اضافه‌وزن زنان در میان‌سالی بد نیست
پیش‌ازاین تصور می‌شد که چاقی در میان‌سالی باعث افزایش احتمال خطر ابتلا به سرطان پستان در زنان میشود درحالی‌که تحقیقات جدید نشان می‌دهند که این موضوع برای زنان جوان صدق کرده و برای زنان میان‌سال نتیجه آن عکس خواهد بود.
تمایل ارتباط افزایش شاخص توده بدنی با کاهش خطر ابتلا به سرطان بخش تحتانی پستان، از چندین فاکتور همچون هورمون‌های مختلف از قبیل استروژن، هورمون جنسی اولیه زنان، عوامل رشد یا تراکم پستان نشاءت می‌گیرد.
پژوهشگران در تحقیقات جدید خود دریافتند که زنان پیش از یائسگی اگر حجم چربی بیشتری داشته و چاق‌تر باشند احتمال خطر ابتلا به سرطان بخش تحتانی پستان در آنها بیشتر خواهد شد. در این مطالعات مشخص شد که با هر پنج واحد افزایش شاخص توده بدنی (BMI) در افراد بین ۱۸ تا ۲۴ ساله، ۲۳ درصد احتمال خطر ابتلا به سرطان بخش تحتانی پستان وجود دارد. در افراد بین ۲۵ تا ۲۴ ساله با هر پنج واحد افزایش شاخص توده بدنی (BMI) ۱۵ درصد احتمال خطر ابتلا به سرطان بخش تحتانی پستان دیده میشود. این میزان خطر برای افراد بین ۳۵ تا ۴۴ ساله، به ۱۳ درصد و در افراد ۴۵ تا ۵۴ ساله به ۱۲ درصد می‌رسد.
بازل بی. نیکولز (Hazel B. Nichols) استادیار دانشگاه کارولینای شمالی ایالات‌متحده آمریکا در این رابطه چنین اظهارنظر می‌کند: «ما در آمار تحقیقاتمان دریافتیم هر زمان که شاخص توده بدنی بالا رفته احتمال خطر ابتلا به سرطان پستان کاهش پیداکرده است. ما هیچ آستانه یا سرحدی که یک شاخص توده بدنی بالاتر را با احتمال خطر سرطان بخش تحتانی پستان ارتباط دهد، پیدا نکرده‌ایم. درواقع این تمایل ارتباط افزایش شاخص توده بدنی با کاهش خطر ابتلا به سرطان بخش تحتانی پستان، از چندین فاکتور همچون هورمون‌های مختلف از قبیل استروژن، هورمون جنسی اولیه زنان، عوامل رشد یا تراکم پستان نشاءت می‌گیرد.»
قابل‌توجه است که استروژن به کلید راه‌اندازی سرطان پستان شهرت دارد؛ اما میزان کمی از استروژن که توسط بافت چربی‌ها قبل از یائسگی تولید میشود، ممکن است به تخمدان‌ها کمک کند که بتوانند استروژن کمتری تولید کنند و همچنین هورمون‌های دیگر یا عوامل رشد را تنظیم کنند. درحالی‌که برخی پژوهش‌ها نشان می‌دهند که وجود بافت‌های چربی پس از یائسگی در زنان می‌تواند میزان استروژن افزایش داده درنتیجه احتمال خطر ابتلا به سرطان پستان را در آنها بالا ببرد.
این پژوهشگر در ادامه توضیحاتش گفت: «در زنان جوان، استروژن یکی از فاکتورها یا عوامل ایجادکننده سرطان بوده و همه عوامل آن محسوب نمی‌شود.»
محققان این پروژه تحقیقاتی ۱۹ پژوهش مختلف را که به بررسی خطر ابتلا به سرطان پستان در هفتصد و پنجاه و هشت هزار و پانصد و نود و دو زن زیر ۵۵ سال پرداخته بودند، موردمطالعه قراردادند. بااین‌حال نیکولز تأکید کرد: «در این مطالعات، ما تلاش نمی‌کنیم برای جلوگیری از سرطان پستان توصیه کنیم که زنان وزن خود را افزایش دهند. ما در یافته های خود کشف کردیم زنانی که پس از یائسگی وزنشان بیشتر است درخطر کمتری برای ابتلا به سرطان پستان قرار دارند اما از سوی دیگر باید در نظر داشت که افزایش بیش از حد وزن تاثیرات مخرب متعددی بر سلامت دارد که باید آنها را در نظر گرفت.»
