کودکان چهره افراد را با ماسک تشخیص نمیدهند

بر اساس نتایج تحقیقات جدید، کودکان کمتر احتمال دارد چهره هایی را که ماسک زده اند تشخیص دهند و به احتمال زیاد هنگام پردازش چهره با ماسک از استراتژی متفاوتی استفاده می کنند.
پژوهشگران در مطالعات اخیر به این نتیجه رسید که ماسک های صورت ممکن است در توانایی تشخیص و پردازش چهره در کودکان ۶ تا ۱۴ ساله اختلال ایجاد کند.
در این مطالعه، محققان دریافتند که کودکان نسبت به بزرگسالان در پردازش چهره‌ های نقاب‌ دار اختلال بیشتری نشان می‌ دهند. به طور خاص، دقت کودکان ۲۰/۱ درصد در مقابله با صورت های ماسک دار کمتر بود، در حالی که بزرگسالان ۱۳/۵ درصد دقت کمتری داشتند.
محققان همچنین دریافتند که کودکان تمایل به استفاده از یک استراتژی متفاوت برای پردازش چهره های نقاب دار دارند. به طور خاص، بچه ‌ها بیشتر بر روی ویژگی ‌های صورت به طور جزء تمرکز می ‌کردند تا روی صورت به ‌عنوان یک واحد کامل که به آن پردازش جامع گفته می شود.
برای درک تأثیر پردازش کل نگر چهره ها، محققان از یک تصویر شخص معروفی به صورت ایستاده و وارونه استفاده کردند. با وجود ویژگی های یکسان تصاویر، تشخیص این عکس وارونه برای اکثر بزرگسالان بسیار دشوارتر بود، زیرا بزرگسالان تمایل دارند چهره ها را به عنوان یک واحد کل پردازش کنند و نه بر اساس ویژگی های فردی اشخاص درتصاویر. در این مطالعه، کودکان تأثیر کمتری در پردازش صورت ماسک ‌دار در مقابل عکس وارونه بروز دادند که نشان می ‌دهد کودکان از پردازش کل ‌نگر به یک میزان با صورت‌های ماسک ‌دار استفاده نمی ‌کنند.

همچنین مطابق با یافته های تحقیقات قبلی به نظر می رسد دهان برای پردازش کل نگر اهمیت ویژه ای دارد.این مطالعات نشان می دهد که کودکان به احتمال زیاد از یک استراتژی متفاوت و کمتر کارآمد برای پردازش صورت های پوشیدن ماسک استفاده می کنند. تحقیقات نشان می ‌دهد که پردازش کل ‌نگر چهره‌ها پردازش چهره‌ها به عنوان یک واحد کل برای درک مؤثر و دقیق یک موقعیت اجتماعی کلیدی است.

پژوهش ها همچنین ثابت می ‌کند که توانایی‌ های تشخیص چهره با پردازش کل‌ نگر مرتبط است به این معنی که هر چه شخص در پردازش جامع بهتر عمل کند، در پردازش چهره بهتر است. کودکان مبتلا به اختلالات طیف اوتیسم همچنین کاهش پردازش چهره کل نگر را نشان می دهند که ممکن است علت یا نتیجه آسیب های اجتماعی آنها باشد. همچنین به نظر می رسد پردازش کل نگر برای افراد مبتلا به پروزوپاگنوزیا (prosopagnosia) (یک بیماری عصبی که با ناتوانی در تشخیص چهره افراد آشنا مشخص می شود) مختل می شود. 
بر اساس این پژوهش ها محققان دریافتند که تجربه با چهره‌ ها در اوایل دوران کودکی برای تعیین میزان تبدیل شدن کودکان به متخصصان پردازش چهره در آینده حیاتی است.
یک متخصص پردازش چهره می تواند به سرعت و به طور موثر از پردازش کل نگر برای تشخیص چهره ها و تفسیر نشانه های اجتماعی مهم از آنها استفاده کند.
با این حال، تخصص کودک در مورد چهره ها بر اساس نوع چهره هایی که در معرض آنها قرار می گیرد تعیین می شود. به عنوان مثال، کودکان در پردازش چهره های هم نژاد تمایل بیشتری نشان می دهند.
تحقیقات علوم اعصاب همچنین نشان می ‌دهد که ناحیه ‌ای از مغز ما به نام شکنج دوکی شکل در طی دوره رشد در پردازش کل‌ نگر صورت ماهر تر می ‌شود. تحقیقات تصویربرداری مغز نشان می ‌دهد که این ناحیه مغز به دلیل تجربه گسترده با چهره‌ها، برای پردازش کل ‌نگر چهره‌ها تخصصی می ‌شود.
کارشناسان تخمین می زنند که یک دوره حساس در رشد مغز برای پردازش چهره از دوران نوزادی تا حدود ۱۰ تا ۱۲ سالگی وجود دارد به این معنی که مغز برای یادگیری چهره ها آماده می شود. پس از این دوره، مغز همچنان می تواند چهره ها را یاد بگیرد، اما ممکن است دشوارتر باشد.
 همچنین شواهدی وجود دارد مبنی بر اینکه مشکل در دیدن و تشخیص چهره ممکن است بر علاقه به تعامل اجتماعی تأثیر بگذارد. به عنوان مثال، افراد مبتلا به دژنراسیون ماکولا، که باعث می ‌شود چهره‌ها تار به نظر برسند، ممکن است اعتماد به نفس اجتماعی کمتری داشته و تمایل به جدا شدن از تعاملات اجتماعی بیشتری را تجربه کنند.
شرح کامل این پژوهش و یافته های حاصل از آن در آخرین شماره مجله تخصصی Cognitive Research: Principles and Implications منتشر شده است.

مترجم: مهنوش فلاحی پناه