افزایش خشونت از نتایج کودکآزاری است
یک آسیبشناس گفت: افزایش جنایت و خشونت و فرار دختران یا زنان در کشور را از مهمترین عواقب رشد کودکآزاری دانست و گفت: خشونتی که در سنین کودکی بر فرد متحمل میشود در نهایت در سنین بزرگسالی بارز میشود و جامعه را درگیر میکند.
امان الله قرایی مقدم در گفتوگو با ایلنا درباره کودکآزاری، گفت: هر نوع اذیت و آزار جسمی، جنسی، اقتصادی و روحی که نسبت به کودک روا میشود کودکآزاری خوانده میشود که میزان این رفتار ناهنجار در هر کشور تحت عوامل ویژهای شکل میگیرد.
این آسیبشناس به نقش مهم خانوادهها در کودکآزاری اشاره کرد و افزود: خانواده در رفتارهای خود همواره از جامعه تاثیر میپذیرد که معمولا ایی رفتار ناهنجار در خانوادههای بدسرپست و بیسرپرست بیشتر اتفاق میافتد.
وی ادامه داد: نزاع بین والدین و سایر اعضای خانواده، اعتیاد و فقر اقتصادی و فرهنگی از مهمترین عوامل افزایش کودکآزاری در خانوادهها برشمرده میشود که البته در این میان از نقش مهم جامعه در کنترل این ناهنجاری غافل شد.
قرایی مقدم با بیان اینکه شرایط جامعه در میزان کودکآزاری یک جامعه بسیار مهم تعیین کننده است، تصریح کرد: فشاری که جامعه بر خانواهها وارد میکند در نهایت از سوی خانوادهها بر کودکان به عنوان بیدفاع ترین قشر جامعه وارد میشود؛ میتوان اذعان داشت که هرچقدر خوالدین در جامعه سرخورده میشوند این سرخوردگی را بیشتر بر کودکان خود اعمال میکنند.
وی ادامه داد: این اعمال فشارها حتما به شکل فیزیکی و تنبیههای جسمی نیست بلکه این فشارها میتواند به شکلهای مختلفی همچون سرزنشها، تحقیر، تمسخر و فشارهای اقتصادی باشد.
وی میزان کودکآزاری را در خانوادههای بیسرپرست یا تک سرپرست را به مراتب بیشتر دانست و افزود: در بسیاری از موارد هم دیده شده است که والدین برای تحت فشار قرار دادن یکدیگر به کودکآزاری دست میزنند. این آسیبشناس افزایش دختران فراری را یا کاهش آن را در گرو میزان کودکآزاری عنوان کرد و ادامه داد: بسیاری از همسر آزاریها و همچنین آسیبهای اجتماعی با این معضل در ارتباط هستند که تمامی این ناهنجاریها ریشه در فقر فرهنگی دارد به طوری که در طی تحقیقات انجام شده کودکآزاری در خانوادههای تحصیل کرده به مراتب کمتر دیده شده است.
قرایی مقدم ضمن انتقاد از نگاه سنتی در روش تربیت کودکان، تاکید کرد: یک نگاه سنتی غلط بر این باور است که والدین بر کودکان حق دارند و صلاح و مصلحت آنان را میدانند، لذا والدین اجازه هرگونه برخورد را با کودکان خود دارند که متاسفانه این دیدگاه غلط موجب شده است تا واکنش مناسبی با کودکآزاری شکل نگیرد. این آسیبشناس وضعیت اقتصادی خانوادهها را در میزان و شکل کودکآزاری موثر دانست و ادامه داد: در خانوادههایی که از شرایط اقتصادی خوبی برخوردار نیستند و همچنین سنتی رفتار میکنند این اتفاق بیشتر رخ میدهد و در خانوادههای مرفه نیز این اتفاق کمتر رخ میدهد و شکل کودکآزاری بیشتر از نوع فیزیکی به سمت روانی تمایل پیدا کرده است.
قرایی مقدم با بیان اینکه کودکان پیشفعال و سرکش زمینه کودکآزاری را فراهم میکنند، ادامه داد: هیچ رفتار و پدیدهای به طور قطعی، ذاتی نیست و نحوه تربیت نقش مهمی در کودکآزاری دارد و رفتارهایی همچون بد غذا دادن و بد حرف زدن با کودک، بنا بر تعریف سازمان جهانی به عنوان کودکآزاری محسوب میشود.
وی با بیان اینکه میزان کودکآزاری در کشور قابل قبول نیست، گفت: در ایران کودک آزاری زیاد است چراکه با توجه به معضلهای اقتصادی و بحث کودکان خیابان نمیتوان انتظار پایین بودن این آمار را داشت که در این میان عقیدههای سنتی نسبت به کودکان سهم به سزایی دارد.
قرایی مقدم تاکید کرد: متاسفانه قانون نمیتواند در مقابله با کودکآزاری موفق عمل کند چراکه فرهنگ سنتی ما باعث شده است تا شکایت از والدین به علت بدرفتاری با کودکان بد عنوان شود لذا میزان مراجعه به قانون در این زمینه از طرف مردم بسیار کم اتفاق میافتد.
وی در مقایسه ایران با سایر کشورهای دنیا در زمینه کودکآزاری خاطرنشان کرد: در مقایسه با کشورهای همسایه و آسیایی جایگاه خوبی داریم ولی در مقایسه با کشورهای پیشرفته در این زمینه آمارمان مقبول نیست.
