تصویر بدنی و پیری زنان

رابطه مسالمت آمیز با بدن خود را آغاز کنید زنان بالای 40 سال از هنجارهای اجتماعی و تغییرات فیزیولوژیکی پیری پیروی می کنند پیمودن مسیر پیری نیازمند تلاشی ارادی برای بازتعریف زیبایی و عزت نفس است

در طول دهه گذشته، تحقیقات گسترده ای به موضوع تصویر بدن در دوران میانسالی و پیری، با تمرکز غالب بر روی چالش هایی که زنان در این مراحل تجربه می کنند، پرداخته است. این تأکید برای جامعه‌ای که بر استانداردهای جوانی و زیبایی، از جمله «اندام ایده‌آل» و «پوستی بدون چروک» متمرکز شده است، تعجب‌آور نیست. مواجهه با زنی که نه تنها می پذیرد، بلکه احساسات مثبتی نسبت به بدن خود دارد، در این زمینه نادر است.

تحقیقات نشان می دهد که زنان 40 ساله و بالاتر با تأثیرات مختلفی روبرو هستند که درک آنها از ظاهر را شکل می دهد. این عوامل شامل مشاهده تغییرات در بدن آنها و انتظارات اجتماعی برای به حداقل رساندن علائم پیری مانند خطوط یا موهای خاکستری است. هنجار اجتماعی زیبایی زنان، که با “اندام زیبا و ظاهری زیبا” مشخص شده است، با تغییرات فیزیولوژیکی مرتبط با افزایش سن که بر بدن زن تأثیر می گذارد، دورتر می شود.

با این حال، مهم است که اذعان کنیم پیری بخشی طبیعی و بخشی اساسی از زندگی است. استانداردهای ظاهری اجتماعی که اغلب ارزش را برای بسیاری تعریف می‌کنند، می‌توانند ساختارشکن شوند.
برای یافتن مقبولیت در پیری و پذیرش تغییرات ناشی از آن، افراد می‌توانند رویکردی چندوجهی را دنبال کنند که بر موضوعات پذیرش و تفکر فراتر از ظاهر فیزیکی متمرکز است.

در ادامه 10 استراتژی توانمند برای کمک به افراد برای یافتن آرامش و قدردانی از بدن پیر خود آورده شده است.

    شناسایی و اتخاذ الگوهای واقعی:
استانداردهای زیبایی اجتماعی را با ارزیابی انتقادی تصاویر رسانه ای به چالش بکشید. به دنبال افراد مسن تر باشید که دارای ویژگی هایی مانند قدرت، خرد و شجاعت هستند و بر ویژگی هایی فراتر از ظاهر فیزیکی تمرکز دارند.
    درگیر شیوه های خودمراقبتی باشید:
با درگیر شدن در روال های خودمراقبتی با تاکید بر ارزش گذاری و پاسخگویی به نیازهای فیزیکی خود، برای اولین بار با بدن خود ارتباط برقرار کنید. این روال ها می توانند شامل فعالیت هایی مانند استفاده از لوسیون، شرکت در قرار ملاقات های منظم با پزشک، ورزش، مدیتیشن و تمرین یوگا باشند.
    از بیان سخنان تحقیرآمیز در مورد بدن خود بپرهیزید:
با نگاه کردن به آینه و توصیف بدن خود با عبارات خنثی، شفقت به خود را تمرین کنید. از خودگویی منفی بپرهیزید و به جای آن بر شناخت بدن خود بدون قضاوت تمرکز کنید.
    دلایلی را که از بدن خود قدردانی می کنید فهرست کنید:
به بدن خود را بی طرفانه توجه کنید، روش های مختلف و مثبتی را که بدن شما به شما خدمت کرده است، بشناسید. قدردانی خود را با صدای بلند بیان کنید، دلایل را یادداشت کنید و زمانی که خودگویی منفی به میان آمد، به آنها اشاره کنید.
    یک نامه عذرخواهی برای بدن خود بنویسید:
در مورد هرگونه بدرفتاری یا بی توجهی که در گذشته به بدن خود کرده‌اید فکر کنید و به دنبال صلح باشید. برای هر آسیبی که ممکن است متحمل شده باشد، از بدن خود عذرخواهی کنید و حس ارتباط و پذیرش را تقویت کنید.
    شفقت به خود را تمرین کنید: از سرزنش بدن خود برای روند طبیعی پیری خودداری کنید. با همان مهربانی و فهمی که به یک دوست پیشنهاد می کنید با خود صحبت کنید و با بدن خود با عشق و مراقبت رفتار کنید.
    اطلاعات دقیق در مورد پیری به دست آورید:
به دنبال منابع قابل اعتماد در روند پیری باشید که شامل تغییرات در بدن شما می شود. به عنوان مثال، بدانید که افزایش وزن در میانسالی می تواند ناشی از تغییرات هورمونی و متابولیک باشد. درک این تغییرات طبیعی به عادی سازی تجربه پیری کمک می کند.
    یک رویکرد کل نگر را امتحان کنید:
ذهن و بدن خود را با کاوش در تکنیک هایی مانند تصویرسازی هدایت شده، مراقبه ذهن آگاهی، نگاه کردن در آینه و تصور دلسوزانه یکپارچه کنید. این شیوه ها می توانند در خصوص به چالش کشیدن انتقاد از خود، کاهش عینیت بخشیدن به خود و ارتقای خودپذیری کمک کنند.
    تمرکز خود را از جوانی ابدی به ارزش‌های بنیادی و تعالی فردی تغییر دهید:
تمرکز خود را از دنبال کردن جوانی ابدی به کاوش در ارزش‌های اساسی و تعالی فردی هدایت کنید. توجه خود را از ظواهر دور کنید و در سفر وجودی خود پیش بروید که فرآیند طبیعی پیری را در بر می گیرد، پذیرش را تقویت می کند و رشد شخصی را ارتقا می دهد. در نظر بگیرید که چه میراثی را می خواهید از خود به جای بگذارید و چگونه می خواهید دیگران شما را به یاد بیاورند و اجازه دهید این بازتاب ها مسیر شما را هدایت کنند.
    ارتباط اجتماعی:
ایجاد ارتباطات معنادار با دوستان، خانواده و جامعه در اواسط تا اواخر زندگی در پرورش حمایت عاطفی، ترویج تبادلات غنی، بزرگداشت دستاوردهای زندگی، کاهش انگ و تعمیق احساس تعلق مؤثر است. این تجربه مشترک استانداردهای اجتماعی در خصوص زیبایی را به چالش می‌کشد و پیری را عادی می‌کند و در نهایت به ایجاد تصویری فراگیرتر و مثبت از بدن کمک می‌کند.

در جامعه ای که  جولانگاه جوانان است، پیمودن مسیر پیری نیازمند تلاشی ارادی برای بازتعریف زیبایی و عزت نفس است. با به چالش کشیدن وسواس های فرهنگی، پرورش شفقت به خود و جشن گرفتن غنای هر سالی که می گذرد، می توانید رابطه مسالمت آمیز با بدن خود را آغاز کنید که از محدودیت های استانداردهای سن محور فراتر می رود. به یاد داشته باشید، زیبایی واقعی محدود به زمان نیست و ارزش شما بسیار فراتر از محدودیت های سطحی انتظارات اجتماعی و فرهنگی است.