آنهایی که می‌گویند فرود روی‌ ماه دروغ است راست می‌گویند؟

براساس گزارش گاردين، معادله به دست آمده نشان مي‌دهد براي مخفي‌نگه‌داشتن يك پنهان‌كاري براي يك دهه، كمتر از هزار نفر بايد درگير ماجرا باشند و براي حفظ يك راز براي يك قرن بايد كمتر از 125 نفر بايد در اين پنهان‌كاري دست داشته‌باشند. با درنظر گرفتن اين موضوع كه در مشهورترين نظريه‌هاي توطئه در واقعيت بيش از هزاران نفر انسان درگيرند، احتمال پنهان ماندن آنها كاهشي قابل توجه پيدا مي‌كند.

ديويد گريمز فيزيكدان دانشگاه آكسفورد مي‌گويد نتايج نشان مي‌دهند هر توطئه‌اي كه بيش از صد‌نفر در آن دست دارند،‌محكوم به فروپاشي و افشا شدن است و برهمين اساس توطئه‌هاي علمي بزرگ نمي‌توانند پايدار باقي بمانند. اگرچه مطالعات گريمز معمولا بر سرطان متمركز است،‌ وي گاه و بيگاه براي رسانه‌ها داستان‌هاي علمي مي‌نويسد و پس از دريافت ايميل‌هاي فراوان از سوي افرادي كه به نظريه‌هاي توطئه مشهور باور داشتند،‌تصميم به انجام اين پژوهش گرفت.

به گفته وي رد كردن نظريه‌هاي توطئه و موافقان آنها امري رايج است،‌اما من اين‌بار رويكردي متفاوت را درپيش گرفتم تا ببينم چطور اين نظريه‌ها مي‌توانند امكان‌پذير باشند. براي انجام اين‌كار به كليدي‌ترين الزام براي يك توطئه پايدار، محرمانه‌بودن،‌توجه كردم.

وي معادلات خود را براي چهار نظريه توطئه مشهور به‌كار برد: نظريه ابتلا به اوتيسم به تزريق واكسن، نظريه حقيقي نبودن تغييرات اقليمي، نظريه تقلبي بودن فرود آمريكا روي ماه و نظريه وجود درمان كامل سرطان و پنهان شدن آن توسط شركت‌هاي بزرگ داروسازي. با درنظر گرفتن تعداد افرادي كه براي ايجاد هريك از اين چهار توطئه‌ به آنها نياز است، و مدت‌زماني كه اين افراد درگير ماجراي توطئه هستند وي به اين نتايج دست‌يافت: درصورتي كه فرود آمريكا روي ماه حقيقي نبود، بيش از 411 هزار كارمند ناسا از اين توطئه آگاه بودند و واقعيت آن در كمتر از 3.7 سال آشكار مي‌شد. پنهان كردن ارتباط ميان واكسن‌ها و ابتلا به اوتيسم بايد 3.2 تا 34.8 سال پس از آغاز اين نظريه افشا مي‌شد.
حقيقت تقلب در زمينه تغييرات اقليمي بايد در طول 3.7 تا 26.8 سال آشكار مي‌شد. پنهان‌كردن درمان سرطان بايد درعرض 3.2 سال توسط يكي از دست‌اندكاران شركت‌هاي داروسازي افشا مي‌شد. اين محاسبات براساس بالاترين توانايي‌هاي دست‌اندكاران توطئه انجام شده‌است،‌به بياني ديگر گريمز در معادلاتش اينطور تصور كرده‌است كه دست‌اندركاران توطئه در حفظ اسرار بهترين‌ها هستند،‌در شرايطي كه هيچ بازجويي و تجسسي نيز از آنها صورت نگرفته‌است.

گريمز براي ايجاد معادلات ابتدا بايد احتمال افشا شدن يك راز را درگذر زمان مورد بررسي قرار مي‌داد و براي انجام اينكار وي سه موضوع محرمانه متعلق به آژانس امنيت ملي آمريكا را كه پس از گذشت 6 سال توسط ادوارد اسنودن افشا شدند،‌ درنظر گرفت.

وي همچنين پنهان‌كاري مشهور آزمايش تاسكيگي سفليس كه در آن درمان سفليس،‌پنيسيلين،‌براي مدتي از مبتلايان به اين بيماري پنهان باقي ماند را نيز مورد بررسي قرار داد. در اين توطئه 6700 نفر دست داشتند و به تدريج و پس از 25 سال توسط يكي از پزشكاني كه درگير ماجرا بود افشا شد.
گريمز با بررسي اين توطئه‌ها و پنهان‌كاري‌ها به اين نتيجه رسيد كه پنهان‌كاري‌ها و دروغ‌هاي بزرگ همواره رخ مي‌دهند،‌اما براي مدت طولاني پنهان باقي نمي‌مانند. گريمز مي‌گويد تمامي افرادي كه به نظريه‌هاي توطئه اعتقاد دارند غيرمنطقي و بي‌فكر نيستند.
اميدوارم با نشان دادن اينكه پنهان ماندن واقعيت تعدادي از اين نظريه‌هاي توطئه تا چه‌اندازه غيرممكن است، برخي از افراد درباره اعتقادات ضدعلمي خود تجديدنظر كنند؛ زيرا شايد اعتقاد به دروغين بودن فرود روي ماه براي كسي ضرري نداشته‌باشد، اما اطلاعات نادرست درباره واكسن‌ها مي‌تواند فاجعه به بار آورد.