چگونگی درمان و مقابله با سندرم بی انگیزگی
یک جامعه شناس گفت: فرد مبتلا به سندرم بی انگیزگی معمولا علائم عدم تمرکز و بی علاقگی را تجربه میکند.
امان الله قرایی مقدم جامعه شناس در گفتگو با باشگاه خبرنگاران جوان گفت: یک فرد میتواند بی انگیزگی را در نبود یک بیماری زمینه‌ای تجربه کند. نوجوانان گاهی با آن مواجه میشوند که معمولاً با گذشت زمان از بین می‌رود. اما بی انگیزگی و بی علاقگی طولانی‌مدت در نوجوانان طبیعی نیست.
وی گفت: اگر روال زندگی طبق یک برنامه مشخصی پیش رود، احتمال بی انگیزگی روانی به‌خصوص در جوانان پایین است. بنابراین در صورت مواجهه با بی انگیزگی به زندگی، کنکور و افسردگی، تنبلی و خستگی و لاغری خود یا هریک از اعضای خانواده باید سریعا به فکر درمان باشید. این مشکل روحی میتواند یک فرد را سال‌ها از روند عادی زندگی دور کند.
وی مطرح کرد: اصولا ظاهر چهره تغییری نمی‌کند اما حالات و احساسات به طرز بارزی متفاوت میشوند. به همین دلیل، تمایل دارید که زمان بیشتری را به تنهایی سپری کنید. بی تفاوتی مداوم میتواند بر توانایی شما در حفظ روابط شخصی و عملکرد خوب در مدرسه یا محل کار تأثیر بگذارد. مطمئنا اگر روال زندگی طبق یک برنامه مشخصی پیش برود، احتمال بی انگیزگی روانی به‌خصوص در جوانان پایین می‌آید. مگر اینکه دچار یک مشکل عصبی زمینه‌ای شده باشید که با درمان به موقع آنها می‌توان از پیشرفت اختلال بی انگیزگی پیشگیری کرد.
قرایی مقدم افزود: بی انگیزگی و بی هدفی کارکنان و دانش آموزان بی‌دلیل نیست و یک مدیریت صحیح با ارائه پاداش میتواند مانع از بروز آنها شود. خوشبختانه امروزه روش های موثری برای درمان افسردگی و بی انگیزگی وجود دارد و داروها و روان درمانی می‌توانند به بازیابی علاقه شما به زندگی کمک کنند. نحوه صحیح درمان بی انگیزگی به دلایل زمینه‌ای آن بستگی دارد. بیمار ممکن است بتواند با تغییر شیوه زندگی و مراقبت از خود این اختلال را مدیریت کند.
وی گفت: انسان‌ها گاهی اوقات بی انگیزه، خسته و بی حوصله میشوند و از همه چیز دوری میکند. آنها گاهی احساس می‌کنند که دیگر توان برای ادامه دادن ندارند، که این میتواند یک حالت موقتی و زود گذر باشد؛ بنابراین نبود انگیزه به خودی خود مسئله حادی نیست و نیاز نیست نگران این باشید که اگر گاهی بی انگیزه شدید دیگر نخواهید توانست به موفقیت دست پیدا کنید. اما اگر این حالت طولانی شود و نادیده گرفته شود مسئله پیچیده‌تر خواهد شد. زمانی این مسئله نگران‌کننده میشود که این حالت نشانه‌ای از چندین اختلال عصبی و روانی افسردگی می‌باشد. در صورت شدید شدن میتواند به سندرم بی انگیزگی تبدیل شود که نیاز به درمان تحت نظر روانشناس یا روانپزشک دارد.
وی افزود: فرد دارای سندرم بی انگیزگی نوعی از افسردگی را تجربه میکند. بی انگیزه‌ام، خسته‌ام، حوصله هیچ کاری ندارم، احساس می‌کنم افسرده‌ام، هیچ کس حتی پدر، مادر و همسرم مرا درک نمی کنند. این‌ها جمله‌های هستند که فرد بی‌انگیزه و افسرده هر روز دارد. این مشکل روحی میتواند یک فرد را سال‌ها از روند عادی زندگی دور کند.
قرایی مقدم افزود: اگر احساس بی تفاوتی و از دست دادن انگیزه برای انجام کارهای عادی را دارید، صحبت با مشاور یا روانپزشک که میتواند وضعیت شما را به طور دقیق تشخیص دهد، مفید است.آنها می‌توانند نگرانی‌های شما را مورد بحث قرار دهند و راهنمایی کنند تا دیدگاه مثبت‌تری نسبت به زندگی پیدا کنید.
