فریاد زدن ممنوع!
سمیرا اسماعیلی
والدین برای خنثی کردن این حساسیت ها می توانند نحوه صحبت کردن خود را تغییر دهند و برای برقراری ارتباط با آنان از شکل فریاد زدن به دیالوگی احترام آمیز با کودکانشان رو آورند.
فریاد زدن ممکن است برای مدت زمان کوتاهی کودکان را آرام و مطیع سازد اما تصحیح رفتار آنان را به دنبال نخواهد داشت.
در واقع این اقدام موجب ترسیدن آنان از والدین خود می شود و به کودکان کمک نمی کند تا عواقب رفتار خود را متوجه شوند.
کودکان برای یادگیری به والدین خود وابسته هستند و در صورتی که عصبانیت و خشونت همچون فریاد زدن بخشی از رفتار معمول در خانواده باشد و کودکان آن را طبیعی تلقی کنند، رفتار آنان این کار را منعکس می کند.
والدین باید آگاه باشند فریاد زدن و با صدای بلند صحبت کردن به انتقال واضح تر پیام کمک نمی کند.
فریاد زدن بر سر کودکان باعث می شود تربیت و منظم کردن آنان سخت تر شود، چراکه در هر بار فریاد زدن قوه درک و پذیرندگی آنان کاهش می یابد.
نتایج تحقیقات حاکی از آن است که فریاد زدن، کودکان را به لحاظ رفتارهای فیزیکی و گفتاری خشن تر می سازد و ترس در کودکان را به دنبال داشته و باعث می شود آنان احساس آرامش نداشته باشند.
همچنین با توجه به این نکته که فریاد زدن بر سر کودکان امر پسندیده ای نیست، فریاد کشیدن همراه با استفاده از کلمات و الفاظ نامناسب می تواند نوعی آزار و اذیت احساسی و روانی تلقی شود.
فریاد زدن بر سر کودکان می تواند تاثیرات طولانی مدتی روی آنان داشته باشد که اضطراب، کاهش عزت نفس و افزایش رفتارهای خشونت آمیز از جمله آنها است.
به جای بالا بردن صدای خود رفتارهای جایگزین دیگری را امتحان کنند.
به طور مثال کودکانی که با والدین خود ارتباط احساسی شدیدی دارند راحت تر تربیت می شوند.
همچنین زمانی که کودکان احساس امنیت کنند به صحبت کردن در آرامش تمایل بیشتری نشان داده و پیش از شدت یافتن بحث و تبدیل شدن آن به فریاد زدن به حرف های والدین خود گوش فرا می دهند.
دکتر سمیرا اسماعیلی - روانشناس بالینی
فریاد زدن ممکن است برای مدت زمان کوتاهی کودکان را آرام و مطیع سازد اما تصحیح رفتار آنان را به دنبال نخواهد داشت.
در واقع این اقدام موجب ترسیدن آنان از والدین خود می شود و به کودکان کمک نمی کند تا عواقب رفتار خود را متوجه شوند.
کودکان برای یادگیری به والدین خود وابسته هستند و در صورتی که عصبانیت و خشونت همچون فریاد زدن بخشی از رفتار معمول در خانواده باشد و کودکان آن را طبیعی تلقی کنند، رفتار آنان این کار را منعکس می کند.
والدین باید آگاه باشند فریاد زدن و با صدای بلند صحبت کردن به انتقال واضح تر پیام کمک نمی کند.
فریاد زدن بر سر کودکان باعث می شود تربیت و منظم کردن آنان سخت تر شود، چراکه در هر بار فریاد زدن قوه درک و پذیرندگی آنان کاهش می یابد.
نتایج تحقیقات حاکی از آن است که فریاد زدن، کودکان را به لحاظ رفتارهای فیزیکی و گفتاری خشن تر می سازد و ترس در کودکان را به دنبال داشته و باعث می شود آنان احساس آرامش نداشته باشند.
همچنین با توجه به این نکته که فریاد زدن بر سر کودکان امر پسندیده ای نیست، فریاد کشیدن همراه با استفاده از کلمات و الفاظ نامناسب می تواند نوعی آزار و اذیت احساسی و روانی تلقی شود.
فریاد زدن بر سر کودکان می تواند تاثیرات طولانی مدتی روی آنان داشته باشد که اضطراب، کاهش عزت نفس و افزایش رفتارهای خشونت آمیز از جمله آنها است.
به جای بالا بردن صدای خود رفتارهای جایگزین دیگری را امتحان کنند.
به طور مثال کودکانی که با والدین خود ارتباط احساسی شدیدی دارند راحت تر تربیت می شوند.
همچنین زمانی که کودکان احساس امنیت کنند به صحبت کردن در آرامش تمایل بیشتری نشان داده و پیش از شدت یافتن بحث و تبدیل شدن آن به فریاد زدن به حرف های والدین خود گوش فرا می دهند.
مرجع : زندگی آنلاین
