سرعت روند پیری مغز با دیابت و بی دندانی ۲ برابر می شود
به گزارش مدیسن نت، «بی وو»، نویسنده ارشد مطالعه از دانشگاه نیویورک، می‌گوید: «یافته‌ها اهمیت مراقبت خوب از دندان و کنترل دیابت را در بزرگسالان مسن نشان می‌دهد. دسترسی به مراقبت‌های دندانی برای افراد مسن، به ویژه افراد مبتلا به دیابت، واقعاً مهم است.»
سلامت ضعیف دهان، به ویژه بیماری لثه و از دست دادن دندان، به خودی خود با اختلال شناختی و زوال عقل مرتبط است.
وو اشاره می‌کند که محققان اکنون شروع به بررسی این موضوع کرده اند که چگونه سلامت دهان، دیابت و زوال شناختی ممکن است موجب تشدید یکدیگر شوند.
این مطالعه خاطرنشان می‌کند که التهاب هم در دیابت و هم در بیماری لثه نقش دارد. این فرآیندهای التهابی ممکن است به کاهش مهارتهای استدلال و تفکر، به اصطلاح زوال شناختی، منجر شود.
از سوی دیگر، التهاب منجر به تغییراتی در ساختارهای کوچک مغز میشود.
تغذیه نامناسب دلیل دیگری است. داشتن لثه‌های دردناک و از دست دادن دندان‌ها میتواند جویدن غذای سالم را دشوار کند. این روند میتواند منجر به کمبود مواد مغذی شود. بر اساس این مطالعه، اختلال در سطح قند خون و حساسیت به انسولین که در دیابت یافت میشود نیز میتواند کمبود مواد مغذی را بدتر کند.
وو گفت: «برخی باکتری‌های مرتبط با پریودنتیت مزمن یا بیماری لثه نیز ممکن است بر عملکرد شناختی تأثیر بگذارند.»
محققان برای مطالعه این موضوع به صورت ترکیبی، افراد مسن را بر اساس سن به چند گروه تقسیم کردند: ۶۵ تا ۷۴ سال، ۷۵ تا ۸۴ و ۸۵ سال و بالاتر.
محققان از داده‌های مطالعه سلامت و بازنشستگی دانشگاه میشیگان برای سال‌های ۲۰۰۶ تا ۲۰۱۸ استفاده کردند که هر دو سال یک بار حافظه و شناخت را اندازه گیری می‌کرد. این داده‌ها مربوط به ۹۹۴۸ سالمند بود.
در بزرگسالان ۶۵ تا ۸۴ سال، افراد مبتلا به دیابت و همزمان از دست دادن کامل دندان با بالاترین نرخ تسریع زوال ذهنی = در مقایسه با افرادی که هیچ کدام از این بیماری‌ها را نداشتند، روبرو بودند.
افراد مبتلا به دیابت ۶۵ تا ۷۴ سال یا فقط از دست دادن کامل دندان در سنین ۶۵ تا ۸۴ سال نیز زوال شناختی سریع‌تری داشتند.
اما زوال ذهنی در سنین ۶۵ تا ۷۴ سال با وجود همزمان دیابت و از دست دادن کل دندان سریع‌تر بود.
محققان شواهد قطعی مبنی بر ارتباط زوال ذهنی با بی دندانی و دیابت در بزرگسالان ۸۵ ساله و بالاتر پیدا نکردند.
مطالعات بیشتری برای ارزیابی این ارتباطات مورد نیاز است، اما به گفته محققان، سلامت خوب دندان یک هدف آسان و مهم برای بهبود سلامت کل بدن است.
وو اشاره می‌کند که محققان اکنون شروع به بررسی این موضوع کرده اند که چگونه سلامت دهان، دیابت و زوال شناختی ممکن است موجب تشدید یکدیگر شوند.
این مطالعه خاطرنشان می‌کند که التهاب هم در دیابت و هم در بیماری لثه نقش دارد. این فرآیندهای التهابی ممکن است به کاهش مهارتهای استدلال و تفکر، به اصطلاح زوال شناختی، منجر شود.
از سوی دیگر، التهاب منجر به تغییراتی در ساختارهای کوچک مغز میشود.
تغذیه نامناسب دلیل دیگری است. داشتن لثه‌های دردناک و از دست دادن دندان‌ها میتواند جویدن غذای سالم را دشوار کند. این روند میتواند منجر به کمبود مواد مغذی شود. بر اساس این مطالعه، اختلال در سطح قند خون و حساسیت به انسولین که در دیابت یافت میشود نیز میتواند کمبود مواد مغذی را بدتر کند.
وو گفت: «برخی باکتری‌های مرتبط با پریودنتیت مزمن یا بیماری لثه نیز ممکن است بر عملکرد شناختی تأثیر بگذارند.»
محققان برای مطالعه این موضوع به صورت ترکیبی، افراد مسن را بر اساس سن به چند گروه تقسیم کردند: ۶۵ تا ۷۴ سال، ۷۵ تا ۸۴ و ۸۵ سال و بالاتر.
محققان از داده‌های مطالعه سلامت و بازنشستگی دانشگاه میشیگان برای سال‌های ۲۰۰۶ تا ۲۰۱۸ استفاده کردند که هر دو سال یک بار حافظه و شناخت را اندازه گیری می‌کرد. این داده‌ها مربوط به ۹۹۴۸ سالمند بود.
در بزرگسالان ۶۵ تا ۸۴ سال، افراد مبتلا به دیابت و همزمان از دست دادن کامل دندان با بالاترین نرخ تسریع زوال ذهنی = در مقایسه با افرادی که هیچ کدام از این بیماری‌ها را نداشتند، روبرو بودند.
افراد مبتلا به دیابت ۶۵ تا ۷۴ سال یا فقط از دست دادن کامل دندان در سنین ۶۵ تا ۸۴ سال نیز زوال شناختی سریع‌تری داشتند.
اما زوال ذهنی در سنین ۶۵ تا ۷۴ سال با وجود همزمان دیابت و از دست دادن کل دندان سریع‌تر بود.
محققان شواهد قطعی مبنی بر ارتباط زوال ذهنی با بی دندانی و دیابت در بزرگسالان ۸۵ ساله و بالاتر پیدا نکردند.
مطالعات بیشتری برای ارزیابی این ارتباطات مورد نیاز است، اما به گفته محققان، سلامت خوب دندان یک هدف آسان و مهم برای بهبود سلامت کل بدن است.
مرجع : خبرگزاری مهر