اگر لازم است برای انجام درمان‌های دارویی و روانی همکاری کنید. جالب است بدانید که برخورداری از حمایت خانواده یا دوستان نیز میتواند به شما در بازیابی علاقه به زندگی کمک کند.هنوز هیچ تحقیق قطعی برای نشان دادن علت دقیق سندرم بی انگیزگی وجود ندارد.
وی مطرح کرد: اصولا ظاهر چهره تغییری نمی‌کند اما حالات و احساسات به طرز بارزی متفاوت میشوند. به همین دلیل، تمایل دارید که زمان بیشتری را به تنهایی سپری کنید. بی تفاوتی مداوم میتواند بر توانایی شما در حفظ روابط شخصی و عملکرد خوب در مدرسه یا محل کار تأثیر بگذارد. مطمئنا اگر روال زندگی طبق یک برنامه مشخصی پیش برود، احتمال بی انگیزگی روانی به‌خصوص در جوانان پایین می‌آید. مگر اینکه دچار یک مشکل عصبی زمینه‌ای شده باشید که با درمان به موقع آنها می‌توان از پیشرفت اختلال بی انگیزگی پیشگیری کرد.
قرایی مقدم افزود: بی انگیزگی و بی هدفی کارکنان و دانش آموزان بی‌دلیل نیست و یک مدیریت صحیح با ارائه پاداش میتواند مانع از بروز آنها شود. خوشبختانه امروزه روش های موثری برای درمان افسردگی و بی انگیزگی وجود دارد و داروها و روان درمانی می‌توانند به بازیابی علاقه شما به زندگی کمک کنند. نحوه صحیح درمان بی انگیزگی به دلایل زمینه‌ای آن بستگی دارد. بیمار ممکن است بتواند با تغییر شیوه زندگی و مراقبت از خود این اختلال را مدیریت کند.
وی گفت: انسان‌ها گاهی اوقات بی انگیزه، خسته و بی حوصله میشوند و از همه چیز دوری میکند. آنها گاهی احساس می‌کنند که دیگر توان برای ادامه دادن ندارند، که این میتواند یک حالت موقتی و زود گذر باشد؛ بنابراین نبود انگیزه به خودی خود مسئله حادی نیست و نیاز نیست نگران این باشید که اگر گاهی بی انگیزه شدید دیگر نخواهید توانست به موفقیت دست پیدا کنید. اما اگر این حالت طولانی شود و نادیده گرفته شود مسئله پیچیده‌تر خواهد شد. زمانی این مسئله نگران‌کننده میشود که این حالت نشانه‌ای از چندین اختلال عصبی و روانی افسردگی می‌باشد. در صورت شدید شدن میتواند به سندرم بی انگیزگی تبدیل شود که نیاز به درمان تحت نظر روانشناس یا روانپزشک دارد.
وی افزود: فرد دارای سندرم بی انگیزگی نوعی از افسردگی را تجربه میکند. بی انگیزه‌ام، خسته‌ام، حوصله هیچ کاری ندارم، احساس می‌کنم افسرده‌ام، هیچ کس حتی پدر، مادر و همسرم مرا درک نمی کنند. این‌ها جمله‌های هستند که فرد بی‌انگیزه و افسرده هر روز دارد. این مشکل روحی میتواند یک فرد را سال‌ها از روند عادی زندگی دور کند.
قرایی مقدم افزود: اگر احساس بی تفاوتی و از دست دادن انگیزه برای انجام کارهای عادی را دارید، صحبت با مشاور یا روانپزشک که میتواند وضعیت شما را به طور دقیق تشخیص دهد، مفید است.آنها می‌توانند نگرانی‌های شما را مورد بحث قرار دهند و راهنمایی کنند تا دیدگاه مثبت‌تری نسبت به زندگی پیدا کنید.
اگر لازم است برای انجام درمان‌های دارویی و روانی همکاری کنید. جالب است بدانید که برخورداری از حمایت خانواده یا دوستان نیز میتواند به شما در بازیابی علاقه به زندگی کمک کند.هنوز هیچ تحقیق قطعی برای نشان دادن علت دقیق سندرم بی انگیزگی وجود ندارد.
