معلم مهربان! حال مرا درک کن
«نمی‌تواند یک جا بند شود مدام حرف می‌زند، توی حیاط سرک می‌کشد، حواس دیگران را هم پرت میکند حتی توی کلاس راه می‌رود. اگر همین‌طور پیش برود مجبوریم به شما بگوییم مدرسه‌اش را عوض کنید. نمراتش هم که... خودتان بهتر می‌دانید.» مادر نگران میشود و چشم‌هایش پر از اشک میشود. به خانه که می‌رسد دست پسر را محکم فشار می‌دهد و به سمت کیفش می‌برد. کتاب‌ها را بیرون می‌ریزد و تهدیدش میکند که اگر درس نخواند خبری از همه آن چیزهایی که قرار بود باشد نیست. پسرک می‌ترسد اما نمی‌تواند چشم از حیاط خانه، حیاط مدرسه، پاک‌کن بغل دستی، فیلم دیشب و میهمانی فردا بردارد؛ نمی‌تواند حواسش را جمع کند و مدام حواسش پرت میشود....
شاید شما هم یک کودک بیش‌فعال داشته باشید یا شاید معلمی باشید که چند کودک بیش فعال در کلاس دارد. اصلا می‌دانید بیش‌فعالی چه علایمی دارد و چگونه باید با یک دانش‌آموز بیش‌فعال رفتار کرد؟
در اختلال بیش‌فعالی، دانش‌آموز بی‌قرار و ناآرام است و در انجام بعضی از کارها مانند تکالیف و یادگیری در مدرسه ناتوان بوده و بی‌هدف در تلاش است و بدون نتیجه خود را خسته کرده موجب ناراحتی و اذیت دیگران میشود و نمی‌تواند زمان طولانی در یک محل آرامش داشته باشد. این عارضه از جمله تظاهرات اصلی اختلال در تمرکز و توجه است که آن را به عنوان نشانگان هایپرکینتیک می‌شناسند و علتش را مربوط به آسیب‌های جزیی در مغز می‌دانند.
هر چند اغلب سابقه آسیب مغزی در این دانش‌آموزان مشخص نبوده و یا وجود نداشته است. برخی از افراد معتقدند که این دانش‌آموزان باهوش‌اند، در مقابل برخی معتقدند که آنان از هوش کمتری برخوردارند. نتایج بررسی‌ها نشان می‌دهد که این دانش‌آموزان دارای هوش کمتری نیستند اما وجود برخی مشکل‌ها در عملکرد مربوط به توجه و تمرکز حواس موجب بروز مشکل در عملکرد هوشی این افراد میشود که در این میان پسرها سه برابر بیشتر از دخترها مبتلا میشوند. از عوامل تشدیدکننده این اختلال هم می‌تواند شکر و چاشنی‌های غذا را نام برد. برخی محققان معتقدند که حساسیت‌های غذایی، مسمومیت با فلزات سنگین و رژیم غذایی کم‌پروتئین از عوامل خطر ایجاد اختلال بیش‌فعالی هستند. کمبود منیزیم و اسیدهای چرب ضروری و کمبود ویتامین‌ها به خصوص ویتامین‌های گروه B می‌تواند علایم روانی زیادی از قبیل افسردگی، اضطراب، بی‌قراری و تحریک‌پذیری ایجاد کند. ADHD (بيش فعالي و نقص توجه) اختلالی است که در آن پر تحرکی، بی‌توجهی و رفتارهای ناگهانی بیشتر و شدیدتر از کودکان دیگر وجود دارد. 3 تا 5 درصد کودکان به این اختلال مبتلا هستند و در پسرها شایع‌تر است. اختلال نقص توجه یا بیش فعالـــی، یکی از شایعترین اختلالات روانپزشکـــی در کـــودکان است. ممکن است در گروهي از بيماران، علائم پر تحرکی و رفتارهای ناگهانی و در گروهی علائم بی‌توجهی دیده شود. علائم این بیماری قبل از 7 سالگی شروع میشود ولی اغلب در دوران مدرسه مشکلات جدی ایجاد می‌گردد. این اختلال روانی تا چهار برابر در پســـرها شایع تر است. آنچه در بیش فعالی مورد توجه است، پرتحرکی و بی‌قراری کودک است به گونه‌ای که این بیش فعالی باعث مزاحمت برای دیگران میشود. migna.ir کــــودکان مبتلا به این اختلال با وجود اینکه از هـــوش خوبی برخوردار هستند در تمرکز مشکل دارند و تکالیف خود را یا به سختی انجام می‌دهند و یا اینکه مدت زمان زیادی را صرف آن می‌کنند.
