شرایط موجود نباید اجازه دهد خانواده قربانیان کرونا احساس تنهایی کنند
میگنا: دکتر مجید صادقی درباره نحوه کاهش اثرات روحی افرادی که در این روزها عزیزان خود را به دلیل بیماری کرونا از دست داده‌اند، اظهار کرد: بعد از فوت عزیزانمان طبق فرهنگ مراسم‌هایی داریم که سوگواران بتوانند بهداشت روانی پیدا کنند و تخلیه عاطفی صورت گیرد. ولی در شرایط شیوع بیماری کرونا امکان گردهمایی و تسلیت گفتن به افرادی که عزیزان خود را از دست داده اند وجود ندارد.
این روانپزشک افزود: در این وضعیت افراد باید با سایر وسایل ارتباط جمعی مانند تلفن و شبکه‌های اجتماعی با کسانی که عزیزانشان را از دست داده‌اند همدلی کنند تا آنها احساس تنهایی نداشته باشند.
همچنین باید به این نکته توجه داشته باشند که ابتلا به کرونا یک انگ یا برچسب تلقی نشود. بنابراین در گفتگوهای روزمره خود از به کاربردن کلماتی مانند "بیمار کرونایی" باید خودداری و از کلمات دیگری مانند فرد مبتلا به کرونا استفاده کنیم.
معمولا سوگ مراحلی را طی میکند که وهله اول آن انکار موضوع است و بعد از آن خشم پدیدار میشود که متوجه بازمانده، کادر درمان و حتی متوفی میشود. در مرحله انکار افراد ممکن است فوت عزیز خود را باور نداشته باشند و بعد از آن دچار خشم شده و به دنبال یک مقصر باشند.
گاهی اوقات افراد خود را مقصر فوت عزیز خود می‌دانند و گاهی این تقصیر متوجه کادر درمانی میشود که شاید آنها رسیدگی خوبی انجام ندادند. علاوه بر این ممکن است این خشم متوجه فرد متوفی شود و افراد به این فکر کنند که چرا متوفی نکات لازم را رعایت نکرده و چنین اتفاقی رخ داده است اما بعد از این مراحل به تدریج خشم فروکش کرده و فرد وارد مرحله پذیرش میشود.
بعد از مرحله پذیرش مهمترین مسئله عدم احساس گناه است؛ بنابراین افراد باید تلاش کنند تا احساس گناه به دلیل از دست دادن عزیزشان را نداشته باشند. به هرحال این بیماری در همه گروه‌های سنی حتی جوانان ممکن است اتفاق بیفتد اما واکنش احساس گناه و سرزنش کردن فرد یا دیگران مخرب ترین چیزی است که می‌تواند رخ دهد.
بنابراین افرادی که عزیز خود را در اثر این بیماری از دست دادند باید تلاش کنند احساس گناه و سرزنش را از خودشان، اطرافیان و کادر درمان دور کنند و آن را به عنوان یک واقعیت بپذیرند و همچنین بدانند مسلما افرادی وجود داشته‌اند که نهایت سعی و تلاش خود را برای بازگشت سلامتی فرد متوفی انجام دادند.
این روانپزشک افزود: در این وضعیت افراد باید با سایر وسایل ارتباط جمعی مانند تلفن و شبکه‌های اجتماعی با کسانی که عزیزانشان را از دست داده‌اند همدلی کنند تا آنها احساس تنهایی نداشته باشند.
همچنین باید به این نکته توجه داشته باشند که ابتلا به کرونا یک انگ یا برچسب تلقی نشود. بنابراین در گفتگوهای روزمره خود از به کاربردن کلماتی مانند "بیمار کرونایی" باید خودداری و از کلمات دیگری مانند فرد مبتلا به کرونا استفاده کنیم.
معمولا سوگ مراحلی را طی میکند که وهله اول آن انکار موضوع است و بعد از آن خشم پدیدار میشود که متوجه بازمانده، کادر درمان و حتی متوفی میشود. در مرحله انکار افراد ممکن است فوت عزیز خود را باور نداشته باشند و بعد از آن دچار خشم شده و به دنبال یک مقصر باشند.
گاهی اوقات افراد خود را مقصر فوت عزیز خود می‌دانند و گاهی این تقصیر متوجه کادر درمانی میشود که شاید آنها رسیدگی خوبی انجام ندادند. علاوه بر این ممکن است این خشم متوجه فرد متوفی شود و افراد به این فکر کنند که چرا متوفی نکات لازم را رعایت نکرده و چنین اتفاقی رخ داده است اما بعد از این مراحل به تدریج خشم فروکش کرده و فرد وارد مرحله پذیرش میشود.
بعد از مرحله پذیرش مهمترین مسئله عدم احساس گناه است؛ بنابراین افراد باید تلاش کنند تا احساس گناه به دلیل از دست دادن عزیزشان را نداشته باشند. به هرحال این بیماری در همه گروه‌های سنی حتی جوانان ممکن است اتفاق بیفتد اما واکنش احساس گناه و سرزنش کردن فرد یا دیگران مخرب ترین چیزی است که می‌تواند رخ دهد.
بنابراین افرادی که عزیز خود را در اثر این بیماری از دست دادند باید تلاش کنند احساس گناه و سرزنش را از خودشان، اطرافیان و کادر درمان دور کنند و آن را به عنوان یک واقعیت بپذیرند و همچنین بدانند مسلما افرادی وجود داشته‌اند که نهایت سعی و تلاش خود را برای بازگشت سلامتی فرد متوفی انجام دادند.
مرجع : خبرگزاری تسنیم
