افراد یاریدهنده، روانی سالمتر دارند
پشتیبانی رساندن به یک عزیز نه تنها به سود یاری گیرنده است، بلکه برای یاری دهنده هم سودمند است، این نتیجه گیری یک مطالعه تصویربرداری از مغز توسط دانشمندان دانشگاه کالیفرنیا در لس آنجلس (یو. سی. ال.ای.) است.
به گزارش سینا نیوز به نقل از بیبی سی، نآاومی ایزنبرگر نویسنده اصلی گزارش این مطالعه و استادیار روانشناسی در یو. سی. ال.ای. گفت: هنگامی که مردم از چگونگی سودمند بودن حمایتهای اجتماعی برای سلامتی ما حرف میزنند، آنها عموما بر پیش فرض مفید بودن دریافت حمایتهای اجتماعیای که ما از دیگران دریافت میکنیم حرکت میکنند، اما اکنون بسیار محتمل به نظر میرسد که در واقع کمکهای اجتماعیای که ما برای دیگران انجام میدهیم برای سلامت خود ما نیز مفید است.
گزارش این مطالعه این هفته در شماره آنلاین مجله پزشکی روان تنی، یک مجله علمی مرور شده توسط همتایان درباره بهداشت روان، انتشار یافت.
ایزنبرگر و تریستن ایناگاکی، دانشجوی دکترای روانشناسی یو. سی. ال.ای.، ۲۰ زوج را که دارای روابط خوبی بودند را در مرکز تصویربرداری اهمانسون-لاولیس مورد مطالعه قرار دادند.
مغز بیست زن این زوجها مورد اسکن اف.ام. آر. آی. قرار گرفت، در حالی که مردان در خارج از اسکنر مورد شوکهای الکتریکی دردآور قرار داشتند.
در زمانهایی، این زنان میتوانستند با گرفتن و فشار آوردن به بازوی همسرانشان آنها را مورد حمایت قرار دهند، در حالی که در زمانهای دیگر، آنها مجبور بودند دریافت شوکهای الکتریکی توسط مردان خود را تماشا کنند بدون آنکه قادر باشند از آنان حمایت نمایند (در عوض هر کدام از زنان در این زمان یک توپ از جنس فوم داشتند که میتوانستند آن را فشار دهند). در موردهایی دیگر، مردان شوک دریافت نمیکردند و زنان میتوانستند بازوی همسرانشان را لمس کنند یا نکنند.
این دانشمندان دریافتند، زنان هنگامی که از مردان خود در حال دردکشیدن حمایت میکردند، بخشهای مرتبط با پاداش در مغز آنها، از جمله ونترال استریتم و سپتال، فعالیت افزونتر نشان میداد. به علاوه، هر اندازه که این زنان فعالیتهای عصبی بیشتری مرتبط با ناحیههای پاداشی نشان میدادند، آنها احساس نزدیکی بیشتری با مردان خود را گزارش میکردند. در حالتی که هیچ حمایتی انجام نمیشد، این ناحیهها کاهش فعالیت را نشان میداد.
ایزنبرگر گفت: این یافتهها چنین القا میکند که پشتیبانی دادن ممکن است دارای تاثیرات کاهش استرس برای فردی باشد که حمایت دهی را انجام میدهد.
به گزارش سینا نیوز به نقل از بیبی سی، نآاومی ایزنبرگر نویسنده اصلی گزارش این مطالعه و استادیار روانشناسی در یو. سی. ال.ای. گفت: هنگامی که مردم از چگونگی سودمند بودن حمایتهای اجتماعی برای سلامتی ما حرف میزنند، آنها عموما بر پیش فرض مفید بودن دریافت حمایتهای اجتماعیای که ما از دیگران دریافت میکنیم حرکت میکنند، اما اکنون بسیار محتمل به نظر میرسد که در واقع کمکهای اجتماعیای که ما برای دیگران انجام میدهیم برای سلامت خود ما نیز مفید است.
گزارش این مطالعه این هفته در شماره آنلاین مجله پزشکی روان تنی، یک مجله علمی مرور شده توسط همتایان درباره بهداشت روان، انتشار یافت.
ایزنبرگر و تریستن ایناگاکی، دانشجوی دکترای روانشناسی یو. سی. ال.ای.، ۲۰ زوج را که دارای روابط خوبی بودند را در مرکز تصویربرداری اهمانسون-لاولیس مورد مطالعه قرار دادند.
مغز بیست زن این زوجها مورد اسکن اف.ام. آر. آی. قرار گرفت، در حالی که مردان در خارج از اسکنر مورد شوکهای الکتریکی دردآور قرار داشتند.
در زمانهایی، این زنان میتوانستند با گرفتن و فشار آوردن به بازوی همسرانشان آنها را مورد حمایت قرار دهند، در حالی که در زمانهای دیگر، آنها مجبور بودند دریافت شوکهای الکتریکی توسط مردان خود را تماشا کنند بدون آنکه قادر باشند از آنان حمایت نمایند (در عوض هر کدام از زنان در این زمان یک توپ از جنس فوم داشتند که میتوانستند آن را فشار دهند). در موردهایی دیگر، مردان شوک دریافت نمیکردند و زنان میتوانستند بازوی همسرانشان را لمس کنند یا نکنند.
این دانشمندان دریافتند، زنان هنگامی که از مردان خود در حال دردکشیدن حمایت میکردند، بخشهای مرتبط با پاداش در مغز آنها، از جمله ونترال استریتم و سپتال، فعالیت افزونتر نشان میداد. به علاوه، هر اندازه که این زنان فعالیتهای عصبی بیشتری مرتبط با ناحیههای پاداشی نشان میدادند، آنها احساس نزدیکی بیشتری با مردان خود را گزارش میکردند. در حالتی که هیچ حمایتی انجام نمیشد، این ناحیهها کاهش فعالیت را نشان میداد.
ایزنبرگر گفت: این یافتهها چنین القا میکند که پشتیبانی دادن ممکن است دارای تاثیرات کاهش استرس برای فردی باشد که حمایت دهی را انجام میدهد.