نوع رفتاری که توجه ما را نسبت به فرزندانمان نشان می‌دهد که باید به شکل محبت و توجه مثبت نامشروط باشد.

وی گفت: توجه مثبت شامل رفتارهای کلامی و غیرکلامی است. واژه‌هایی مانند «دوستت دارم» و «عزیزم» نشان دهنده محبت کلامی است. اگر به فرزندمان بگوییم «خواهش می‌کنم مراقب خودت باش» یا اینکه «من نگران تو هستم و دوست دارم تو همیشه حالت خوب باشد» محبت خود را به صورت کلامی به او منتقل کرده‌ایم.

وی ادامه داد: وقتی فرزندمان دارد درس می‌خواند و ما او را برای شام فرا می‌خوانیم محبت خود را به او ابراز کرده‌ایم و به او نشان می‌دهیم که چقدر برایمان مهم است. دبیر انجمن روانشناسی بالینی ایران اظهار داشت: به لحاظ رفتاری لمس کردن توأم با نوازش و در آغوش گرفتن رفتارهایی است که همراه با حالت هیجانات مثبت است. در کنار آن رفتارهایی مانند غذا گذاشتن در کیف فرزندمان یا کمک کردن به او در پوشیدن لباس‌هایش می‌تواند محبت ما را به فرزندانمان انتقال دهد.

وی ادامه داد: نکته مهم در این خصوص این است که گاهی والدین دوست داشتن خود را نسبت به فرزندانشان مشروط می‌کنند. وی افزود: مثلاً وقتی مادری عصبانی می‌شود وبه فرزندش می‌گوید «دیگر دوستت ندارم» یا «دیگر مادرت نیستم» می‌تواند در فرزند ایجاد سوءتفاهم کند.

دبیر انجمن روانشناسی بالینی ایران گفت: جالب است بدانید با وجود اینکه ما این جملات را در عصبانیت بیان می‌کنیم اما فرزندانمان این کلید واژه‌ها را می‌گیرد، آنها را ضبط می‌کند و در شرایط خاص مانند وقتی فرزند جدیدی به دنیا می‌آید این شنیده‌ها فعال می‌شود و در او احساس عدم امنیت و دوست داشتن می‌کند.

کاظم‌زاده عطوفی تصریح کرد: در مراجعات مراکز روانشناختی دیده می‌شود که گاهی فرزندانی که هیچ نشانه‌ای از رفتار پرخاشگرانه در خانه آنها وجود ندارد احساس عدم دوست داشتن از سوی والدینشان را ایجاد می‌کند که این مسئله به همان رفتارها مربوط می‌شود.

وی ادامه داد: والدین در رفتار با فرزندان باید به دو نکته توجه کنند اول اینکه از به کار بردن واژه‌هایی که نشان دهنده عدم دوست داشتن است بپرهیزند و دوم اینکه دوست داشتن خود را با چیزی معامله نکنند. مثلاً به فرزندشان نگویند اگر این کار را انجام ندهی تو را دوست دارم یا برعکس.

کاظم‌زاده عطوفی افزود: به جای این رفتار باید از محرومیت استفاده کنیم. مثلاً به او بگوییم تو را دوست دارم اما به خاطر این رفتارت یک ساعت با تو صحبت نمی‌کنم. وی خاطر نشان کرد: روابط عاطفی با فرزندان دارای الگوهای سلامت خاصی است که اگر آن را رعایت نکنیم به فرزندان آسیب می‌رساند و در رشد روانی آنها و سلامت آینده‌شان اختلال ایجاد می‌کند.