● طرز برخورد معلم با دانش‌آموز بیش‌فعال
رفتار درست با دانش‌آموز بیش‌فعال چیست؟ آیا تنها دانستن اینکه او بیش‌فعال است می‌تواند توجیه‌کننده همه رفتارهای نادرست و حتی درس نخواندن‌هایش باشد؛ باید با او جدی بود یا سرسری از او گذشت یا حتی او را تهدید به اخراج از مدرسه کرد. طی پژوهش‌های انجام گرفته می‌توان با انجام راهکارهای زیر حداقل یک رفتار درست با دانش‌آموز بیش‌فعال را رعایت کرد تا او دچار مشکلات بیشتری نشود.
۱) هر چه‌قدر می‌توانید در مورد این اختلال بیاموزید. هر چه‌قدر بیشتر بدانید، می‌توانید به دانش‌آموزتان بیشتر کمک کنید. این کار باعث میشود آرامش خود شما هم در رفتار با او بیشتر و سنجیده‌تر شود.
۲) دانش‌آموز را وقتی کار صحیحی انجام می‌دهد، تشویق کنید. او بیش از دیگران به تشویق شما نیازمند است.
۳) با سایر مربیان و معلمانی که مشکل مشابه شما را دارند صحبت کنید. در این تماس‌ها می‌توانید از تجربه آنها بهره‌مند شوید. البته سعی کنید از تجربیاتی استفاده کنید که قابل اعتمادتر هستند و حتما با مشاور مدرسه درباره آنها صحبت کنید.
۴) به‌طور مرتب با والدین دانش‌آموز بیش‌فعال‌تان در تماس باشید و از رفتارش در منزل بپرسید. سعی کنید به آنها دلگرمی بدهید تا اینکه مدام از رفتار بد دانش‌آموز گله کنید.
۵) نیمکت یا صندلی او را کنار پنجره یا جایی که ممکن است موجب حواس‌پرتی او شود قرار ندهید. همچنین بهتر است موقع امتحان و یا درس جواب دادن برای او شرایط خاصی قائل شوید برای مثال او را در فضایی خلوت‌تر برده و از او امتحان بگیرید.
۶) او را در کارهای گروهی کلاس عضو کنید تا کارهایش را به صورت گروهی انجام دهد. دادن اعتماد به نفس به او کمک بیشتری میکند اصلا چرا او را برای مدت محدود نماینده کلاس نمی‌کنید؟
۷) او را زود به زود تشویق کنید. او به پاداش‌های پیاپی در زمان کوتاه نیاز دارد. در این رابطه از پدر و مادر کودک هم کمک بگیرید.
۸) تماس چشمی خود را با او به‌طور مستمر حفظ کنید و او را از روبه‌رو نگاه کنید. این کار حواس‌پرتی او را کم میکند.
۹) سعی کنید از رنگ‌ها به خصوص موارد دیداری (مانند نقاشی، مجسمه، عکس و فیلم) و موارد لمسی (مانند گچ، کاغذ، خمیر و مانند اینها) بیشتر استفاده کنید. نتیجه بررسی‌ها نشان داده است که این دانش‌آموزان در یادگیری از راه دیدن و لمس کردن وضعیت بهتری دارند تا صحبت کردن صرف.
۱۰) از حرکات دست و چهره و وسایل کمک آموزشی برای تدریس استفاده کنید.
