اتاق مشاوره
تقويت روابط عاطفي دختران با مادران
دختري ۱۴ساله ام که هميشه با مادرم بحث مي کنم و بعد خيلي از دست خودم ناراحت مي شوم. از زندگي خسته شده ام، ديگر تحمل ندارم.
پاسخ: از اين که با مادرتان دعوا مي کنيد، هيچ حس خوبي نداريد، ناراحت هستيد و زمان هايي از خود و يا مادرتان دلخور مي شود کاملا شما را مي فهمم اما لطف کنيد مطالب زير را با دقت مطالعه کنيد.
وقتي با کسي دعوايمان مي شود و بحث مي کنيم دو علت بيشتر ندارد:
يا طرف مقابل معيارها، ارزش ها و دلايل ما را نمي پذيرد يا ما نمي توانيم معيارها، ارزش ها، دلايل و درخواست هاي طرف مقابل را بپذيريم.
البته شرايط خاص جسمي، رواني و عاطفي هر کدام از طرفين نيز مهم است مثلا شما در دوره نوجواني تحت تاثير شديد هورمون هايتان قرار داريد و مادرتان نيز ممکن است مشکلات خاص خود را داشته باشد که قابل درک است.
شايد اگر يک مثال مي زديد بهتر مي توانستم کمک تان کنم اما به صورت کلي مسائل زير را مدنظر داشته باشيد:
۱ - از خودتان بپرسيد که در اين دعواها چقدر شما مقصر هستيد و اگر اين گونه است مسئوليت رفتارتان را بپذيريد يعني قبول کنيد که مثلا با مادرتان خوب صحبت نمي کنيد، سريع عصباني مي شويد، توهين مي کنيد يا صدايتان بالا مي رود و ...
۲ - اگر پاسخ سوال اول مثبت است دلايل رفتارتان را بررسي کنيد؛ گرسنگي، خستگي، کم خوابي، مشکلات هورموني مثل کم خوني، کم کاري يا پرکاري تيروئيد، کمبود کلسيم و ... مي توانند موثر باشند. ۳ - اگر در انجام وظايف شخصي کوتاهي مي کنيد آن ها را انجام دهيد، مسئوليت پذير باشيد، در انجام تکاليف درسي جدي تر باشيد و در اين موارد هيچ نقطه ضعفي از خود نشان ندهيد.
۴ - اگر درخواستي از مادرتان داريد آن را به صورت زيبا و بدون کنايه، طعنه و حاشيه مطرح کنيد مثلا بگوييد: مامان خوبم لطف مي کنيد ... يا مامان جونم، مي تونم خواهش کنم که ...
۵ - اگر مادرتان از شما درخواستي دارد سعي کنيد بدون تاخير آن را انجام دهيد و اگر موافق آن نيستيد عصباني نشويد يا گارد نگيريد، آرام باشيد و در فضايي مناسب، ضمن همدلي با مادرتان صحبت کنيد مثلا بگوييد: مادر عزيزم من شما را درک مي کنم اما فعلا نمي توانم آن کار را انجام دهم اجازه دهيد کمي درباره آن فکر کنم. قطعا مادرتان دلايلي براي خواسته اش دارد.
۶ - مطمئن باشيد اگر رابطه عاطفي تان را با مادرتان تقويت کنيد، او را بغل کنيد، ابراز دوستي کنيد، در خانه مسئوليت پذير باشيد و اشتباهاتتان را بپذيريد، او راحت تر درخواست هاي شما را خواهد پذيرفت.
خراسان
وقتي با کسي دعوايمان مي شود و بحث مي کنيم دو علت بيشتر ندارد:
يا طرف مقابل معيارها، ارزش ها و دلايل ما را نمي پذيرد يا ما نمي توانيم معيارها، ارزش ها، دلايل و درخواست هاي طرف مقابل را بپذيريم.
البته شرايط خاص جسمي، رواني و عاطفي هر کدام از طرفين نيز مهم است مثلا شما در دوره نوجواني تحت تاثير شديد هورمون هايتان قرار داريد و مادرتان نيز ممکن است مشکلات خاص خود را داشته باشد که قابل درک است.
شايد اگر يک مثال مي زديد بهتر مي توانستم کمک تان کنم اما به صورت کلي مسائل زير را مدنظر داشته باشيد:
۱ - از خودتان بپرسيد که در اين دعواها چقدر شما مقصر هستيد و اگر اين گونه است مسئوليت رفتارتان را بپذيريد يعني قبول کنيد که مثلا با مادرتان خوب صحبت نمي کنيد، سريع عصباني مي شويد، توهين مي کنيد يا صدايتان بالا مي رود و ...
۲ - اگر پاسخ سوال اول مثبت است دلايل رفتارتان را بررسي کنيد؛ گرسنگي، خستگي، کم خوابي، مشکلات هورموني مثل کم خوني، کم کاري يا پرکاري تيروئيد، کمبود کلسيم و ... مي توانند موثر باشند. ۳ - اگر در انجام وظايف شخصي کوتاهي مي کنيد آن ها را انجام دهيد، مسئوليت پذير باشيد، در انجام تکاليف درسي جدي تر باشيد و در اين موارد هيچ نقطه ضعفي از خود نشان ندهيد.
۴ - اگر درخواستي از مادرتان داريد آن را به صورت زيبا و بدون کنايه، طعنه و حاشيه مطرح کنيد مثلا بگوييد: مامان خوبم لطف مي کنيد ... يا مامان جونم، مي تونم خواهش کنم که ...
۵ - اگر مادرتان از شما درخواستي دارد سعي کنيد بدون تاخير آن را انجام دهيد و اگر موافق آن نيستيد عصباني نشويد يا گارد نگيريد، آرام باشيد و در فضايي مناسب، ضمن همدلي با مادرتان صحبت کنيد مثلا بگوييد: مادر عزيزم من شما را درک مي کنم اما فعلا نمي توانم آن کار را انجام دهم اجازه دهيد کمي درباره آن فکر کنم. قطعا مادرتان دلايلي براي خواسته اش دارد.
۶ - مطمئن باشيد اگر رابطه عاطفي تان را با مادرتان تقويت کنيد، او را بغل کنيد، ابراز دوستي کنيد، در خانه مسئوليت پذير باشيد و اشتباهاتتان را بپذيريد، او راحت تر درخواست هاي شما را خواهد پذيرفت.
