"تدوین برنامه سلامت ملی" بدون حضور روان شناسان علمی نیست
به گزارش باشگاه خبرنگاران؛ دکتر غلام علی افروز، روانشناس و استاد برتر دانشگاه تهران در نشست متعرضانه علمی- تخصصی کشور گفت: تهیه‌ی برنامه‌ی سلامت ملی بدون معلمین روانشناسی علمی نیست، چون خیلی از اختلالات جسمی به دلیل اضطراب و استرس و فشارهای روانی است و منشاء اصلی اختلالات روانی مشکلات زیستی است که اگر به این مسئله توجه نداشته باشیم، نمی‌توانیم برنامه‌ی عقلانی به عنوان سلامت ملی تدریس کنیم.
وی در ادامه افزود: بیشترین مراجعه کننده در دنیا به روان شناسان است و باید توجه داشته باشیم که ضرورت مراجعه به روان شناس و مشاوره خانواده خیلی بیشتر از مراجعه به پزشک عمومی است.
دکتر افروز با بیان اینکه باید برای هر 700 خانوار یک روانشناس داشته باشیم، اظهار داشت: اگر بخواهیم برنامه‌ی سلامت ملی را طراحی کنیم، باید روانشناسان خبره در این جایگاه داشته باشیم. وی تصریح کرد: بدون خدمات روان شناسی مقدور نیستیم که خدمات ملی سلامت را در کشور طراحی کنیم و اساس این طرح روانشناسی است.
این استاد برتر دانشگاه اذعان داشت: کودکان ما به پزشک عمومی خیلی نیاز ندارند، اما نیاز مبرم و مستمر به خدمات روان شناسی در مدرسه دارند، همچنین همه‌ی خانواده‌ها و دانشجویان به خدمات روان شناسی بیشتری احتیاج دارند. افروز ادامه داد: قانون مصوب مجلس بیان‌گر این است که هرکس در کشور ایران بخواهد کار خدمات روان شناسی داشته باشد و هر اقدامی مقایر این خلاف قانون نیز پیگرد قانونی دارد.
وی با بیان اینکه در آمریکا نیز هیچ روان پزشکی نمی‌تواند وارد کار روان شناسی شود، گفت: در کشور ما روان پزشکان حق دارند مثل سایر فوق لیسانس‌های روان شناسی آزمون دکترای روان شناسی داده و پس از قبولی و گذراندن پیش نیازهای اساسی که حداکثر 3 الی 4 سال مدت دوره است، می‌تواند مدت PHD روان شناسی گرفته و از نظام روان شناسی پروانه بگیرند.
غلام علی افروز اشاره کرد: تا زمانی که پزشکان اعم از روان پزشکان و متخصصین مغز و اعصاب دوره PHD روان شناسی را از دانشگاه معتبر دریافت نکردند، نمی‌توانند خدمات روان شناسی ارائه دهند و به صرف گذراندن فلوشیپ آن‌ها را با صلاحیت نمی‌کند که در روان شناسی دخالت کنند و این خود نیز خلاف قانون است.
وی در پایان خاطرنشان کرد: تا زمانی که روان پزشکان دوره‌ی دکتری روان شناسی را نگذرانند، نمی‌توانند وارد حوزه‌ی کاری روان شناسی شوند. هیچ جای دنیا روان پزشکان با گذراندن فلوشیپ تابلوی روان شناسی و روان درمانی نمی‌گیرند و نمی‌توانند وارد کار روان شناسی شوند.
وی در ادامه افزود: بیشترین مراجعه کننده در دنیا به روان شناسان است و باید توجه داشته باشیم که ضرورت مراجعه به روان شناس و مشاوره خانواده خیلی بیشتر از مراجعه به پزشک عمومی است.
دکتر افروز با بیان اینکه باید برای هر 700 خانوار یک روانشناس داشته باشیم، اظهار داشت: اگر بخواهیم برنامه‌ی سلامت ملی را طراحی کنیم، باید روانشناسان خبره در این جایگاه داشته باشیم. وی تصریح کرد: بدون خدمات روان شناسی مقدور نیستیم که خدمات ملی سلامت را در کشور طراحی کنیم و اساس این طرح روانشناسی است.
این استاد برتر دانشگاه اذعان داشت: کودکان ما به پزشک عمومی خیلی نیاز ندارند، اما نیاز مبرم و مستمر به خدمات روان شناسی در مدرسه دارند، همچنین همه‌ی خانواده‌ها و دانشجویان به خدمات روان شناسی بیشتری احتیاج دارند. افروز ادامه داد: قانون مصوب مجلس بیان‌گر این است که هرکس در کشور ایران بخواهد کار خدمات روان شناسی داشته باشد و هر اقدامی مقایر این خلاف قانون نیز پیگرد قانونی دارد.
وی با بیان اینکه در آمریکا نیز هیچ روان پزشکی نمی‌تواند وارد کار روان شناسی شود، گفت: در کشور ما روان پزشکان حق دارند مثل سایر فوق لیسانس‌های روان شناسی آزمون دکترای روان شناسی داده و پس از قبولی و گذراندن پیش نیازهای اساسی که حداکثر 3 الی 4 سال مدت دوره است، می‌تواند مدت PHD روان شناسی گرفته و از نظام روان شناسی پروانه بگیرند.
غلام علی افروز اشاره کرد: تا زمانی که پزشکان اعم از روان پزشکان و متخصصین مغز و اعصاب دوره PHD روان شناسی را از دانشگاه معتبر دریافت نکردند، نمی‌توانند خدمات روان شناسی ارائه دهند و به صرف گذراندن فلوشیپ آن‌ها را با صلاحیت نمی‌کند که در روان شناسی دخالت کنند و این خود نیز خلاف قانون است.
وی در پایان خاطرنشان کرد: تا زمانی که روان پزشکان دوره‌ی دکتری روان شناسی را نگذرانند، نمی‌توانند وارد حوزه‌ی کاری روان شناسی شوند. هیچ جای دنیا روان پزشکان با گذراندن فلوشیپ تابلوی روان شناسی و روان درمانی نمی‌گیرند و نمی‌توانند وارد کار روان شناسی شوند.
