رازهایی که باید برای تاب‌آور شدن بدانیم
رازهایی که باید برای تاب‌آور شدن بدانیم
روانشناسی، تاب‌آوری را نوعی ویژگی درونی می‌داند که به آدم‌ها اجازه می‌دهد پس از تجربه ناملایمات به زندگی عادی بازگردند و قوی‌تر و توانمندتر از گذشته شوند. آنها به‌جای اینکه اجازه دهند سایه شکست و ناکامی روی زندگی‌شان بیفتد و اراده آنها را مخدوش کند، راهی برای برخاستن از خاکسترها پیدا می‌کنند.
زندگی آدم‌ها از مصیبت‌ها، حوادث، فقدان‌ها و اتفاقات ناخوشایند دور نیست اگر تاب‌آور باشیم از این سختی‌ها با تمام رنج‌ها و تجربیات ناخوشایندی که برایمان به جا می‌گذارند عبور می‌کنیم و دوام و تاب می‌آوریم. برای تاب‌آوردن باید تمرین کرد و آموخت. مطالعه یکی از راه‌های ایجاد و رشد تاب‌آوری در ماست.
«رازهای تاب آوری» نوشته راسل تاکری و کلر کارادیس از جمله این کتاب‌ها است که نشر ورجاوند آن را با ترجمه محمدرضا مقدسی چاپ کرده است. کتاب صوتی آن نیز توسط انتشارات موج کتاب با صدای مجتبی حیدری منتشر شده است.
«رازهای تاب‌آوری» برای ما از دو گروه از افراد در برابر ناملایمات زندگی سخن می‌گوید: عده‌ای چنان ریشه‌های قرصی در زمین ایمان، اعتماد و یا خودباوری دارند که سهمناک‌ترین طوفان‌ها نیز خمی به شاخ‌ورگشان نمی‌آورد و عده‌ای دیگر از چنان حساسیت، آسیب‌پذیری و نازک‌طبعی برخوردارند که توانی برای رویارویی با ناملایمات زندگی ندارند. این گروه تاب‌آوری کمتری در مقابل ناخوشی‌ها از خود نشان می‌دهند.
اما آیا میتوان این مسئله را در زمره نقاط ضعف شخصیتی به شمار آورد؟ ویژگی‌های گروه اول چیست و چه چیزی آنها را به افرادی چنین تاب‌آور تبدیل کرده است؟ چرا گروه دوم با نازک‌ترین بادها نیز آسیب می‌بینند؟ نویسندگان کتاب رازهای تاب‌آوری به این پرسش‌ها پاسخ می‌دهند و با رهنمودهای روشنگر خود به ما کمک می‌کنند که بهتر بیندیشیم، لگام احساساتمان را در دست بگیریم و توانایی‌مان را برای بیان آنها تقویت کنیم و از خلال همه این‌ها شیوه‌های سالم و مناسب رویارویی با گردنه‌های بحرانی زندگی را یاد بگیریم و به فردی تاب‌آور تبدیل شویم.
عنوان‌های این کتاب عبارتند از: چرا باید این کتاب را بشنوید؟/ یک فرد تاب‌آور چه شکلی‌ست/ چرا بعضی از مردم تاب‌آورند و بعضی دیگر نه؟/ زنگ یادگیری: نمونه‌های واقعی از تاب‌آوری/ استراتژی‌های کلیدی برای رشد تاب‌آوری روزانه/ تاب‌آوری چه موقع مفید است؟/ نتایج تاب‌آوری/ تمرینات عملی برای افزایش تاب‌آوری.
در بخشی از کتاب می‌خوانیم: «تفاوت بین نحوه پاسخ‌گویی شما نسبت به یک فرد تاب‌آور چیست؟ جمله اول: «وقتی در زندگی‌ام اوضاع خوب پیش نمی‌رود، اغلب دیگران را مقصر می‌دانم.» فرد تاب‌آور می‌گوید از آن یاد می‌گیرم. افراد تاب‌آور اغلب عادت ندارند که دیگران را مقصر بدانند. گرچه گاهی دیگران را مقصر می‌دانند، ولی می‌توانند اشتباهات خود را به‌وضوح ببینند و از آنها درس بگیرند. وقتی آنها دیگران را مقصر می‌دانند، می‌توانند مشکلات خود را تشخیص دهند و حتی از کسانی که آنها را مقصر می‌دانند عذرخواهی کنند.
جمله: «من خوب انتقاد منفی را نمی‌پذیرم.» بیشتر ساکت می‌شوم و احساس می‌کنم که ناراحت شده‌ام و یا واکنش دفاعی نشان می‌دهم. فرد تاب‌آور می‌گوید از آن می‌آموزم. فرد تاب‌آور ممکن است خوب انتقاد را نپذیرد و شاید فقط احساسات خود را نشان دهد. اما می‌تواند از احساسات خود برای رشد استفاده کرده و اغلب به‌خاطر انتقاد یا بازخوردی که دیگران به او نشان می‌دهند سپاسگزار است. می‌تواند انتقاد را پذیرفته و ضرورتاً فکر نکند که کسی می‌خواهد احساسات او را جریحه‌دار کند. بلکه فکر می‌کند که فرد مقابل دلسوز اوست.»
مرجع : رویداد ایران
