پیشرفت بیماری اتیسم زیاد اما قابل کنترل است

وی افزود: با توجه به رشد زیاد بیماری اتیسم در رابطه با این اختلال تحقیقاتی زیادی در جهان صورت گرفته در ایران نیز همگام با جهان تحقیقات در رابطه با این بیماری در سطح مولکولی، شناختی و درمانی، تغذیه و نگهداری درحال اجرا است.

اتیسم نوعی اختلال رشدی است که با رفتارهای ارتباطی و کلامی غیرطبیعی مشخص می شود و علایم این اختلال در سه سال اول زندگی بروز می کند.

اتیسم یک معلولیت رشدی دایمی است کودکان و بزرگسالان مبتلا به اتیسم برای ایجاد یک رابطه قابل فهم با دیگران مشکل دارند.

مبتلایان به اتیسم اغلب از ناتوانی های دیگری نیز رنج می برند که مربوط به یادگیری است و به همراه اتیسم در فرد بروز می کند.



** بلوغ در اتیسم تاخیر ندارد

دکتر ساحل همتی متخصص روانپزشکی و عضو هیات علمی دانشگاه توانبخشی و بهزیستی در مورد بلوغ و اتیسم گفت: تغییرات بلوغ بسته به ژنتیک و تغذیه متفاوت، در افراد مختلف سن متفاوتی دارد.

وی خاطرنشان کرد: بلوغ همانطور که با تغییرات فیزیکی بدن همراه است هیجانات روحی را نیز دربردارد و ما نمی توانیم جلوی این هیجانات را بگیریم. این هیجانات جدا از تغییرات هورمونی نیست و وقتی نوجوان به سن بلوغ می رسد تغییر رفتار می دهد و این مساله ارتباطی با ابتلا به اتیسم ندارد.

این متخصص روانپزشکی گفت: بنابراین باید بیشتر از هر مساله در این مبحث به بحث بهداشت فردی و حمایتی توجه شود؛ والدین باید پیش از سن بلوغ برای فرزندانشان در ارتباط با تفاوت های وجودشان در دوران بلوغ آموزش داده و دنیای بلوغ را برایشان تشریح کنند.

همتی افزود: در غیر این صورت نوسانات خلقی، خشونت، تشدید خشونت و افسردگی که از علایم طبیعی بلوغ است برای فرزندان دارای اتیسم آنان مشکلات عدیده ای ایجاد کرده و خانواده های آنان را درگیر می کند.

وی با بیان اینکه به این ترتیب در زمان بروز بلوغ، نوجوانان از تغییرات فیزیکی خود وحشت زده نمی شود و علایم رفتاری آنها سیر طبیعی خود را پیش خواهد برد، ادامه داد: در نوجوانان مبتلا به اتیسم نیز همینطور است. آنان نیز باید بهداشت فردی را آموزش ببینند. ممکن است شیوه آموزش برای آنان با سایر فرزندان متفاوت باشد اما این تفاوت دلیلی بر آن نیست که بلوغ آنان را با دارو به تعویق بیندازیم.

همتی با اشاره به سن بلوغ در دختران از هشت تا 12 سالگی و 10 تا 16 سالگی در پسران گفت: زمانی که میان سن اجتماعی و سن تقویمی فاصله می افتد، بی شک مشکلات نیز بیشتر می شود. بنابراین زمانی که بلوغ اتفاق می افتد سن ارتباطات اجتماعی نیز باید افزایش یابد. برای فرزندان دارای اتیسم بهتر است این آموزش ها با شکل کشیدن همراه باشد.

وی توضیح داد: باید دخترها را با دخترها و پسرها را با پسرها مقایسه کنیم. عکس های کودکی مادر و پدر را به آنان نشان دهیم و بزرگ شدنشان را به آنان گوشزد کنیم و سه سال پیش از سن بلوغ این آموزش های عینی را برای آنان آغاز کنیم چراکه بیان نکردن این مسایل منجر به خشونت و عواقب بعدی در آنها خواهد شد.

همتی یکی از شایعترین برخوردهای خانواده هایی راکه دارای فرزندی با اختلال اتیسم هستند، عقب انداختن بلوغ در آنها با استفاده از دارو عنوان کرد و افزود: سن استخوانی، سن تقویمی و سن فیزیولوژیکی با هم هم خوانی دارند و اگر بخواهیم آن را نادیده بگیریم مشکلات بیشتری برای خود و فرزندمان ایجاد کرده ایم.

وی یادآور شد: بلوغ در اتیسم تاخیر ندارد و اگر مغز اختلالات تکلمی دارد، دلیلی بر اختلالات هورمونی در بدن فرد دارای اتیسم نیست.

فیروزه روستا کارشناس ارشد مامایی بلوغ و بارداری نیز گفت: باید در این زمینه فراتر از برنامه های موجود اقدام شود به گونه ای که برای طی شدن صحیح دوران بلوغ بیمار مبتلا به اتیسم، مربی و خانواده آموزش ببینند.

وی افزود: بلوغ عاطفی، جسمی، جنسی و روانی هر کدام زمان تولد خودش را دارد و والدین نباید برای گذر از هر یک از این دوران ها در فرزندشان واهمه داشته باشند.

روستا بر آموزش فرزند مبتلا به اتیسم پیش از شروع سن بلوغ تاکید کرد و گفت: مسایل جنسی را باید برای فرزندان اتیسمی عادی سازی کرد آنان شاید دیرتر از سایرین متوجه مسایل شوند اما در نهایت متوجه خواهند شد و اجتناب از این مسایل به هیچ وجه ممکن نیست.

پنل تخصصی اتیسم و بلوغ به همت انجمن اتیسم ایرانیان و به منظور پاسخ به سوالات خانواده ها در مورد مساله بلوغ فرزندان مبتلا به اتیسم آنها با همکاری دانشگاه توانبخشی و بهزیستی، در سالن همایش های این دانشگاه برگزار شد.