مشاجره لفظي با همسر به بهانه سر و صدا کردن کودک
مليحه شهرستاني- کارشناس ارشد روان شناسي باليني:
با سلام خدمت شما دوست عزيز، مي دانيد ريشه مشکل در کجاست؟ به نظر مي رسد شما بيش از حد توان و انرژي تان تلاش مي کنيد تا همه را از خودتان خشنود و راضي نگاه داريد و اين خصوصيت شخصيتي شما، باعث شده است تا اطرافيان نيز بيش از حد توان و ظرفيت تان از شما متوقع باشند و انتظارات غيرمنطقي و نامعقول از شما داشته باشند.
در واقع وجود اين باور غلط در شما که «همه بايد از من راضي باشند»، باعث شده است که شما نه تنها از اطرافيان بلکه از خودتان هم خسته شويد و محتواي کلام شما نشان مي دهد که رفته رفته به سمت ابتلا به افسردگي مي رويد. از طرفي اين «خستگي رواني» شما به عنوان يک مادر که نقطه ثقل خانواده و نقطه اميد فرزندان هستيد موجب مي شود تا از کفايت لازم در امر فرزندپروري هم برخوردار نباشيد و در اين ميان کسي که بيش از همه از افسردگي و روحيه ضعيف شما متاثر مي شود و رنج خواهد برد، فرزند کوچک تان است؛ زيرا او نوپا و در حال رشد است و سن 2.5 سالگي از جمله مراحل مهم رشد کودک محسوب مي شود که در آن مادر بايد به حد کافي از سلامت و ثبات رواني برخوردار باشد تا در امر تربيت فرزندش موفق عمل کند. با اين مقدمه به سراغ راهکار مي روم:
اين کارها را انجام دهيد
1 - از نيرو و همکاري دو فرزند جوان و نوجوان تان در اداره امور منزل و پرورش کودک استفاده کنيد: همانطور که اشاره کرديد شما داراي دو دختر جوان و نوجوان هستيد، اگر چه مي توان پيش بيني کرد که آن ها درگير دغدغه ها و بحران هاي رشدي سن خود هستند اما چنانچه در تربيت آن ها موفق عمل کرده باشيد، اينک نوبت آن هاست که عصاي دست شما باشند و حق فرزندي را در چنين شرايطي که شما به لحاظ روحي خسته و به هم ريخته ايد ادا کنند تا شما هم با کمتر شدن حجم مسئوليت هاي زندگي اندکي به خودتان رسيدگي کنيد.
2 - ساعت هاي خواب کودک تان را با ساعت هاي حضور همسرتان در منزل هماهنگ کنيد: برخي آقايان به خصوص کارمندان معمولا بعدازظهرها (بعد ازساعت کاري) در منزل حضور دارند و برخي ديگر معمولا به هنگام صرف شام به منزل مي رسند. توصيه من به شما اين است که تا حد امکان 20 دقيقه قبل از زمان استراحت همسرتان، کودک خود را براي خواب آماده کنيد طوري که همسرتان با سر و صدا و شيطنت هاي مکرر کودک روبه رو نشود. تعداد زيادي از مادران در پاسخ به اين راهکار اعتراض مي کنند که فرزند ما در آن ساعت نمي خوابد اما نگران نباشيد. کافي است شما الگوي خواب کودک خود را تغيير دهيد آنگاه به شکل معجزه آسايي خواهيد ديد که سيستم بيولوژيکي بدن با الگوي جديد خواب هماهنگ خواهد شد.
3 - از بار مسئوليت زياد خود بکاهيد و در ديگران توقع و انتظار بيش از حد ايجاد نکنيد: اگر دقت کرده باشيد با وجود اين که از هيچ تلاشي براي فراهم کردن آرامش خاطر همسر و فرزندانتان دريغ نکرده ايد و حتي بخشي از مسئوليت ها و وظايف همسرتان را نيز شما به عهده گرفته ايد اما باز حرف از طلاق توافقي و در واقع نوعي قدرنشناسي و ناسپاسي در ميان است. توصيه مي کنم براي تقويت قواي روحي و رواني خود اندکي از عالم مشکلات و دغدغه ها فاصله بگيريد و کمي به خود و سلامت روان تان بپردازيد. چرا که با توجه به شرايطي که گفته ايد ممکن است دير يا زود از درون تحليل برويد و با نوعي «افسردگي» و يا شايد «بحران هويت» روبه رو شويد که اين حالت روحي شما به مرور زمان بر فرزندان و حتي همسرتان نيز تاثير منفي خواهد گذاشت.
4 -مقابله به مثل نکنيد: به نظر مي رسد همسر شما هم از نوعي فشار و خستگي روحي رنج مي برد و به همين دليل پرخاشگري و مشاجره لفظي مي کند چون نياز به برون ريزي تنش و هيجاني دارد که در محيط کار و ... متحمل مي شود. در چنين مواقعي توصيه مي شود دست به عمل متقابل نزنيد و به درگيري لفظي با او نپردازيد تا رفته رفته آرام شود. سعي کنيد به گونه اي کمکش کنيد تا آرامش روان خود را باز يابد.
5 - از کمک يک روانشناس بهره مند شويد: به نظر مي رسد بين شما و همسرتان اختلافات زناشويي نسبتا عميقي ايجاد شده است به گونه اي که شما را به سمت «افسردگي» و همسرتان را به سمت «پرخاشگري» متمايل کرده است. بهتر است شنونده صحبت هاي همسرتان هم باشيم تا ريشه اصلي اختلافات را کشف کنيم. يک روانشناس متخصص در امر خانواده درماني مي تواند به شما در حل مشکلات تان کمک کند.
