رشته دامپزشکی
امروزه در دنیا علی رغم پیشرفت هایی که در زمینه های مختلف صورت گرفته است، هنوز هم مسئله غذا از نظر اجتماعی و اقتصادی در درجه اول اهمیت قرار دارد و به عنوان یک مسئله استراتژیک مطرح است. به طوری که موقعیت یک کشور را با سطح و نوع غذای مردم آن کشور محک می زنند. بدون شک در میان مواد غذایی آنچه بسیار اهمیت دارد و جزو لاینفک مواد غذایی روزانه است، پروتئین حیوانی است که از طریق دام تهیه می شود.
از همین جا می توان به اهمیت دانش دامپزشکی پی برد زیرا دامپزشکی علم شناخت بیماری های دامی اعم از بیماری های مشترک بین انسان و حیوان یا بیماری های خاص دام، پیشگیری از بیماری ها، معالجه بیماری ها و همچنین علم تغذیه انسان و دام است. در نشریه سازمان جهانی بهداشت آمده است: "هدف نهایی دامپزشکی درمان حیوانات نیست بلکه دقیقا تامین مواد غذایی و بهداشت انسان می باشد". چرا که با واکسیناسیون دام ها می توان از مرگ و میر آنها جلوگیری کرد و بر میزان فرآورده های دامی افزود و در نتیجه مواد پروتئینی لازم را برای جیره غذایی انسانی تامین نمود. موادی که مقاومت انسان ها بخصوص کودکان را در مقابل کلیه بیماری ها، افزایش می دهد و نه تنها باعث کاهش قابل ملاحظه هزینه های درمانی می شود، بلکه جامعه ای سالم و فعال بوجود خواهد آورد.
توانایی های لازم:
یک دامپزشک باید به زیست شناسی علاقه مند بوده، به زبان انگلیسی تسلط داشته و قدرت تجزیه و تحلیل بالایی داشته باشد. چون بیمار او نمی تواند درد خود را بیان کند و دامپزشک باید خود موفق به شناخت بیماری گردد. بدون شک دانشجوی این رشته باید از سلامت جسمانی نیز برخوردار باشد اما قدرت بدنی در همه بخش های دامپزشکی مطرح نیست.
موقعیت شغلی در ایران:
فارغ التحصیلان دامپزشکی می توانند در مراکز مختلفی از جمله سازمان دامپزشکی، موسسه تحقیقات و تولید واکسن رازی، شرکت های تولید دارو و فرآورده های دامی، شرکت های تولید مواد غذایی با فرآورده های دامی، واحدهای دامپروری دولتی و خصوصی و آزمایشگاه های تشخیص بیماری های دامی و بیماری های انسانی فعالیت کنند یا خود برای معالجه حیوانات اهلی کلینیک دامپزشکی تاسیس کنند. گفتنی است که در اکثر کشورها از جمله کشور ما، دامپزشکان در تحقیقات پایه پزشکی نقش مهمی دارند برای مثال دکتر «جی-یانگ» عامل تب مالت انسان و سقط جنین دام ها را کشف کرد. این توانایی از آنجا نشات می گیرد که از یک طرف کار با دام محدودیت کار با انسان را ندارد؛ یعنی می شود بر روی تعداد زیادی از حیوانات با وجود احتمال بیماری یا مرگ آزمایش نمود و از سوی دیگر یک دامپزشک دید وسیع تری درباره حیوانات دارد و می تواند به روی حیوانات مختلف تحقیق کند.
درس های این رشته در طول تحصیل:
دروس پایه:فیزیک پزشکی، بیوشیمی، فیزیولوژی، ژنتیک حیوانی، جانورشناسی عمومی، آمار حیاتی.
دروس اصلی:اصول همه گیرشناسی، اصول تغذیه دام، تغذیه اختصاصی دام، تغذیه اختصاصی طیور، آسیب شناسی عمومی، آسیب شناسی اختصاصی، باکتری شناسی عمومی، باکتری شناسی اختصاصی، بیماری های باکتریایی، کالبدشناسی پایه، کالبدشناسی مقایسه‌ای، انگل شناسی و بیماری های انگلی، قارچ شناسی و بیماری های قارچی، ویروس شناسی و بیماری های ویروسی، ایمن شناسی و سرم شناسی، سم شناسی، فارماکولوژی، ماهی شناسی عمومی، جنین شناسی نظری، اصول انتخاب و تلقیح مصنوعی دام، بهداشت و پرورش طیور، تکثیر و پرورش ماهی، پرورش و بیماری های زنبور عسل، اصول اصلاح نژاد دام، اصول هوشبری نظری، اصول کالبدگشایی و نمونه برداری، اصول معاینه دام.
دروس تخصصی:بیماری های اندام های حرکتی، بیماری های متابولیک دام، بیماری های درونی دام های بزرگ، بیماری های درونی دام های کوچک، بیماری های تولید مثل دام، بیماری های طیور، بیماری های ماهی، بیماری های مشترک انسان و دام، رادیولوژی دامپزشکی، جراحی عمومی دام های بزرگ، جراحی عمومی دام های کوچک، مسمومیت های دام، مامایی دامپزشکی، کلینیکال پاتولوژِی، بهداشت و صنایع شیر، کنترل کیفی و بهداشتی مواد غذایی، صنایع مواد غذایی با منشا دامی نظری، زبان تخصصی.
دروس بالینی:عملیات درمانگاهی دام های بزرگ، عملیات درمانگاهی دام های کوچک، عملیات درمانگاهی مامایی، عملیات درمانگاهی طیور، کارآموزی.
دانشگاه های پذیرنده:ارومیه، تبریز، تهران، رازی کرمانشاه، زابل، سمنان، شهرکرد، شهید باهنر کرمان، شهید چمران اهواز، شیراز، فردوسی مشهد، بوعلی سینا همدان، لرستان.
