با مادری که جنین خود را سقط کرده چگونه رفتار کنیم؟
دكتر ميناپورفرخ، روان شناس در این باره می گوید: گاهی دلیل این ترس ها ناشی از تجارب قبلی آنهاست که می تواند به علت وجود نقص های ژنتیکی یا مشکلات فیزیولوژی باشد که لازم است زوجین در جهت رفع آن برآیند.گاهی این نگرانی ها تجربه یکی از اعضای خانواده بوده یا افزایش آگاهی خود فرد باشد.
وي ادامه داد: در چنین مواردی هر چه سن جنین بیشتر باشد، وابستگی عاطفی مادر با جنین بیشتر بوده و سوگ شدیدتری را تجربه می کند. سوگ، مجموعه ای از احساسات، افکار و رفتارهایی است که فرد با فقدان یا تهدید فقدان مواجه می شود.
سوگ شامل پدیده های درونی مانند افکار و احساسات و پدیده های بیرونی مثل گریه کردن، بی قراری و استفاده از مکانیسم دفاعی انکار است. سوگ شامل چندین مرحله است که یکی پس از دیگری رخ می دهد اما ممکن است همه مراحل لزوما طی نشود.
اولین مرحله سوگ، انکار است. در این مرحله فرد سوگوار به واسطه خیال پردازی با مورد از دست رفته اش زندگی کرده و همواره او را در کنار خود تصور می کند. دومین مرحله، روبه رو شدن با واقعیت یا مرحله چانه زنی است.زیر سؤال بردن قابلیت های مادری و حس بی کفایتی او را وادار می کند تا به دنبال مقصر باشد.
در سومین مرحله که همان خشم است، ممکن است فرد برای جلب توجه و گرفتن حمایت، دست به رفتارهای پر خطر بزند که در این مرحله، حمایت همسر و سایر اعضای خانواده می تواند تنش را کمتر کرده تا مادر بتواند با دنیایی که فرد از دست رفته در آن حضور ندارد سازگاری پیدا کند.
در صورتیکه حمایت های اطرافیان و بخصوص همسر نباشد، فرد سوگوار وارد چهارمین مرحله یعنی افسردگی می شود. زمانی که فرد بتواند در این سناریو جدید زندگی، معنایی تازه بیابد و خودانگاره ای نو بنا کند، وارد آخرین مرحله که همان پذیرش است خواهد شد.
در پایان گفتنی است، باید توجه داشت که گاهی خشم های فروخورده و احساسات ابراز نشده ممکن است فرایند سوگ را پیچیده تر کند؛ بنابراین، همدلی و گوش کردن به صحبت های فرد سوگوار می تواند روند خارج شدن از سوگ را تسهیل نماید. همچنین چگونگی رابطه زوجین، قبل از این اتفاق هم بسیار مهم بوده و در صورتی که رابطه زوجین، خوب و صمیمانه و سرشار از عشق باشد، موفقیت فرد در پذیرش فقدان، بیشتر خواهد بود.