خراسان
با سلام خدمت شما دوست عزيز، مي دانيد ريشه مشکل در کجاست؟ به نظر مي رسد شما بيش از حد توان و انرژي تان تلاش مي کنيد تا همه را از خودتان خشنود و راضي نگاه داريد و اين خصوصيت شخصيتي شما، باعث شده است تا اطرافيان نيز بيش از حد توان و ظرفيت تان از شما متوقع باشند و انتظارات غيرمنطقي و نامعقول از شما داشته باشند.
در واقع وجود اين باور غلط در شما که «همه بايد از من راضي باشند»، باعث شده است که شما نه تنها از اطرافيان بلکه از خودتان هم خسته شويد و محتواي کلام شما نشان مي دهد که رفته رفته به سمت ابتلا به افسردگي مي رويد. از طرفي اين «خستگي رواني» شما به عنوان يک مادر که نقطه ثقل خانواده و نقطه اميد فرزندان هستيد موجب مي شود تا از کفايت لازم در امر فرزندپروري هم برخوردار نباشيد و در اين ميان کسي که بيش از همه از افسردگي و روحيه ضعيف شما متاثر مي شود و رنج خواهد برد، فرزند کوچک تان است؛ زيرا او نوپا و در حال رشد است و سن 2.5 سالگي از جمله مراحل مهم رشد کودک محسوب مي شود که در آن مادر بايد به حد کافي از سلامت و ثبات رواني برخوردار باشد تا در امر تربيت فرزندش موفق عمل کند. با اين مقدمه به سراغ راهکار مي روم:
اين کارها را انجام دهيد
1 - از نيرو و همکاري دو فرزند جوان و نوجوان تان در اداره امور منزل و پرورش کودک استفاده کنيد: همانطور که اشاره کرديد شما داراي دو دختر جوان و نوجوان هستيد، اگر چه مي توان پيش بيني کرد که آن ها درگير دغدغه ها و بحران هاي رشدي سن خود هستند اما چنانچه در تربيت آن ها موفق عمل کرده باشيد، اينک نوبت آن هاست که عصاي دست شما باشند و حق فرزندي را در چنين شرايطي که شما به لحاظ روحي خسته و به هم ريخته ايد ادا کنند تا شما هم با کمتر شدن حجم مسئوليت هاي زندگي اندکي به خودتان رسيدگي کنيد.
2 - ساعت هاي خواب کودک تان را با ساعت هاي حضور همسرتان در منزل هماهنگ کنيد: برخي آقايان به خصوص کارمندان معمولا بعدازظهرها (بعد ازساعت کاري) در منزل حضور دارند و برخي ديگر معمولا به هنگام صرف شام به منزل مي رسند. توصيه من به شما اين است که تا حد امکان 20 دقيقه قبل از زمان استراحت همسرتان، کودک خود را براي خواب آماده کنيد طوري که همسرتان با سر و صدا و شيطنت هاي مکرر کودک روبه رو نشود. تعداد زيادي از مادران در پاسخ به اين راهکار اعتراض مي کنند که فرزند ما در آن ساعت نمي خوابد اما نگران نباشيد. کافي است شما الگوي خواب کودک خود را تغيير دهيد آنگاه به شکل معجزه آسايي خواهيد ديد که سيستم بيولوژيکي بدن با الگوي جديد خواب هماهنگ خواهد شد.
3 - از بار مسئوليت زياد خود بکاهيد و در ديگران توقع و انتظار بيش از حد ايجاد نکنيد: اگر دقت کرده باشيد با وجود اين که از هيچ تلاشي براي فراهم کردن آرامش خاطر همسر و فرزندانتان دريغ نکرده ايد و حتي بخشي از مسئوليت ها و وظايف همسرتان را نيز شما به عهده گرفته ايد اما باز حرف از طلاق توافقي و در واقع نوعي قدرنشناسي و ناسپاسي در ميان است. توصيه مي کنم براي تقويت قواي روحي و رواني خود اندکي از عالم مشکلات و دغدغه ها فاصله بگيريد و کمي به خود و سلامت روان تان بپردازيد. چرا که با توجه به شرايطي که گفته ايد ممکن است دير يا زود از درون تحليل برويد و با نوعي «افسردگي» و يا شايد «بحران هويت» روبه رو شويد که اين حالت روحي شما به مرور زمان بر فرزندان و حتي همسرتان نيز تاثير منفي خواهد گذاشت.
4 -مقابله به مثل نکنيد: به نظر مي رسد همسر شما هم از نوعي فشار و خستگي روحي رنج مي برد و به همين دليل پرخاشگري و مشاجره لفظي مي کند چون نياز به برون ريزي تنش و هيجاني دارد که در محيط کار و ... متحمل مي شود. در چنين مواقعي توصيه مي شود دست به عمل متقابل نزنيد و به درگيري لفظي با او نپردازيد تا رفته رفته آرام شود. سعي کنيد به گونه اي کمکش کنيد تا آرامش روان خود را باز يابد.
5 - از کمک يک روانشناس بهره مند شويد: به نظر مي رسد بين شما و همسرتان اختلافات زناشويي نسبتا عميقي ايجاد شده است به گونه اي که شما را به سمت «افسردگي» و همسرتان را به سمت «پرخاشگري» متمايل کرده است. بهتر است شنونده صحبت هاي همسرتان هم باشيم تا ريشه اصلي اختلافات را کشف کنيم. يک روانشناس متخصص در امر خانواده درماني مي تواند به شما در حل مشکلات تان کمک کند.
خراسان
