ده آفت دانشمندان
امام صادق عليه السلام فرمودند: خداترسي، نتيجه دانش و دانش، شعاع معرفت و قلب ايمان است. کسي که خشيت الهي نداشته باشد، عالم نيست، اگرچه موي باريک را به متشابهات علم، دو نيم کند.
قال الامام الصادق(ع): آفه العلماء عشره اشياء: الطمع، و البخل، و الرياء، والعصبيه، وحب المدح، و الخوض فيما لم يصلوا الي حقيقته، و التكلف في تزيين الكلام بزوائد الالفاظ، و قله الحياء من الله عزوجل، والافتخار، و ترك العمل بما علموا.
خداي تعالي مي فرمايد: «جز اين نيست که دانشمندان و عالمان از خداوند خشيت دارند.»
آفت دانشمندان ده چيز است:
۱ - طمع، که خواري در پي دارد.
۲ - بخل در علم و مال
۳ - ريا
۴ - تعصب در رأي
۵ - علاقه به ستايش ديگران
۶ - فرو رفتن در آنچه به حقيقت راهي ندارد
۷ - خود را به سختي انداختن براي زينت بخشيدن به سخن خود ( و بازي با الفاظ)
۸ - بي شرمي در برابر خدا
۹ - فخرفروشي
۱۰ - عمل نکردن به آنچه مي داند.
حضرت عيسي(ع) فرمود: بدبخت ترين مردم، کسي است که در ميان مردم به علم، شهره باشد و به عمل گمنام.
رسول خدا(ص) مي فرمايند: همنشين نيست دعوت کننده اي که شما را از يقين به شک، از اخلاص به ريا، از تواضع به کبر، از خيرخواهي به بدخواهي و از زهد به دنياگرايي بخواند، بلکه به آن عالمي نزديک شويد که شما را از کبر به فروتني، از ريا به اخلاص، از شک به يقين، از دنياطلبي به زهد و از بدخواهي به خيرخواهي بخواند. آن کسي شايستگي موعظه خلق را دارد که با صداقت، از اين مراحل گذشته باشد و عيوب سخن گفتن را بشناسد و درست را از نادرست تشخيص دهد و به بيماري هاي دل ها و فتنه ها و هواي نفس آشنايي داشته باشد.
حضرت علي عليه السلام فرمودند: همچون طبيب مهرباني باش که دارو را در جايي که سود رساند، بنهد. (مصباح الشريعه و مفتاح الحقيقه، باب شصت و پنجم (خداترسي))
قال الامام الصادق(ع): آفه العلماء عشره اشياء: الطمع، و البخل، و الرياء، والعصبيه، وحب المدح، و الخوض فيما لم يصلوا الي حقيقته، و التكلف في تزيين الكلام بزوائد الالفاظ، و قله الحياء من الله عزوجل، والافتخار، و ترك العمل بما علموا.
خداي تعالي مي فرمايد: «جز اين نيست که دانشمندان و عالمان از خداوند خشيت دارند.»
آفت دانشمندان ده چيز است:
۱ - طمع، که خواري در پي دارد.
۲ - بخل در علم و مال
۳ - ريا
۴ - تعصب در رأي
۵ - علاقه به ستايش ديگران
۶ - فرو رفتن در آنچه به حقيقت راهي ندارد
۷ - خود را به سختي انداختن براي زينت بخشيدن به سخن خود ( و بازي با الفاظ)
۸ - بي شرمي در برابر خدا
۹ - فخرفروشي
۱۰ - عمل نکردن به آنچه مي داند.
حضرت عيسي(ع) فرمود: بدبخت ترين مردم، کسي است که در ميان مردم به علم، شهره باشد و به عمل گمنام.
رسول خدا(ص) مي فرمايند: همنشين نيست دعوت کننده اي که شما را از يقين به شک، از اخلاص به ريا، از تواضع به کبر، از خيرخواهي به بدخواهي و از زهد به دنياگرايي بخواند، بلکه به آن عالمي نزديک شويد که شما را از کبر به فروتني، از ريا به اخلاص، از شک به يقين، از دنياطلبي به زهد و از بدخواهي به خيرخواهي بخواند. آن کسي شايستگي موعظه خلق را دارد که با صداقت، از اين مراحل گذشته باشد و عيوب سخن گفتن را بشناسد و درست را از نادرست تشخيص دهد و به بيماري هاي دل ها و فتنه ها و هواي نفس آشنايي داشته باشد.
حضرت علي عليه السلام فرمودند: همچون طبيب مهرباني باش که دارو را در جايي که سود رساند، بنهد. (مصباح الشريعه و مفتاح الحقيقه، باب شصت و پنجم (خداترسي))