شرح کامل این تحقیقات و نتایج حاصل از آن در آخرین شماره مجله تومور شناسی جاما (JAMA Oncology) به چاپ رسیده و قابل‌دسترس است.
تمایل ارتباط افزایش شاخص توده بدنی با کاهش خطر ابتلا به سرطان بخش تحتانی پستان، از چندین فاکتور همچون هورمون‌های مختلف از قبیل استروژن، هورمون جنسی اولیه زنان، عوامل رشد یا تراکم پستان نشاءت می‌گیرد.
پژوهشگران در تحقیقات جدید خود دریافتند که زنان پیش از یائسگی اگر حجم چربی بیشتری داشته و چاق‌تر باشند احتمال خطر ابتلا به سرطان بخش تحتانی پستان در آنها بیشتر خواهد شد. در این مطالعات مشخص شد که با هر پنج واحد افزایش شاخص توده بدنی (BMI) در افراد بین ۱۸ تا ۲۴ ساله، ۲۳ درصد احتمال خطر ابتلا به سرطان بخش تحتانی پستان وجود دارد. در افراد بین ۲۵ تا ۲۴ ساله با هر پنج واحد افزایش شاخص توده بدنی (BMI) ۱۵ درصد احتمال خطر ابتلا به سرطان بخش تحتانی پستان دیده میشود. این میزان خطر برای افراد بین ۳۵ تا ۴۴ ساله، به ۱۳ درصد و در افراد ۴۵ تا ۵۴ ساله به ۱۲ درصد می‌رسد.
بازل بی. نیکولز (Hazel B. Nichols) استادیار دانشگاه کارولینای شمالی ایالات‌متحده آمریکا در این رابطه چنین اظهارنظر می‌کند: «ما در آمار تحقیقاتمان دریافتیم هر زمان که شاخص توده بدنی بالا رفته احتمال خطر ابتلا به سرطان پستان کاهش پیداکرده است. ما هیچ آستانه یا سرحدی که یک شاخص توده بدنی بالاتر را با احتمال خطر سرطان بخش تحتانی پستان ارتباط دهد، پیدا نکرده‌ایم. درواقع این تمایل ارتباط افزایش شاخص توده بدنی با کاهش خطر ابتلا به سرطان بخش تحتانی پستان، از چندین فاکتور همچون هورمون‌های مختلف از قبیل استروژن، هورمون جنسی اولیه زنان، عوامل رشد یا تراکم پستان نشاءت می‌گیرد.»
قابل‌توجه است که استروژن به کلید راه‌اندازی سرطان پستان شهرت دارد؛ اما میزان کمی از استروژن که توسط بافت چربی‌ها قبل از یائسگی تولید میشود، ممکن است به تخمدان‌ها کمک کند که بتوانند استروژن کمتری تولید کنند و همچنین هورمون‌های دیگر یا عوامل رشد را تنظیم کنند. درحالی‌که برخی پژوهش‌ها نشان می‌دهند که وجود بافت‌های چربی پس از یائسگی در زنان می‌تواند میزان استروژن افزایش داده درنتیجه احتمال خطر ابتلا به سرطان پستان را در آنها بالا ببرد.
این پژوهشگر در ادامه توضیحاتش گفت: «در زنان جوان، استروژن یکی از فاکتورها یا عوامل ایجادکننده سرطان بوده و همه عوامل آن محسوب نمی‌شود.»
محققان این پروژه تحقیقاتی ۱۹ پژوهش مختلف را که به بررسی خطر ابتلا به سرطان پستان در هفتصد و پنجاه و هشت هزار و پانصد و نود و دو زن زیر ۵۵ سال پرداخته بودند، موردمطالعه قراردادند. بااین‌حال نیکولز تأکید کرد: «در این مطالعات، ما تلاش نمی‌کنیم برای جلوگیری از سرطان پستان توصیه کنیم که زنان وزن خود را افزایش دهند. ما در یافته های خود کشف کردیم زنانی که پس از یائسگی وزنشان بیشتر است درخطر کمتری برای ابتلا به سرطان پستان قرار دارند اما از سوی دیگر باید در نظر داشت که افزایش بیش از حد وزن تاثیرات مخرب متعددی بر سلامت دارد که باید آنها را در نظر گرفت.»
شرح کامل این تحقیقات و نتایج حاصل از آن در آخرین شماره مجله تومور شناسی جاما (JAMA Oncology) به چاپ رسیده و قابل‌دسترس است.
منبع: thehealthsite
مرجع : سیناپرس
