«کاردرمانی» توانمندی و اعتماد به نفس بیمار را بالا می‌برد
حجت الله حقگو، کاردرمانگر درگفت‌وگو با فارس در رابطه با رشته کار درمانی اظهار کرد: کاردرمانی یکی از رشته‌های توانبخشی که به ارزیابی توانایی‌ها و ناتوانایی های بیمار ( فردی که دچار ضایعه فیزیکی یا اختلال در عملکرد روانی – اجتماعی شده است، می‌پردازد.
وی افزود: کاردرمانگر با مشارکت بیمار در انجام فعالیتهای هدفمند توانایی‌ها را افزایش و ناتوانی‌های آن را کاهش داده و به بیمار کمک می‌کند که با اصلاح، تقویت عملکرد و تسهیل مهارتهای ضروری، خود را با محیط تطبیق دهد و استقلال یابد.
حقگو گفت: کاردرمانی بر اساس تأثیر مستقیم "کار و فعالیت هدفمند" در سلامت افراد شکل گرفته است و پیش‌تر کاردرمانی به عنوان شاخه‌ای از روان درمانی در نظر گرفته میشود.
این کاردرمانگر خاطرنشان کرد: در حقیقت وجه تمایز کاردرمانی با سایر رشته‌های مشابه استفاده از فعالیت هدفمند است که در آن فرد به طور فعال در تمرین‌ها شرکت می‌کند. در صورتی که در فیزیوتراپی فرد باید اقدامی تکراری و بدون مفهوم را انجام دهد مثلاً 100 بار پای خود را تکان دهد.
وی تأکید کرد: فعالیتهای کاردرمانی موجب هماهنگی سیستم های جسمی٬ ذهنی٬ عاطفی و شناختی شده و طی انجام آن توجه فرد معطوف به انجام فعالیت است.
حقگو افزود: در فعالیتهای کاردرمانی باید فعالیت‌هایی انتخاب شوند که هدفی مشخص داشته باشد و به افزایش مهارت های فردی و بالا بردن عملکرد های بیمار منجر شود و با جنس و سن بیمار ارتباط داشته باشد.
این کاردرمانگر گفت: در حقیقت در روانشناسی و فیزیوتراپی تکنیک به طور صرف استفاده میشود در حالی که در کاردرمانی٬ تکنیک در قالب فعالیت استفاده می شود چرا که از نظر این روش اگر عضله بیمار تقویت شود یا ضایعه از بین برود ولی بیمار نتواند از عضو آسیب دیده برای انجام فعالیت های روزمره زندگی اش استفاده کند درمان انجام نشده است.
وی تصریح کرد: کاردرمانی وظیفه بررسی و ارزیابی توانایی‌ها، درمان و آموزش معلولینی دارد که بر اثر سکته‌های مغزی، بیماری‌های مختلف، حوادث، تصادفات، جنگ، عقب‌ماندگی‌های ذهنی و … دچار معلولیت شده‌اند و متخصصان کاردرمانی با تسلط کافی بر علوم مختلف فیزیولوژی، آناتومیکی و روان شناختی یک برنامه جامع درمانی را به بیماران ارائه می‌دهند.
حقگو افزود: در کار درمانی، بیماری و تأثیرات آن در تمام ابعاد زندگی فرد، مورد بررسی قرار می‌گیرد هدف این رشته بالا بردن استقلال و افزایش سطح توانمندی بیمار برای انجام فعالیتهای روزمره و اجتماعی و مهارتهای زندگی می‌باشد.
