آیا نشانه های این اختلال روانی در شما وجود دارد؟

آیا به ندرت قادر به تحمل موقعیت هایی مثل یک مصاحبه شغلی یا کار کردن در بین آدم ها هستید و به همین خاطر، اغلب از کار کردن باز می مانید؟
آیا یه هنگام صحبت با دیگران، از فرط اضطراب، به سختی می توانید حرف های طرف مقابل را بشنوید و مدام درگیر افکار درونی و نگرانی های درون ذهنتان هستید؟

آیا به سختی می توانید ارتباطات دوستانه یا رمانتیک برقرار کنید، چون این ارتباطات برای شما بیش از حد انرژی گیر و اضطراب زا هستند و شما در تمام لحظات نگران قضاوت طرف مقابل در مورد خودتان هستید؟

آیا به همین علت اغلب از مردم دوری می کنید و این مسئله باعث شده که حتی گاهی به عنوان فردی سرد و بی عاطفه شناخته شوید و دیگران فکر کنند که شما از آن ها متنفرید، چون به علت اضطراب درونی به سختی قادرید با دیگران ارتباط چشمی و روابط گرم عاطفی برقرار کنید؟
آیا این موارد عملا لذت زندگی را از شما گرفته است و شما را به فردی بی روح و افسرده بدل کرده است؟

اگر پاسخ شما به اغلب موارد بالا، مثبت است، احتمال زیادی وجود دارد که به اختلال «اضطراب یا هراس اجتماعی» مبتلا باشید. این اختلال مثل سایر اختلالات روانشناختی یک بیماری حقیقی است. نه با تلقین به وجود می آید و نه با تلقین از بین می رود، بلکه نیازمند درمان تخصصی است. هر چه زودتر برای درمان این اختلال اقدام کنید، نتیجه درمان بهتر و سربع تر خواهد بود.