۲۴ نشانة خانوادة خوشبخت

  وَ مِن ءَاَيتِهِ أَن خَلَقَ لَكُم مِّن أَنفُسِكُم أَزوَجَاَ لّـِتـَسكُنُوا إِلَيهَا وَ جَعَلَ بَينَكُم مَّوَدَّةَ وَ رَحمَةً إِنَّ فِي ذَلِكَ لَأَيتٍِِِِ لِّقَومٍ َيتَفَكَّرُونَ و از نشانه‌هاي او (خدا) اين است كه از [نوع] خودتان همسراني براي شما آفريد تا بدان‌ها آرام گيريد، و ميانتان دوستي و رحمت نهاد. آري، در اين (نعمت) براي مردمي كه مي‌انديشند، قطعاً نشانه‌هايي است. (سورة روم، آيه ۲۱) طبيعي‌ترين شكل خانواده، اين است كه هيچ عاملي جز مرگ نتواند پيوند زناشويي را بگسلد و ميان زن و شوهر جدايي بيافكند. كوشش مصلحان جامعه - مخصوصاً پيامبران خدا - اين بوده است كه نظام خانواده، يك نظام مستحكم و پايدار باشد و هيچ عاملي نتواند اين كانون سعادت را متلاشي گرداند. به هر حال، خانوادة خوشبخت نشانه‌هايي دارد كه در اينجا به چند نمونة آن اشاره مي‌شود. اميد است كه خانوادة شما نيز برخوردار از اين نشانه‌ها باشد.      ۱. در بين اعضاي خانواده جملة "به من چه!" يا "به تو چه!" ردوبدل نمي‌شود، چرا كه اعضاء به گفتگو و مشورت منطقي اعتقاد دارند و احساس مسئوليت مي‌كنند.      ۲. افراد به يكديگر اعتماد دارند و از اين اعتماد سوءاستفاده نمي‌كنند و اعتماد را يكي از پايدارترين ويژگي ازدواج مؤفق و خانواده مؤفق مي‌دانند.      ۳. تا جايي كه امكان دارد با هم هستند و در مهماني‌ها يا كارهاي مربوط به خانواده تنها نمي‌روند. هم‌دلي، هم‌كاري، هم‌فكري، هماهنگي را بقاي خانوادة خوشبخت مي‌دانند.      ۴. با هم اتحاد دارند و در مسائل مختلف، با گفتگو و مشورت به تفاهم مي‌رسند و سعي مي‌كنند اگر سوء تفاهم به وجود آمد، آن را در درون خود بدون اين كه كسي در خارج از خانواده بفهمد حل كنند.      ۵. به سليقه‌ها و عقايد يكديگر آگاه بوده و به آن احترام گذاشته و عمل مي‌كنند.      ۶. نسبت به هم شرم مسموم ندارند. يعني خواسته‌هاي طبيعي خودشان را بدون نگراني يا خشونت ابراز مي‌كنند.      ۷. به حريم يكديگر احترام گذاشته و از حدود مشخص شدة خود فراتر نمي‌روند.      ۸. نگران سلامت رواني و جسماني يكديگر بوده و از هم مراقبت مي‌كنند. اگر چنان‌چه مشكلي به‌وجود آيد، سعي وافر در حلّ مشكل را دارند.      ۹. در بيشتر اوقات لحظات خوشي را كه با يكديگر بوده‌اند مرور مي‌كنند؛ دنبال خاطرات تلخ نيستند، دوست دارند هميشه در خوشي، شادي و نشاط زندگي كنند.      ۱۰. براي  فاميل‌ها و همسايه‌هاي خود اهميت قائل‌اند و پذيراي فاميل يكديگر هستند.
     ۱۱. از امور مالي يكديگر خبر دارند و چيزي را از يكديگر پنهان نمي‌كنند. صرفه‌جويي و پس‌انداز كردن جزء برنامه‌هاي اقتصادي خانواده‌هاي خوشبخت است.      ۱۲. براي رشد يكديگر تلاش كرده و زمينة پيشرفت خانواده را فراهم مي‌كنند.      ۱۳. افراد به هم افقي نگاه مي‌كنند، نه عمودي. يعني هيچ‌كس خود را برتر از ديگري و در مقام قدرت نمي‌بيند. ديكتاتوري، زور و قدرت‌طلبي حاكم نيست.     ۱۴. همة اعضاء احساس برنده بودن، مؤفق بودن، اميد داشتن مي‌كنند و خودشان را در زندگي برنده مي‌دانند.      ۱۵. در كنار هم احساس امنيت و آرامش مي‌كنند. نه ترس و اضطراب يا تنش و درگيري.      ۱۶. علاقه، عشق، محبت، صفا و  يكدلي خود را هم در رفتار و هم در گفتار به يكديگر ابراز مي‌كنند.      ۱۷. از يكديگر انتظار بيجا و توقع نامناسب ندارند.      ۱۸. اگر مشكلي پيش بيايد به راه‌حل فكر مي‌كنند و به دنبال مقصر و گناهكار نمي‌گردند. دست به علّت‌يابي و ريشه‌يابي آن مشكل مي‌زنند و راه‌حلّ منطقي ارائه مي‌دهند.      ۱۹. هر يك از طرفين پيوسته به فكر خوشحال نمودن و راضي نگه داشتن يكديگر هستند.      ۲۰. زن و شوهر به خاطر همديگر زندگي مي‌كنند: اوّل خود، بعد ديگران. زندگي آنها به خاطر بچه‌ها يا ترس از طلاق و حرف مردم نيست.      ۲۱. زن و مرد مي‌توانند هر روز به دنياي اختصاصي يكديگر نزديك‌تر شوند، كار به مسائل خصوصي و زندگي ديگران ندارند.      ۲۲. با درخواست‌هاي يكديگر برخوردهاي مثبت و منطقي دارند.      ۲۳. زن و مرد در كنار يكديگر هستند، نه رودررو و رقيب يكديگر. رفيق هم هستند و واكنش منفي از خود نشان نمي‌دهند.      ۲۴. خانواده‌هاي خوشبخت تلاش دارند كه بچه‌هاي خوب و خوشبختي نيز به جامعه تحويل دهند. به اميد آن‌كه همة خانواده‌ها طعم شيرين خوشبختي در كنار يكديگر را بچشند...   علي مدديان پاك (كارشناس ارشد روان‌شناسي عمومي)