جایزه حل مشکل حمل و نقل نیویورک به یک خانم مهندس ایرانی رسید+تصاوير

براساس گزارش منتشر شده توسط این مجله، شهر نیویورک تا سال 2040 شاهد افزایش یک میلیون نفری جمعیت خواهد بود که فشار مضاعفی را روی سیستم حمل‌و‌نقل و همچنین اسکان این افراد ایجاد خواهد کرد. حال برندگان این مسابقه انتخاب شده‌اند که طرح مربوط به یکی از این طرح‌ها را که نینا محجوب نیز در آن مشارکت داشته، در تصویر ملاحظه می‌کنید.

همچنین در نظر داشتن فاکتورهایی چون پایداری، قابلیت استفاده برای چندین سال، در دسترس بودن امکانات رفاهی و همچنین قابلیت تغییر کاربری از جمله‌ی سایر ویژگی‌هایی است که طراحان باید در نظر داشته باشند. طرح Vivo یکی از دوبرنده‌ی اصلی این مسابقه است که توسط Andrew Duffin و NBRS+Partners توسعه داده شده‌اند. این طرح در مکان خط‌آهن High Line‌ نیویورک توسعه داده شده است که در سال 1934 برای اتصال به شبکه‌ی خط‌‌آهن نیویورک افتتاح شد و از چند سال پیش به‌علت عدم‌کاربری بصورت متروکه رها شده است.
طرح مربوطه در این محل قرار گرفته و با حفظ ساختار خط‌آهن برای استفاده‌ی مجدد، روی آن و بصورت عمودی توسعه یافته است. ساختار این سازه بصورت ترکیبی پیش‌بینی شده است؛ بطوریکه استفاده از الگوی مثلثی در ساختار خارجی، علاوه بر تشکیل اسخوان‌بندی و اسکلت این سازه، استحکام و پایداری ساختمان را نیز تضمین می‌کند. استفاده از اسکلت‌بندی خارجی، منجر به آزادسازی فضای زیادی در داخل ساختمان و در نتیجه انعطاف‌پذیری بالا در دکوراسیون داخلی و استفاده از فضاهای مختلف در داخل سازه شده است.
برنده‌ی دوم این مسابقه Urban Alloy نام داشته و توسط Chad Kellogg، Mathew Bowles و Nina Mahjoub از AMLGM توسعه داده شده است.
نکته‌ی جالب توجه حضور نینا محجوب، مهندس ایرانی در تیم توسعه‌دهنده‌ی طرح برنده‌ی دوم است. Urban Alloy حاصل ترکیب سیستم‌های حمل‌و‌نقل ریلی است. دورنمای این طرح با ساختار فلزی این سازه‌ی عظیم‌الجثه، تصور مکش خطوط آهن اطراف را به درون این سازه در ذهن بیننده تداعی می‌کند؛ بطوریکه تلاقی خطوط مختلف، در مرکز این سازه به هم رسیده و آن را تبدیل به مرکز ارتباط نیویورک می‌کند.
علاوه بر خطوط ارتباطی، این طرح دربردارنده‌ی مکان‌های برای استفاده با کاربری مسکونی و همچنین تجاری و تفریحی است. برخلاف ساختمان‌هایی با ساختار بتونی که باید از الگوی منظمی در طبقات روی هم تبعیت کنند، استفاده از فلز چنین محدودیتی نداشته و می‌توان بصورت بهینه‌ای به سازه شکل داد.
هر یک از برندگان این مسابقه مبلغی برابر 10,000 دلار دریافت کردند.
منبع