۱۱) تا حد امکان درس را مفرح تدریس کنید. علاقه‌مندی دانش‌آموز بیش‌فعال به درس مانع تشدید کم‌توجهی او خواهد شد.
۱۲) در برخورد با این دانش‌آموزان صبور و منعطف باشید. عصبانیت شما و نداشتن کنترل در برخورد با او می‌تواند او را به کل از درس و فضای مدرسه زده کند.
۱۳) شما معلم یک کلاس هستید و معلم باید صبور باشد و تحمل داشته باشد به خصوص در مقابل رفتار کودک بیش‌فعالی که ناخواسته دچار این رفتار است رفتاری که اول خود را آزار می‌دهد و بعد شما را. در این راه حتما از مدیر و ناظم و دیگر معلم‌ها هم کمک بگیرد.
۱۴) فراموش نکنید خیلی از پدر و مادرها از ابتلای کودکشان به این اختلال رایج بی‌خبر هستند. شما می‌توانید با آگاهی از علایم این بیماری به شناخت این دانش‌آموزان کمک کنید و به سرعت آنها را به مشاور ارجاع دهید. هوشیاری شما در این باره می‌تواند آینده کودک را دگرگون کند. نیازها و انتظارات كودكان ADHD
اگر کودک شما تحرک طلب و پرتب و تاب است، باید نیازهای او را بررسی کنید. خوشبختانه امروزه تکنیک ها و روش هایی که او بتواند توسط آنها خود راآرام کند، در دسترس است. پرخاشگری خبر نمی کند. چنانچه در دوران نوزادی متوجه رفتار مبارزه طلبانه فرزندتان شدید، انتظارات متفاوتی برای چنین بچه ای قائل شوید و روش های مختلفی را به کار گیرید. در طول دوران نوزادی، بچه تحرک طلب ممکن است به خاطر هر مسأله کوچکی گریه کند و خیلی دیرتر از بچه های دیگر خودش را با عادت های خوردن و خوابیدن وفق دهد.
اما یک مسأله خوب هم وجود دارد و آن اینکه احتمالاً مشکل زیادی برای فهمیدن احساسات و احتیاجات این بچه ندارید.
چرا که او در مقابل هر عملی که به نظرش ناخوشایند بیاید عکس العمل شدیدی از خود نشان خواهد داد، مخصوصاً زمانی که شروع به حرف زدن میکند احتیاجات خود را زبانی بیان میکند. او با شما بیشتر احساس راحتی و خوشحالی میکند. آگاهی داشتن از احتیاجات چنین کودکانی به شما کمک می کند تا دنیای او را به گونه ای شکل دهید که اغلب تجربیات برای او ساده تر یا مسرت بخش تر شود. برای مثال در طول اولین سال زندگی احتمالاً به این موضوع پی می برید که چه روش های مشخصی را برای آرام کردن و از بین بردن ناراحتی های او باید به کار گیرید و بعد از یک سالگی زمان آموزش این روشها فرا می رسد. در آن زمان ممکن است کودکتان تا حدی اذیت شود چنانچه در حین آموزش شروع به مکیدن پستانک یا انگشتش کرد با منع کردن کودک از این کار او را مایوس نکنید.
این اعمال کاملاً طبیعی و در اغلب موارد روش هایی موثر برای آرام کردن او می باشند. یک پتو یا اسباب بازی نرم که بتواند در مواقع فشار روحی وناراحتی به آن پناهنده شود، کمک بسیار موثری برای آرام کردن اوست.
اگر پدر یا مادر بچه ای تحرک طلب و پرخاش جو هستید، نسبت به برطرف کردن احتیاجات خود جدی باشید. استراحت به اندازه نیاز، و ارتباط با افراد قابل اعتماد از اعمال موثری است که می توانید انجام دهید. این کار کمک شایانی به انعطاف پذیر بودن شما در مقابل خواسته های کودکتان می کند، چنانچه فکرمی کنید صبر و توانتان را از دست داده اید و دیگر نمی توانید رفتار کودکتان را تحمل کنید، بدون معطلی باپزشک تماس بگیرید. او حتماً می تواند برای کنترل رفتار کودکتان شما را راهنمایی کند.
