تشخیص اوتیسم كودكان با دقت 94درصد
متخصصان مغز و اعصاب شیوه موثر و قابل اعتمادی را برای بررسی فعالیت مغزی ارائه كرده اند كه می تواند اوتیسم را با 94 درصد دقت در كودكان تشخیص دهد. محققان دانشكده پزشكی كیس وسترن ریزرو و دانشگاه تورنتو، الگوهای پویایی فعالیت مغزی را با MEG بررسی كردند تا ارتباطات عملی مغز - ارتباطات یك منطقه با مناطق دیگر- را تعیین كنند.
MEG میدانهای مغناطیسی تولید شده توسط جریانهای الكتریكی را در نورون های مغز اندازه گیری می كند.
پژوهشگران به سرپرستی روبرتو فرناندز گالان، استادیار علوم عصبی دانشگاه كیس وسترن ریزرو، توانستند با استفاده از این شیوه، اختلال طیف اوتیسم(ASD) را با 94 درصد دقت تشخیص دهند. این شیوه تحلیلی جدید یك روش موثر و كمی از تایید تشخیص بالینی اوتیسم ارائه می كند.
گالان گفت: می توان فقط با نگاه كردن به الگوهای فعالیت نورونی بین مغز مبتلا به اوتیسم و مغزی كه اوتیسم ندارد تمایز قایل شد. به گفته وی، این كشف راه را برای ارائه ابزارهای كمی هموار می كند تا مكمل شیوه های تشخیصی كنونی اوتیسم بر اساس آزمایش های رفتاری شوند.
پژوهشگران در یك بررسی بر روی 19 كودك كه 9 نفر از آنها به ASD مبتلا بودند، 141 حسگر را برای ردگیری فعالیت قشر مغز هر كودك به كار گرفتند. این حسگرها چگونگی تعامل مناطق مختلف مغز با یكدیگر را در حال استراحت ثبت كردند سپس این گروه از پژوهشگران تعاملات مغزی گروه كنترل را با این گروه از مبتلایان به ASD مقایسه كردند. محققان از ارتباطات قوی تری بین مناطق عقبی و جلویی در مغز گروه ASD خبر دادند. وجود یك جریان نامتقارن از اطلاعات به مناطق جلویی، در حالی كه روند معكوس این امر- جریان اطلاعات از جلو به عقب مغز- وجود نداشت. این چشم انداز جدید در مورد جهت ارتباطات می تواند به شناسایی ناهنجاری های آناتومی در مغز ASD كمك كند.
اغلب اندازه گیری های جریان ارتباطات عملیاتی، نشان دهنده جهت تعاملات نیستند. این راهبرد جدید به پزشكان و محققان كمك می كند تا پارازیت زمینه یا ورودی خود به خودی كه موجب فعالیت مغز در هنگام استراحت می شود را اندازه گیری كنند.
از سوی دیگر یك نقشه فضایی از این ورودی ها نشان دهنده پیچیدگی و ساختارهای مغزی بیشتر در گروه كنترل نسبت به گروه ASD است و در گروه ASD تنوع و پیچیدگی كمتری وجود دارد. (مهر)
MEG میدانهای مغناطیسی تولید شده توسط جریانهای الكتریكی را در نورون های مغز اندازه گیری می كند.
پژوهشگران به سرپرستی روبرتو فرناندز گالان، استادیار علوم عصبی دانشگاه كیس وسترن ریزرو، توانستند با استفاده از این شیوه، اختلال طیف اوتیسم(ASD) را با 94 درصد دقت تشخیص دهند. این شیوه تحلیلی جدید یك روش موثر و كمی از تایید تشخیص بالینی اوتیسم ارائه می كند.
گالان گفت: می توان فقط با نگاه كردن به الگوهای فعالیت نورونی بین مغز مبتلا به اوتیسم و مغزی كه اوتیسم ندارد تمایز قایل شد. به گفته وی، این كشف راه را برای ارائه ابزارهای كمی هموار می كند تا مكمل شیوه های تشخیصی كنونی اوتیسم بر اساس آزمایش های رفتاری شوند.
پژوهشگران در یك بررسی بر روی 19 كودك كه 9 نفر از آنها به ASD مبتلا بودند، 141 حسگر را برای ردگیری فعالیت قشر مغز هر كودك به كار گرفتند. این حسگرها چگونگی تعامل مناطق مختلف مغز با یكدیگر را در حال استراحت ثبت كردند سپس این گروه از پژوهشگران تعاملات مغزی گروه كنترل را با این گروه از مبتلایان به ASD مقایسه كردند. محققان از ارتباطات قوی تری بین مناطق عقبی و جلویی در مغز گروه ASD خبر دادند. وجود یك جریان نامتقارن از اطلاعات به مناطق جلویی، در حالی كه روند معكوس این امر- جریان اطلاعات از جلو به عقب مغز- وجود نداشت. این چشم انداز جدید در مورد جهت ارتباطات می تواند به شناسایی ناهنجاری های آناتومی در مغز ASD كمك كند.
اغلب اندازه گیری های جریان ارتباطات عملیاتی، نشان دهنده جهت تعاملات نیستند. این راهبرد جدید به پزشكان و محققان كمك می كند تا پارازیت زمینه یا ورودی خود به خودی كه موجب فعالیت مغز در هنگام استراحت می شود را اندازه گیری كنند.
از سوی دیگر یك نقشه فضایی از این ورودی ها نشان دهنده پیچیدگی و ساختارهای مغزی بیشتر در گروه كنترل نسبت به گروه ASD است و در گروه ASD تنوع و پیچیدگی كمتری وجود دارد. (مهر)
ببخشید من احتیاج شدید ب متن کامل این مقاله دارم.امکان ارسالش از طرف شما هست