کشف سلول‌های دوستی در مغز
محققان سلولهایی را در مغز میمون ها شناسایی کرده اند که فقط وقتی فعال می شود که این حیوان، رفتار غیرخودخواهانه و فداکارانه از خود بروز می دهد؛ این کشف می تواند شواهدی را در مورد پایه و اساس عصبی و مغزی دوستی در انسان فراهم آورد.
به گزارش مهر، دانش پژوهان می گویند این سلول ها در میمون های رزوس وقتی که آب میوه شان را به دیگران می بخشند، فعال می شود نه هنگامی که آب میوه را از دیگران می پذیرند.
این یافته ها می تواند مشخص کند چرا بسیاری از موجودات از جمله انسانها از خود رفتارهای مهربانانه و فداکارانه ای نشان می دهند که مستقیما برایشان فایده و سودی ندارد.
دکتر "ماتیو راش ورت" دانشمند اعصاب در دانشگاه اکسفورد و یکی از مجریان این پروژه گفت: این یافته های جدید، تصویر کاملی از فعالیت عصبی فراهم می کند که در شناخت اجتماعی نقش مهمی ایفا می کند.
اینکه چرا حیوانات رفتارهای فداکارانه و غیر خودخواهانه از خود نشان می دهند، یک راز طولانی مدت است.
میشائیل پلات یکی دیگر از پژوهشگران این مطالعه از دانشگاه دوک معتقد است، این رفتارها، در انسان به شکل دوستی ظهور پیدا کرده است.
پلات و همکارانش به میمونهای رزوس آموزش دادند تا یک بازی رایانه ای ساده را انجام دهند که در آن به اشکال مختلف نگاه می کردند تا یا خودشان آبمیوه دریافت کنند یا به میمونی دیگری که در کنارشان بود آبمیوه را بدهند.
به گفته پژوهشگران این میمون ها هر وقت که گزینه داشتند، آبمیوه را برای خود بر می داشتند.
محققان آزمون دیگری ترتیب دادند که در آن میمونها یا باید آبمیوه را به یکدیگر می دادند یا چیزی نمی گرفتند. محققان دیدند میمون بازیگر آبمیوه را برای خود بر نمی داشت.
در طول این آزمایش الکترودهایی در مغز میمون، فعالیت الکتریکی نورون ها را در مناطق مغزی ثبت کرد که در دوستی موثرند. این میمونها به طور مداوم ترجیح می دادند آبمیوه را به میمون های دیگر بدهند و خود چیزی برندارند.
وقتی محققان به میمون دوم یک بطری آبمیوه دادند، میمون اول دیگر ترجیحی برای بخشش آبمیوه نداشت.
منطقه ای از مغز موسوم به قشر اوربیتوفرونتال که در پردازش پاداش نقش دارد، زمانی که میمون ها آبمیوه را به یکدیگر می دادند فعال می شوند.
به گزارش مهر، دانش پژوهان می گویند این سلول ها در میمون های رزوس وقتی که آب میوه شان را به دیگران می بخشند، فعال می شود نه هنگامی که آب میوه را از دیگران می پذیرند.
این یافته ها می تواند مشخص کند چرا بسیاری از موجودات از جمله انسانها از خود رفتارهای مهربانانه و فداکارانه ای نشان می دهند که مستقیما برایشان فایده و سودی ندارد.
دکتر "ماتیو راش ورت" دانشمند اعصاب در دانشگاه اکسفورد و یکی از مجریان این پروژه گفت: این یافته های جدید، تصویر کاملی از فعالیت عصبی فراهم می کند که در شناخت اجتماعی نقش مهمی ایفا می کند.
اینکه چرا حیوانات رفتارهای فداکارانه و غیر خودخواهانه از خود نشان می دهند، یک راز طولانی مدت است.
میشائیل پلات یکی دیگر از پژوهشگران این مطالعه از دانشگاه دوک معتقد است، این رفتارها، در انسان به شکل دوستی ظهور پیدا کرده است.
پلات و همکارانش به میمونهای رزوس آموزش دادند تا یک بازی رایانه ای ساده را انجام دهند که در آن به اشکال مختلف نگاه می کردند تا یا خودشان آبمیوه دریافت کنند یا به میمونی دیگری که در کنارشان بود آبمیوه را بدهند.
به گفته پژوهشگران این میمون ها هر وقت که گزینه داشتند، آبمیوه را برای خود بر می داشتند.
محققان آزمون دیگری ترتیب دادند که در آن میمونها یا باید آبمیوه را به یکدیگر می دادند یا چیزی نمی گرفتند. محققان دیدند میمون بازیگر آبمیوه را برای خود بر نمی داشت.
در طول این آزمایش الکترودهایی در مغز میمون، فعالیت الکتریکی نورون ها را در مناطق مغزی ثبت کرد که در دوستی موثرند. این میمونها به طور مداوم ترجیح می دادند آبمیوه را به میمون های دیگر بدهند و خود چیزی برندارند.
وقتی محققان به میمون دوم یک بطری آبمیوه دادند، میمون اول دیگر ترجیحی برای بخشش آبمیوه نداشت.
منطقه ای از مغز موسوم به قشر اوربیتوفرونتال که در پردازش پاداش نقش دارد، زمانی که میمون ها آبمیوه را به یکدیگر می دادند فعال می شوند.