این آسیبشناس افزایش جنایت و خشونت و فرار دختران یا زنان در کشور را از مهمترین عواقب رشد کودکآزاری دانست و گفت: خشونتی که فرد در سنین کودکی متحمل میشود در نهایت در سنین بزرگسالی بارز میشود و جامعه را درگیر میکند.
امان الله قرایی مقدم در گفتوگو با ایلنا درباره کودکآزاری، گفت: هر نوع اذیت و آزار جسمی، جنسی، اقتصادی و روحی که نسبت به کودک روا میشود کودکآزاری خوانده میشود که میزان این رفتار ناهنجار در هر کشور تحت عوامل ویژهای شکل میگیرد.
این آسیبشناس به نقش مهم خانوادهها در کودکآزاری اشاره کرد و افزود: خانواده در رفتارهای خود همواره از جامعه تاثیر میپذیرد که معمولا ایی رفتار ناهنجار در خانوادههای بدسرپست و بیسرپرست بیشتر اتفاق میافتد.
وی ادامه داد: نزاع بین والدین و سایر اعضای خانواده، اعتیاد و فقر اقتصادی و فرهنگی از مهمترین عوامل افزایش کودکآزاری در خانوادهها برشمرده میشود که البته در این میان از نقش مهم جامعه در کنترل این ناهنجاری غافل شد.
قرایی مقدم با بیان اینکه شرایط جامعه در میزان کودکآزاری یک جامعه بسیار مهم تعیین کننده است، تصریح کرد: فشاری که جامعه بر خانواهها وارد میکند در نهایت از سوی خانوادهها بر کودکان به عنوان بیدفاع ترین قشر جامعه وارد میشود؛ میتوان اذعان داشت که هرچقدر خوالدین در جامعه سرخورده میشوند این سرخوردگی را بیشتر بر کودکان خود اعمال میکنند.
وی ادامه داد: این اعمال فشارها حتما به شکل فیزیکی و تنبیههای جسمی نیست بلکه این فشارها میتواند به شکلهای مختلفی همچون سرزنشها، تحقیر، تمسخر و فشارهای اقتصادی باشد.
وی میزان کودکآزاری را در خانوادههای بیسرپرست یا تک سرپرست را به مراتب بیشتر دانست و افزود: در بسیاری از موارد هم دیده شده است که والدین برای تحت فشار قرار دادن یکدیگر به کودکآزاری دست میزنند. این آسیبشناس افزایش دختران فراری را یا کاهش آن را در گرو میزان کودکآزاری عنوان کرد و ادامه داد: بسیاری از همسر آزاریها و همچنین آسیبهای اجتماعی با این معضل در ارتباط هستند که تمامی این ناهنجاریها ریشه در فقر فرهنگی دارد به طوری که در طی تحقیقات انجام شده کودکآزاری در خانوادههای تحصیل کرده به مراتب کمتر دیده شده است.
قرایی مقدم ضمن انتقاد از نگاه سنتی در روش تربیت کودکان، تاکید کرد: یک نگاه سنتی غلط بر این باور است که والدین بر کودکان حق دارند و صلاح و مصلحت آنان را میدانند، لذا والدین اجازه هرگونه برخورد را با کودکان خود دارند که متاسفانه این دیدگاه غلط موجب شده است تا واکنش مناسبی با کودکآزاری شکل نگیرد. این آسیبشناس وضعیت اقتصادی خانوادهها را در میزان و شکل کودکآزاری موثر دانست و ادامه داد: در خانوادههایی که از شرایط اقتصادی خوبی برخوردار نیستند و همچنین سنتی رفتار میکنند این اتفاق بیشتر رخ میدهد و در خانوادههای مرفه نیز این اتفاق کمتر رخ میدهد و شکل کودکآزاری بیشتر از نوع فیزیکی به سمت روانی تمایل پیدا کرده است.
قرایی مقدم با بیان اینکه کودکان پیشفعال و سرکش زمینه کودکآزاری را فراهم میکنند، ادامه داد: هیچ رفتار و پدیدهای به طور قطعی، ذاتی نیست و نحوه تربیت نقش مهمی در کودکآزاری دارد و رفتارهایی همچون بد غذا دادن و بد حرف زدن با کودک، بنا بر تعریف سازمان جهانی به عنوان کودکآزاری محسوب میشود.
وی با بیان اینکه میزان کودکآزاری در کشور قابل قبول نیست، گفت: در ایران کودک آزاری زیاد است چراکه با توجه به معضلهای اقتصادی و بحث کودکان خیابان نمیتوان انتظار پایین بودن این آمار را داشت که در این میان عقیدههای سنتی نسبت به کودکان سهم به سزایی دارد.
قرایی مقدم تاکید کرد: متاسفانه قانون نمیتواند در مقابله با کودکآزاری موفق عمل کند چراکه فرهنگ سنتی ما باعث شده است تا شکایت از والدین به علت بدرفتاری با کودکان بد عنوان شود لذا میزان مراجعه به قانون در این زمینه از طرف مردم بسیار کم اتفاق میافتد.
وی در مقایسه ایران با سایر کشورهای دنیا در زمینه کودکآزاری خاطرنشان کرد: در مقایسه با کشورهای همسایه و آسیایی جایگاه خوبی داریم ولی در مقایسه با کشورهای پیشرفته در این زمینه آمارمان مقبول نیست.
این آسیبشناس افزایش جنایت و خشونت و فرار دختران یا زنان در کشور را از مهمترین عواقب رشد کودکآزاری دانست و گفت: خشونتی که فرد در سنین کودکی متحمل میشود در نهایت در سنین بزرگسالی بارز میشود و جامعه را درگیر میکند.
مرجع : خبرگزاری کار