مهم ترین اصول قهر کردن با کودکان

بهترین شیوه در برخورد با اشتباهات کودکان به ویژه در رفتارهای خطر آفرین ، دوری کردن آن ها از منطقه آسیب و خطر است. درعین حال گاهی لازم است برای جلوگیری از قرار گرفتن کودکان در فضای خطرساز، والدین آنان را مورد عتاب و خطاب قرار دهند. دراین صورت لازم است ابتدا از ابزارهای تشویقی استفاده شود و درصورت مؤثر نبودن از اهرم قهر ولی به صورت کوتاه بهره جست.

چراکه قهر طولانی مدت، می تواند آثار سوئی را در تربیت کودکان برجای گذارد. بنابراین برخورداری والدین از مهارت قهرکردن و رعایت اصول صحیح مربوط به آن در قهر کردن از جمله نکاتی است که والدین همواره باید به آن توجه کنند.
 

عدم تکرار
برخی از والدین برای اینکه کودک خودرا تربیت کنند ، سعی می نمایند بابت رفتار زشت و بدی که فرزندشان دارد ، با او قهر کنند. غافل از اینکه زمانی قهرکردن والدین اثر خواهد داشت که زیاد از آن استفاده نشود. بنابراین اگر آن را در موارد بسیار زیاد تکرار کنید ، بدون شک قهرکردن شما برای کودک عادی و بی ارزش تلقی می گردد.

طولانی نبودن
یکی از مهمترین نکاتی که در مورد اصول قهر با کودک وجود دارد و باید به آن توجه داشته باشید این است که به مدت زمان طولانی با کودک قهر نکنید. زمانی که مدت قهر کردن زیاد شود بدون شک اثر آن هم از بین می رود. در این صورت کودک سعی می کند به آن شرایط جدید که وجود آمده است عادت کرده و آن را هم مدتی بعد به طور کلی فراموش می کند. در واقع این حالت دشوار برای کودک دیگر زیاد سخت نمی شود و به همین دلیل والدین باید به آن دقت بسیار زیادی داشته باشند. در این شرایط باید فرد دیگری شرایط آشتی دادن آنها را فراهم نماید.

بنابراین لازم است در مدت کوتاهی به بهانه های مختلف توسط والدین به جدایی و دوری فیصله داده شود و با شیرینی زبانی ، والدین قهر را به رفتارهای محبت آمیز تبدیل نمایند و با او آشتی کنند.


بهره گیری از برخی از محرومیت ها
از دیگر اصول قهر با کودک این است که والدین، کودک را در صورت اشتباه ، از برخی علاقه مندی هایش محروم نماید. یکی از نکاتی که در این مورد از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است، این است که تناسب میان کار خطای کودک و محرومیتی که به آن وارد می شود ، به درستی رعایت گردد.
 

استفاده از نیازهای کودک
بدون شک کودک به تنهایی نمی تواند نیازهای خودرا تا حد زیادی برطرف نماید و به همین دلیل برای رفع آن نیازها به کمک والدین نیاز دارد. در این روش والدین برآورده کردن خواسته های کودک را منوط به محقق کردن خواسته های خود می نمایند و عملی کردن خواسته های آنان را متوقف می سازند.

پرهیز از شرط گذاری
از تعیین شرط برای کودک تان پرهیز کنید. چراکه با این کار کودک وارد یک چرخه ی رقابتی با والدین می شود که برای رسیدن به خواسته هایش مجبور است به آن ها امتیاز دهد. این تصویر، ذهنیت کودک در مورد درست رفتارکردن را بهم می ریزد. در نتیجه فقط برای تحقق خواسته هایش سعی می کند تا رضایت دیگران را جلب نماید و درصورت عدم پاسخ از طرف مقابل به قهر کردن روی می آورد.