درمان
درمان هایی که برای کودکان ADHD به کار می رود می توانند به چهار گروه تقسیم گردد :
· آموزش والدین
· آموزش آموزگاران و مربيان
· استفاده از کلاس‌های مخصوص
· درمان دارویی و درمان‌های روان‌شناختی
آموزش والدین و معلمین بخش مهمی از درمان را تشکیل می‌دهد و شامل دو بخش است.
· آموزش برای شناخت بیماری
· آموزش برای به‌کارگیری روش‌های درمانی
والدین باید این بیماری را به عنوان یک نقص خفیف در مراحل اولیه رشد مغز دانسته و به کودک خود به دید کودکی تنبل، نافرمان، شرور و فضول که اگر بخواهد می‌تواند رفتاری طبیعی داشته باشد نگاه نکنند، بلکه او را کودکی بدانند که تلاش میکند با ناتوانی خود که خارج از کنترلش است، کنار بیاید.
والدین باید راه‌های دیگری برای تشویق، تقویت اعتماد به نفس و ایجاد احساس موفقیت در کودکشان بیابند. فعالیت‌های ورزشی، هنری، فنی، اجتماعی می‌تواند فرصت‌هایی برای نمایان کردن توانایی‌های این کودکان ایجاد نماید. این فعالیت‌ها بالطبع تشویق بیشتری به دنبال داشته و می‌تواند آثار منفی حاصل از تجربه‌های بد قبلی (شکست‌ها، طرد شدگی، تنبیه‌ها و ...) را بکاهد و جایگزین آن گردد.
البته والدین نباید تصور کنند که کودکانشان به دلیل این ناراحتی مسؤول اعمال نامطلوب و خلاف خود نیستند، بلکه کودک می‌باید اینگونه رفتارها را جبران کند.
برای اینکه کودکان ADHD قوانین را بیاموزند و از آن پیروی نمایند لازم است قوانین را برای آنها واضحتر، در فواصل کمتر و دفعات بیشتر بیان کنیم و سیستم تشویق و تنبیه قوی‌تری را با آن همراه نماییم.
برخورد مناسب با کودکان دچار ADHD به زمان، پشتکار، کوشش، مداومت و همکاری و هماهنگی زیادی نیاز دارد و به همین دلیل مربیان و والدین باید همواره روحیه‌ای با نشاط، شاداب، طنزپرداز و شوخ طبع را در خود حفظ نمایند.
- میگنا
- معصومه حاجی ابوالحسنی / روزنامه سلامت
شاید شما هم یک کودک بیش‌فعال داشته باشید یا شاید معلمی باشید که چند کودک بیش فعال در کلاس دارد. اصلا می‌دانید بیش‌فعالی چه علایمی دارد و چگونه باید با یک دانش‌آموز بیش‌فعال رفتار کرد؟
در اختلال بیش‌فعالی، دانش‌آموز بی‌قرار و ناآرام است و در انجام بعضی از کارها مانند تکالیف و یادگیری در مدرسه ناتوان بوده و بی‌هدف در تلاش است و بدون نتیجه خود را خسته کرده موجب ناراحتی و اذیت دیگران میشود و نمی‌تواند زمان طولانی در یک محل آرامش داشته باشد. این عارضه از جمله تظاهرات اصلی اختلال در تمرکز و توجه است که آن را به عنوان نشانگان هایپرکینتیک می‌شناسند و علتش را مربوط به آسیب‌های جزیی در مغز می‌دانند.
