چرا هنگام گرسنگی عصبی می شویم؟
واکنش من به این انتظار خیلی بدتر از آن چیزی بود که فکرش را می کنید، اصلا زنانه یا متمدنانه نبود! حتی دیگر نمی خواهم حرف هایی که زده شد را دوباره اینجا تایپ کنم. در نهایت فقط یک همبرگر و سیب زمینی سرخ کرده توانست دیو درونم که بیدار شده بود را دوباره بخواباند.
حساسیتی که عاملش گرسنگی است برای چیست؟ شما هم وقتی گرسنه هستید عصبی می شوید؟
سه شاخص اصلی وجود دارد که به بد اخلاق شدنمان هنگام گرسنگی کمک می کند.
1- وقتی غذا می خوریم کربوهیدرات ها به قند های ساده شکسته می شوند، که یکی از آنها گلوکز است. درست بعد از یک وعده، سطح گلوکز در خونمان بالا می رود. با گذشت زمان گلوکز خون افت می کند. در نهایت اگر این مقدار به اندازه کافی افت کند، بدن آن را به عنوان عامل تهدید کننده جان شناسایی می کند. برخلاف دیگر ارگان ها که پشتیبانی انرژی دارند، مغز تنها از گلوکز به عنوان سوخت استفاده می کند، بنابراین به یک منبع مداوم نیاز دارد. در واقع جدای اینکه مغز تنها 2 درصد از توده بدن را در بر گرفته اما تخمین زده شده 20 تا 23 درصد از انرژی که در طول روز دریافت می کنید توسط مغز مصرف می شود. حتی هنگام استراحت، سطح گلوکز پایین به مغز این پیام را می رساند که جانت در خطر است همین حالا وارد عمل شو!
2- در دیگر ارگان های ما، گلوکز پایین باعث افزایش ترشح هورمون هایی می شود که گلوکز در بدن را افزایش می دهند. در میان این هورمون ها اپی نفرین و کورتیزول، مه در غدد آدنال سنتز می شوند وجود دارند. هر دوی اینها هورمون های استرس هستند، و هنگامی ترشح می شوند که بدنتان تهدیدی دریافت کند، مثل زمانی که یک شیر دنبالتان کند و یا استاد ناگهان اعلام کند که می خواهد امتحان بگیرد، همه اینها برای تغییر خلق و خو یک فرد کافیست نه؟
3- اینطور که فهمیده شده گرسنگی و عصبانیت توسط ژن های یکسانی کنترل می شوند. یکی از این ژن ها پروتئینی تولید می کند با نام نوروپپتید وای (neuropeptide Y )، که نه تنها رفتار خوردن را تحریک می کند، بلکه خشم و پرخاشگری را نیز تنظیم می کند. خلاصه بگویم، فکر کنم بعد از آن مسابقه نوروپپتید وای بدنم خیلی خیلی بالا بود!
-
سایت دکتر کرمانی
حساسیتی که عاملش گرسنگی است برای چیست؟ شما هم وقتی گرسنه هستید عصبی می شوید؟
سه شاخص اصلی وجود دارد که به بد اخلاق شدنمان هنگام گرسنگی کمک می کند.
1- وقتی غذا می خوریم کربوهیدرات ها به قند های ساده شکسته می شوند، که یکی از آنها گلوکز است. درست بعد از یک وعده، سطح گلوکز در خونمان بالا می رود. با گذشت زمان گلوکز خون افت می کند. در نهایت اگر این مقدار به اندازه کافی افت کند، بدن آن را به عنوان عامل تهدید کننده جان شناسایی می کند. برخلاف دیگر ارگان ها که پشتیبانی انرژی دارند، مغز تنها از گلوکز به عنوان سوخت استفاده می کند، بنابراین به یک منبع مداوم نیاز دارد. در واقع جدای اینکه مغز تنها 2 درصد از توده بدن را در بر گرفته اما تخمین زده شده 20 تا 23 درصد از انرژی که در طول روز دریافت می کنید توسط مغز مصرف می شود. حتی هنگام استراحت، سطح گلوکز پایین به مغز این پیام را می رساند که جانت در خطر است همین حالا وارد عمل شو!
2- در دیگر ارگان های ما، گلوکز پایین باعث افزایش ترشح هورمون هایی می شود که گلوکز در بدن را افزایش می دهند. در میان این هورمون ها اپی نفرین و کورتیزول، مه در غدد آدنال سنتز می شوند وجود دارند. هر دوی اینها هورمون های استرس هستند، و هنگامی ترشح می شوند که بدنتان تهدیدی دریافت کند، مثل زمانی که یک شیر دنبالتان کند و یا استاد ناگهان اعلام کند که می خواهد امتحان بگیرد، همه اینها برای تغییر خلق و خو یک فرد کافیست نه؟
3- اینطور که فهمیده شده گرسنگی و عصبانیت توسط ژن های یکسانی کنترل می شوند. یکی از این ژن ها پروتئینی تولید می کند با نام نوروپپتید وای (neuropeptide Y )، که نه تنها رفتار خوردن را تحریک می کند، بلکه خشم و پرخاشگری را نیز تنظیم می کند. خلاصه بگویم، فکر کنم بعد از آن مسابقه نوروپپتید وای بدنم خیلی خیلی بالا بود!
-
