رفت و آمد با دوستان در سايه رضايت همسر
يک تعامل دو طرفه مي تواند مشکل شما را حل کند. در واقع هم لازم است شما قدري با کاهش رفت و آمدهاي دوستانه به احساسات همسرتان احترام بگذاريد و هم از سوي ديگر لازم است همسرتان قدري از سخت گيري هاي خود بکاهد. اين را هم فراموش نکنيد که شما تازه ازدواج کرده ايد و روزهاي حساسي را پشت سر مي گذاريد. در سال هاي اول زندگي همسران به خاطر ترس از طرد شدگي تمايل دارند تمام توجه همسرشان به آنها باشد، اما به مرور زمان هم اشتياق رفت و آمد با دوستان مجردي در شما کاهش مي يابد و هم همسرتان از سخت گيري هاي افراطي خود مي کاهد.
با اين حال اگر احساس مي کنيد کنترل گري همسر شما بيش از حد است و در ديگر موارد زندگي مثل رفت و آمد با فاميل و... هم سخت گيري مي کند، اين مطلب مي تواند به شما کمک کند. خوب است اين نکته را هم بدانيد که تمام انسان ها به طور معمول حد و مرزهايي در زندگي شان دارند که براي آن ها حس امنيت، آزادي، استقلال، اعتماد به نفس و خودکفايي را به ارمغان مي آورد. در واقع مرزهاي هر انسان به نوعي معرف «هويت» اوست و چنانچه آگاهانه و يا ناآگاهانه از طرف ديگران مورد تهديد قرار گيرد «هويت» فرد خدشه دار مي شود. با اين حال اگر شما با فنون مطرح کردن اصولي خواسته هاي منطقي آشنا باشيد مي توانيد هم به خواسته هاي خود برسيد و هم از ناراحتي همسرتان و تلخ شدن زندگي مشترک تان جلوگيري کنيد.
افراد «کنترل کننده» در عين حال که انسان هايي عاطفي و يا حتي زودرنج هستند اما به سادگي احساسات و عواطف خود را بروز نمي دهند، از قانون همه يا هيچ پيروي مي کنند، ريزبيني، موشکافي و نظارت دقيق را در تمام امور زندگي خود و ديگران لحاظ مي کنند، از ايده آل هاي زندگي مشترک و رعايت کردن آرمان هاي اخلاقي سخن مي گويند اما از رعايت کردن اين مسائل در زندگي مشترک خود و روابط شان با اطرافيان نزديک عاجزند، به گونه اي رفتار مي کنند و تصميم مي گيرند که انگار ربطي به ديگران ندارد و در بسياري از موارد دوست، همکار و به ويژه همسر خود را محکوم مي کنند، در واقع افراد کنترل گر همواره در حال کنترل ديگران هستند اما خودشان تحت کنترل در نمي آيند، همچنين با انتظارات کمال گرايانه، معيارها و استانداردهاي غيرقابل دسترس تعيين مي کنند. در عده اي از افراد کنترل گر علائم اعتماد به نفس «پايين» يا اعتماد به نفس «کاذب» ديده مي شود اما رنگ و بويي از عزت نفس «سالم» در آن ها مشاهده نمي شود. اين دسته از افراد اگر چه در جنگ قدرت «برنده» هستند اما به زودي خودشان نيز در پشت ميله هاي کنترل گري شان زنداني مي شوند زيرا شور و نشاط طرف مقابل براي بروز آزادانه احساساتش را با دلسرد کردن او از بين مي برند و زندگي را به يکنواختي مي رسانند.
عموما افراد مختلف با تعمق در روحيات و شخصيت خود و همچنين وقوف کافي بر ابعاد شخصيتي فرد کنترل گر در رفتار با اين دسته از افراد تدابير مختلفي اتخاذ مي کنند که به 3 طبقه تقسيم مي شود:
1 -مقاومت: عبارت است از گارد گرفتن لجبازانه همراه با داد و بيداد و پرخاشگري در برابر فرد کنترل گر براي به کرسي نشاندن حرف خود، طوري که موجب پرخاشگري و ايجاد واکنش در کنترل گر مي شود.
2 -بي تفاوتي و يا گريز: جدي نگرفتن راي و نظر کنترل گر و ادامه دادن راه خود، اما با رعايت پاره اي از ملاحظات و چارچوب ها. به طور مثال فرد با زبان يا رفتار غيرکلامي نشان مي دهد که براي حرف کنترل گر احترام قائل است اما در عمل کار خود را انجام مي دهد و يا گاهي در مقابل او سکوت مي کند تا جو کمي آرام تر شود منتهي همچنان در انجام آنچه صلاح مي بيند مصر است.