هر چند اغلب سابقه آسیب مغزی در این دانش‌آموزان مشخص نبوده و یا وجود نداشته است. برخی از افراد معتقدند که این دانش‌آموزان باهوش‌اند، در مقابل برخی معتقدند که آنان از هوش کمتری برخوردارند. نتایج بررسی‌ها نشان می‌دهد که این دانش‌آموزان دارای هوش کمتری نیستند اما وجود برخی مشکل‌ها در عملکرد مربوط به توجه و تمرکز حواس موجب بروز مشکل در عملکرد هوشی این افراد میشود که در این میان پسرها سه برابر بیشتر از دخترها مبتلا میشوند. از عوامل تشدیدکننده این اختلال هم می‌تواند شکر و چاشنی‌های غذا را نام برد. برخی محققان معتقدند که حساسیت‌های غذایی، مسمومیت با فلزات سنگین و رژیم غذایی کم‌پروتئین از عوامل خطر ایجاد اختلال بیش‌فعالی هستند. کمبود منیزیم و اسیدهای چرب ضروری و کمبود ویتامین‌ها به خصوص ویتامین‌های گروه B می‌تواند علایم روانی زیادی از قبیل افسردگی، اضطراب، بی‌قراری و تحریک‌پذیری ایجاد کند. ADHD (بيش فعالي و نقص توجه) اختلالی است که در آن پر تحرکی، بی‌توجهی و رفتارهای ناگهانی بیشتر و شدیدتر از کودکان دیگر وجود دارد. 3 تا 5 درصد کودکان به این اختلال مبتلا هستند و در پسرها شایع‌تر است. اختلال نقص توجه یا بیش فعالـــی، یکی از شایعترین اختلالات روانپزشکـــی در کـــودکان است. ممکن است در گروهي از بيماران، علائم پر تحرکی و رفتارهای ناگهانی و در گروهی علائم بی‌توجهی دیده شود. علائم این بیماری قبل از 7 سالگی شروع میشود ولی اغلب در دوران مدرسه مشکلات جدی ایجاد می‌گردد. این اختلال روانی تا چهار برابر در پســـرها شایع تر است. آنچه در بیش فعالی مورد توجه است، پرتحرکی و بی‌قراری کودک است به گونه‌ای که این بیش فعالی باعث مزاحمت برای دیگران میشود. migna.ir کــــودکان مبتلا به این اختلال با وجود اینکه از هـــوش خوبی برخوردار هستند در تمرکز مشکل دارند و تکالیف خود را یا به سختی انجام می‌دهند و یا اینکه مدت زمان زیادی را صرف آن می‌کنند.
● طرز برخورد معلم با دانش‌آموز بیش‌فعال
رفتار درست با دانش‌آموز بیش‌فعال چیست؟ آیا تنها دانستن اینکه او بیش‌فعال است می‌تواند توجیه‌کننده همه رفتارهای نادرست و حتی درس نخواندن‌هایش باشد؛ باید با او جدی بود یا سرسری از او گذشت یا حتی او را تهدید به اخراج از مدرسه کرد. طی پژوهش‌های انجام گرفته می‌توان با انجام راهکارهای زیر حداقل یک رفتار درست با دانش‌آموز بیش‌فعال را رعایت کرد تا او دچار مشکلات بیشتری نشود.
۱) هر چه‌قدر می‌توانید در مورد این اختلال بیاموزید. هر چه‌قدر بیشتر بدانید، می‌توانید به دانش‌آموزتان بیشتر کمک کنید. این کار باعث میشود آرامش خود شما هم در رفتار با او بیشتر و سنجیده‌تر شود.
۲) دانش‌آموز را وقتی کار صحیحی انجام می‌دهد، تشویق کنید. او بیش از دیگران به تشویق شما نیازمند است.
۳) با سایر مربیان و معلمانی که مشکل مشابه شما را دارند صحبت کنید. در این تماس‌ها می‌توانید از تجربه آنها بهره‌مند شوید. البته سعی کنید از تجربیاتی استفاده کنید که قابل اعتمادتر هستند و حتما با مشاور مدرسه درباره آنها صحبت کنید.
۴) به‌طور مرتب با والدین دانش‌آموز بیش‌فعال‌تان در تماس باشید و از رفتارش در منزل بپرسید. سعی کنید به آنها دلگرمی بدهید تا اینکه مدام از رفتار بد دانش‌آموز گله کنید.
