اختصاص اعتبار برای سلامت روان از نیازهای فوری جامعه
دكترحمید پورشریفی در خصوص لایحه سلامت روان اظهار کرد: لایحه سلامت روان فقط اسمش سلامت روان است، اما در واقع فقط جنبه بیماری‌نگر را مورد بررسی قرار می‌دهد و شاید درست این است که اسم لایحه سلامت روان به آن اختصاص داده نشود و نام این لایحه بیماری‌های روانی گذاشته شود.
وی ادامه داد: دیگر زمان آن گذشته که فقط سلامت روان را در بیماری روانی خلاصه کنیم و وقت آن رسیده که نگاه محدود بیماری‌نگر را کنار بگذاریم و سلامت روان را از منظر های دیگر مورد بررسی قرار دهیم.
این روانشناس گفت: در لایحه به اصطلاح موسوم به سلامت روان فقط به بیماری روانی توجه شده و به همین دلیل از ظرفیت‌های موجود به نفع سلامت روان بسیار محدود استفاده شده‌است. همچنین ظرفیت سازمان نظام روانشناسی دیده نشده است.
وی در خصوص نبود آماری در زمینه وضعیت روانی جامعه کشور اظهار کرد: باید نوع نگاهمان را به سلامت روان وسعت دهیم، چرا که اگر از نگاه ما سلامت روان فقط اسکیزوفرنی و بیمار بستری باشد، طبیعتا آمار این بیماری‌ها موجوداست و وزارت بهداشت می‌تواند در این خصوص آمار ارائه کند، اما وقتی هیجانات منفی و خشم را به عنوان یک موضوع در سطح جامعه بررسی می‌کنیم با متغیرهایی مواجه می‌شویم که که ذاتا بیماری نیستند، اما عامل خطر جدی برای انواع اختلالات و مشکلات بهداشت روانی هستند.
عضو هیات مدیره انجمن روانشناسی کشور افزود: اگر نگاه به مقوله سلامت روان اینگونه باشد، طبیعتا آمار متفاوت است و حوزه‌ای که باید در آن ورود پیدا کند؛ تنها یک وزارتخانه نخواهد بود و لازمه داشتن چنین آماری هماهنگی بین همه حوزه های مرتبط با سلامت است که سلامت جسمی، روانشناختی و ابعاد دیگر سلامت را شامل میشود.
پور شریفی گفت: در مقوله سلامت روان باید سازمان‌های مختلفی وارد کار شوند، اما اینکه چه اقداماتی باید انجام شود؛ همه اقدامات منوط به سیاستگذاری‌ها است و این لایحه به اصطلاح سلامت روان چون نگاه محدودی دارد، امکان تجمیع نیروهای مرتبط با موضوع سلامت روان را فراهم نکرده است.
وی با بیان اینکه وزارت بهداشت تنها نهاد تاثیرگذار در حوزه سلامت روان در کشور نیست، گفت: به نظر می‌رسد؛ بودجه‌ها در کمیسیون‌های مجلس درست برنامه‌ریزی نمی‌شود و هنگام تنظیم بودجه ذهن افراد آماده است که مسائل عینی را بیشتر مورد توجه قرار دهند، چرا که مشکلات جسمی را راحت‌تر لمس می‌کنند و برای آن آماری در نظر می‌گیرند و در رابطه با آن زود متقاعد می‌شوند که بودجه‌های کلانی برای آن در نظر گرفته شود.
عضو هیات مدیره انجمن روانشناسی کشور تاکید کرد: واقعیت امر این است که مسائل روانشناختی جداگانه بخش اعظمی از مشکلات را اختصاص می‌دهند و حتی در مشکلات جسمی نیز سلامت روان به عنوان یک متغیر تعیین‌کننده نقش ایفا می‌کند و به همین خاطر می‌توان گفت که عدم اختصاص بودجه کافی به مبحث سلامت روان می‌تواند، یکی از عوامل تاثیرگذار جسمی در این حوزه باشد.
وی ادامه داد: دیگر زمان آن گذشته که فقط سلامت روان را در بیماری روانی خلاصه کنیم و وقت آن رسیده که نگاه محدود بیماری‌نگر را کنار بگذاریم و سلامت روان را از منظر های دیگر مورد بررسی قرار دهیم.
این روانشناس گفت: در لایحه به اصطلاح موسوم به سلامت روان فقط به بیماری روانی توجه شده و به همین دلیل از ظرفیت‌های موجود به نفع سلامت روان بسیار محدود استفاده شده‌است. همچنین ظرفیت سازمان نظام روانشناسی دیده نشده است.
وی در خصوص نبود آماری در زمینه وضعیت روانی جامعه کشور اظهار کرد: باید نوع نگاهمان را به سلامت روان وسعت دهیم، چرا که اگر از نگاه ما سلامت روان فقط اسکیزوفرنی و بیمار بستری باشد، طبیعتا آمار این بیماری‌ها موجوداست و وزارت بهداشت می‌تواند در این خصوص آمار ارائه کند، اما وقتی هیجانات منفی و خشم را به عنوان یک موضوع در سطح جامعه بررسی می‌کنیم با متغیرهایی مواجه می‌شویم که که ذاتا بیماری نیستند، اما عامل خطر جدی برای انواع اختلالات و مشکلات بهداشت روانی هستند.
عضو هیات مدیره انجمن روانشناسی کشور افزود: اگر نگاه به مقوله سلامت روان اینگونه باشد، طبیعتا آمار متفاوت است و حوزه‌ای که باید در آن ورود پیدا کند؛ تنها یک وزارتخانه نخواهد بود و لازمه داشتن چنین آماری هماهنگی بین همه حوزه های مرتبط با سلامت است که سلامت جسمی، روانشناختی و ابعاد دیگر سلامت را شامل میشود.
پور شریفی گفت: در مقوله سلامت روان باید سازمان‌های مختلفی وارد کار شوند، اما اینکه چه اقداماتی باید انجام شود؛ همه اقدامات منوط به سیاستگذاری‌ها است و این لایحه به اصطلاح سلامت روان چون نگاه محدودی دارد، امکان تجمیع نیروهای مرتبط با موضوع سلامت روان را فراهم نکرده است.
وی با بیان اینکه وزارت بهداشت تنها نهاد تاثیرگذار در حوزه سلامت روان در کشور نیست، گفت: به نظر می‌رسد؛ بودجه‌ها در کمیسیون‌های مجلس درست برنامه‌ریزی نمی‌شود و هنگام تنظیم بودجه ذهن افراد آماده است که مسائل عینی را بیشتر مورد توجه قرار دهند، چرا که مشکلات جسمی را راحت‌تر لمس می‌کنند و برای آن آماری در نظر می‌گیرند و در رابطه با آن زود متقاعد می‌شوند که بودجه‌های کلانی برای آن در نظر گرفته شود.
عضو هیات مدیره انجمن روانشناسی کشور تاکید کرد: واقعیت امر این است که مسائل روانشناختی جداگانه بخش اعظمی از مشکلات را اختصاص می‌دهند و حتی در مشکلات جسمی نیز سلامت روان به عنوان یک متغیر تعیین‌کننده نقش ایفا می‌کند و به همین خاطر می‌توان گفت که عدم اختصاص بودجه کافی به مبحث سلامت روان می‌تواند، یکی از عوامل تاثیرگذار جسمی در این حوزه باشد.