3 - اطاعت و تسليم پذيري: که نشانگر اعتماد به نفس ضعيف و به معناي تبعيت کامل از تصميمات کنترل گر است. اين دسته از افراد به مرور زمان مستعد ابتلا به اضطراب، افسردگي، وسواس فکري و عملي مي شوند.
4 - حفظ اعتماد به نفس و اصرار بر تحقق خواسته ها: از آن جا که به توصيه روان شناسان حفظ اعتماد به نفس و اصرار بر تحقق خواسته ها منطقي تر از ديگر تدابير به نظر مي رسد در ادامه به بيان راهکارهايي براي پياده سازي اين نوع رفتار مي پردازيم:
بسياري از ما بر اهميت اين موضوع واقفيم که ارتباط با دوستان با تجربه و موفق مي تواند نقش موثري در پيشرفت هاي بعدي ما چه در دوران تجرد و چه در زندگي بعد از ازدواج داشته باشد. با اين حال عده اي از افراد به خوبي آگاهند که برخي از دوستان شان صلاحيت و شايستگي لازم براي ادامه روابط را ندارند اما از آنجا که مصرانه به دنبال پر کردن وقت شان بيرون از فضاي منزل اند و يا لجوجانه به دنبال مقاومت در برابر راي و نظر همسرشان هستند، از اين واقعيت که تعامل با تعدادي از دوستان شان به طور غيرمستقيم و نامحسوس زندگي زناشويي آنان را نيز به مخاطره مي اندازد، چشم پوشي مي کنند؛ بنابراين دلايل مخالفت همسرتان را با دوستان تان جويا شويد. بررسي کنيد چه عملي از دوستان تان سر زده که باعث تشديد چنين عکس العملي در همسرتان شده است، آن ها را عنوان و سعي کنيد بي طرفانه درباره خودتان و دوستان تان قضاوت کنيد. چنانچه به اين نتيجه رسيديد که درباره ويژگي هاي اخلاقي و شخصيتي برخي از دوستان تان با همسرتان موافق هستيد و به او حق مي دهيد که با حضور آنان در زندگي شما مخالفت کند، پس ارتباط تان را با آن ها قطع کنيد.
در مواردي نيز ديده مي شود که رفت و آمد بيش از اندازه يکي از طرفين با دوستانش زمينه حساسيت و کنترل گري طرف مقابل را فراهم مي آورد. در چنين شرايطي بهترين کار اين است که رفت و آمد خود را به حد اعتدال برسانيد.
اجازه بدهيد همسرتان از نزديک با دوستان تان آشنا شود.
به جاي پنهان کاري درباره خصوصيات دوستان تان با همسرتان گفت و گو کنيد تا بيش از اين حساس نشود.
به طور کلي با قرار گرفتن در هر رابطه اي که طرف مقابل شما فردي انعطاف ناپذير است و احتمال مي رود که شما در ارتباط با چنين فردي به دليل ناديده گرفتن نيازهاي طبيعي تان به نوعي انفعال، استيصال و افسردگي مبتلا شويد بهتر است حس خودباوري و اعتماد به نفس را در خود بيدار و بر سر تحقق خواسته هاي تان ايستادگي کنيد. به طور قطع، در بسياري از موارد زماني که با همسرتان درباره مسئله اي مخالفت مي کنيد نمي توانيد انتظار تغيير او را داشته باشيد. در چنين شرايطي بهترين عکس العمل، تحمل احساسات خود در برابر واکنش هاي همسر است که نيازمند خود حمايتي و عزت نفس در شماست. پس همسرتان را همانگونه که هست و با حفظ عزت نفس خود بپذيريد.
چنانچه در مقابل افراد کنترل گر شما نيز به مقاومت يا لجبازي اقدام کنيد معمولا فضاي خانواده متشنج مي شود و کاري از پيش نمي بريد. منطقي تر اين است که به حساسيت همسرتان احترام بگذاريد و از او بخواهيد براي تان توضيح دهد وجود چه «ملاک هايي» را در دوستان شما تاييد مي کند و بر آن اساس اجازه رفت و آمد آسان تر را به شما مي دهد. در واقع با فراهم آوردن چنين شرايطي به طور غيرمستقيم اين پيام را مي رسانيد که دوست داريد با دوستان تان ارتباط داشته باشيد اما به او هم احترام مي گذاريد و مي توانيد زير نظر همسرتان روابط تان را با دوستاني که بر سر شايستگي آن ها اتفاق نظر داريد ادامه دهيد.