۵) نیمکت یا صندلی او را کنار پنجره یا جایی که ممکن است موجب حواس‌پرتی او شود قرار ندهید. همچنین بهتر است موقع امتحان و یا درس جواب دادن برای او شرایط خاصی قائل شوید برای مثال او را در فضایی خلوت‌تر برده و از او امتحان بگیرید.
۶) او را در کارهای گروهی کلاس عضو کنید تا کارهایش را به صورت گروهی انجام دهد. دادن اعتماد به نفس به او کمک بیشتری میکند اصلا چرا او را برای مدت محدود نماینده کلاس نمی‌کنید؟
۷) او را زود به زود تشویق کنید. او به پاداش‌های پیاپی در زمان کوتاه نیاز دارد. در این رابطه از پدر و مادر کودک هم کمک بگیرید.
۸) تماس چشمی خود را با او به‌طور مستمر حفظ کنید و او را از روبه‌رو نگاه کنید. این کار حواس‌پرتی او را کم میکند.
۹) سعی کنید از رنگ‌ها به خصوص موارد دیداری (مانند نقاشی، مجسمه، عکس و فیلم) و موارد لمسی (مانند گچ، کاغذ، خمیر و مانند اینها) بیشتر استفاده کنید. نتیجه بررسی‌ها نشان داده است که این دانش‌آموزان در یادگیری از راه دیدن و لمس کردن وضعیت بهتری دارند تا صحبت کردن صرف.
۱۰) از حرکات دست و چهره و وسایل کمک آموزشی برای تدریس استفاده کنید.
۱۱) تا حد امکان درس را مفرح تدریس کنید. علاقه‌مندی دانش‌آموز بیش‌فعال به درس مانع تشدید کم‌توجهی او خواهد شد.
۱۲) در برخورد با این دانش‌آموزان صبور و منعطف باشید. عصبانیت شما و نداشتن کنترل در برخورد با او می‌تواند او را به کل از درس و فضای مدرسه زده کند.
۱۳) شما معلم یک کلاس هستید و معلم باید صبور باشد و تحمل داشته باشد به خصوص در مقابل رفتار کودک بیش‌فعالی که ناخواسته دچار این رفتار است رفتاری که اول خود را آزار می‌دهد و بعد شما را. در این راه حتما از مدیر و ناظم و دیگر معلم‌ها هم کمک بگیرد.
۱۴) فراموش نکنید خیلی از پدر و مادرها از ابتلای کودکشان به این اختلال رایج بی‌خبر هستند. شما می‌توانید با آگاهی از علایم این بیماری به شناخت این دانش‌آموزان کمک کنید و به سرعت آنها را به مشاور ارجاع دهید. هوشیاری شما در این باره می‌تواند آینده کودک را دگرگون کند. نیازها و انتظارات كودكان ADHD
اگر کودک شما تحرک طلب و پرتب و تاب است، باید نیازهای او را بررسی کنید. خوشبختانه امروزه تکنیک ها و روش هایی که او بتواند توسط آنها خود راآرام کند، در دسترس است. پرخاشگری خبر نمی کند. چنانچه در دوران نوزادی متوجه رفتار مبارزه طلبانه فرزندتان شدید، انتظارات متفاوتی برای چنین بچه ای قائل شوید و روش های مختلفی را به کار گیرید. در طول دوران نوزادی، بچه تحرک طلب ممکن است به خاطر هر مسأله کوچکی گریه کند و خیلی دیرتر از بچه های دیگر خودش را با عادت های خوردن و خوابیدن وفق دهد.
اما یک مسأله خوب هم وجود دارد و آن اینکه احتمالاً مشکل زیادی برای فهمیدن احساسات و احتیاجات این بچه ندارید.
