انسانها در عرضهاي جغرافيايي بالاتر، مغز بزرگتري دارند
تحقيقات دانشمندان نشان ميدهد كساني كه در مناطق و عرضهاي جغرافيايي بالايي از كره زمين زندگي ميكنند داراي مغز بزرگتري هستند اما اين دليلي بر باهوشتر بودن آنها نيست.
به گزارش فارس ، دانشمندان دانشگاه آكسفورد دريافتند انسانهايي كه در فواصل دورتر از استوا و در عرضهاي جغرافيايي بالا زندگي ميكنند داراي مغز بزرگتري نسبت به ساير انسانها هستند كه اين دليلي بر باهوشتر بودن آنها نيست. انسانهايي كه در فواصل بالاتري از خط استوا زندگي ميكنند نياز به منطقه ديد بيشتري در مغز خود دارند و اين به علت كمتر بودن ميزان روشنايي خورشيد در آن نقاط است. دانشمندان با مطالعه بر روي انسانهايي كه در مناطقي زندگي ميكنند كه آسمان آن نقاط خاكستري و ابري است متوجه شدند ساكنان آن مناطق داراي حفره چشم بزرگتري در جمجمه هستند. محققان 55 جمجمه را از موزههاي مختلف در نقاط مختلف جمعآوري كردند كه مربوط به تاريخ 1800 ميلادي به بعد بود و اين تعداد جمجمه متعلق به 12 نقطه جمعيتي جهان بود. پژوهشگران با مطالعه و بررسي بر روي اين جمجمهها دريافتند كه حجم حفرههاي بينايي در جمجمه آنها با يكديگر متفاوت است و اين مطلب ميتواند بيانگر اين موضوع باشد كه اندازه مغز آنها نيز با يكديگر تفاوت دارد. سرپرست اين تحقيقات در اين باره ميگويد: هرچه از خط استوا به عرضهاي جغرافيايي بالاتر حركت كنيم ميزان روشنايي و نور كمتر و كمتر ميشود كه اين كم شدن نور موجب ميشود توانايي مغز در پردازش نور كاهش يابد در نتيجه مغز افراد بايد براي پردازش بزرگتر باشد و اين نكته دليل بر بزرگتر بودن مغز اين انسانها است كه البته دليل بر باهوشتر بودن آنها نيست.
به گزارش فارس ، دانشمندان دانشگاه آكسفورد دريافتند انسانهايي كه در فواصل دورتر از استوا و در عرضهاي جغرافيايي بالا زندگي ميكنند داراي مغز بزرگتري نسبت به ساير انسانها هستند كه اين دليلي بر باهوشتر بودن آنها نيست. انسانهايي كه در فواصل بالاتري از خط استوا زندگي ميكنند نياز به منطقه ديد بيشتري در مغز خود دارند و اين به علت كمتر بودن ميزان روشنايي خورشيد در آن نقاط است. دانشمندان با مطالعه بر روي انسانهايي كه در مناطقي زندگي ميكنند كه آسمان آن نقاط خاكستري و ابري است متوجه شدند ساكنان آن مناطق داراي حفره چشم بزرگتري در جمجمه هستند. محققان 55 جمجمه را از موزههاي مختلف در نقاط مختلف جمعآوري كردند كه مربوط به تاريخ 1800 ميلادي به بعد بود و اين تعداد جمجمه متعلق به 12 نقطه جمعيتي جهان بود. پژوهشگران با مطالعه و بررسي بر روي اين جمجمهها دريافتند كه حجم حفرههاي بينايي در جمجمه آنها با يكديگر متفاوت است و اين مطلب ميتواند بيانگر اين موضوع باشد كه اندازه مغز آنها نيز با يكديگر تفاوت دارد. سرپرست اين تحقيقات در اين باره ميگويد: هرچه از خط استوا به عرضهاي جغرافيايي بالاتر حركت كنيم ميزان روشنايي و نور كمتر و كمتر ميشود كه اين كم شدن نور موجب ميشود توانايي مغز در پردازش نور كاهش يابد در نتيجه مغز افراد بايد براي پردازش بزرگتر باشد و اين نكته دليل بر بزرگتر بودن مغز اين انسانها است كه البته دليل بر باهوشتر بودن آنها نيست.