چرا که او در مقابل هر عملی که به نظرش ناخوشایند بیاید عکس العمل شدیدی از خود نشان خواهد داد، مخصوصاً زمانی که شروع به حرف زدن میکند احتیاجات خود را زبانی بیان میکند. او با شما بیشتر احساس راحتی و خوشحالی میکند. آگاهی داشتن از احتیاجات چنین کودکانی به شما کمک می کند تا دنیای او را به گونه ای شکل دهید که اغلب تجربیات برای او ساده تر یا مسرت بخش تر شود. برای مثال در طول اولین سال زندگی احتمالاً به این موضوع پی می برید که چه روش های مشخصی را برای آرام کردن و از بین بردن ناراحتی های او باید به کار گیرید و بعد از یک سالگی زمان آموزش این روشها فرا می رسد. در آن زمان ممکن است کودکتان تا حدی اذیت شود چنانچه در حین آموزش شروع به مکیدن پستانک یا انگشتش کرد با منع کردن کودک از این کار او را مایوس نکنید.
این اعمال کاملاً طبیعی و در اغلب موارد روش هایی موثر برای آرام کردن او می باشند. یک پتو یا اسباب بازی نرم که بتواند در مواقع فشار روحی وناراحتی به آن پناهنده شود، کمک بسیار موثری برای آرام کردن اوست.
اگر پدر یا مادر بچه ای تحرک طلب و پرخاش جو هستید، نسبت به برطرف کردن احتیاجات خود جدی باشید. استراحت به اندازه نیاز، و ارتباط با افراد قابل اعتماد از اعمال موثری است که می توانید انجام دهید. این کار کمک شایانی به انعطاف پذیر بودن شما در مقابل خواسته های کودکتان می کند، چنانچه فکرمی کنید صبر و توانتان را از دست داده اید و دیگر نمی توانید رفتار کودکتان را تحمل کنید، بدون معطلی باپزشک تماس بگیرید. او حتماً می تواند برای کنترل رفتار کودکتان شما را راهنمایی کند.
درمان
درمان هایی که برای کودکان ADHD به کار می رود می توانند به چهار گروه تقسیم گردد :
· آموزش والدین
· آموزش آموزگاران و مربيان
· استفاده از کلاس‌های مخصوص
· درمان دارویی و درمان‌های روان‌شناختی
آموزش والدین و معلمین بخش مهمی از درمان را تشکیل می‌دهد و شامل دو بخش است.
· آموزش برای شناخت بیماری
· آموزش برای به‌کارگیری روش‌های درمانی
والدین باید این بیماری را به عنوان یک نقص خفیف در مراحل اولیه رشد مغز دانسته و به کودک خود به دید کودکی تنبل، نافرمان، شرور و فضول که اگر بخواهد می‌تواند رفتاری طبیعی داشته باشد نگاه نکنند، بلکه او را کودکی بدانند که تلاش میکند با ناتوانی خود که خارج از کنترلش است، کنار بیاید.
والدین باید راه‌های دیگری برای تشویق، تقویت اعتماد به نفس و ایجاد احساس موفقیت در کودکشان بیابند. فعالیت‌های ورزشی، هنری، فنی، اجتماعی می‌تواند فرصت‌هایی برای نمایان کردن توانایی‌های این کودکان ایجاد نماید. این فعالیت‌ها بالطبع تشویق بیشتری به دنبال داشته و می‌تواند آثار منفی حاصل از تجربه‌های بد قبلی (شکست‌ها، طرد شدگی، تنبیه‌ها و ...) را بکاهد و جایگزین آن گردد.
البته والدین نباید تصور کنند که کودکانشان به دلیل این ناراحتی مسؤول اعمال نامطلوب و خلاف خود نیستند، بلکه کودک می‌باید اینگونه رفتارها را جبران کند.
برای اینکه کودکان ADHD قوانین را بیاموزند و از آن پیروی نمایند لازم است قوانین را برای آنها واضحتر، در فواصل کمتر و دفعات بیشتر بیان کنیم و سیستم تشویق و تنبیه قوی‌تری را با آن همراه نماییم.
برخورد مناسب با کودکان دچار ADHD به زمان، پشتکار، کوشش، مداومت و همکاری و هماهنگی زیادی نیاز دارد و به همین دلیل مربیان و والدین باید همواره روحیه‌ای با نشاط، شاداب، طنزپرداز و شوخ طبع را در خود حفظ نمایند.
- میگنا- معصومه حاجی ابوالحسنی / روزنامه سلامت
