برای درمان بی‌خوابی آنتی‌هیستامین مصرف نکنید

خسرو صادق نیت در گفت‌وگو با فارس، اظهار داشت: بی‌خوابی یکی از شایع‌ترین اختلالات خواب است و کمتر کسی را می‌توان یافت که تجربه زودگذری از آن نداشته باشد. آنچه افراد مبتلا به بی‌خوابی را دچار نگرانی می‌کند تداوم و مزمن شدن بی‌خوابی است.

وی افزود: اثرات بی‌خوابی می‌تواند بر کیفیت بیداری و توانایی فعالیت فرد طی روز آسیب برساند بنابراین بی‌خوابی موضوع ساده‌ و یک‌بعدی نیست و انواع مختلفی دارد که افراد می‌توانند به یکی از انواع آن مبتلا شوند یا در یک زمان به چند نوع بی‌خوابی دچار شود.

این متخصص طب کار ادامه داد: برخی هم در شروع خواب مشکل دارند و هم مکرراً از خواب بیدار می‌شوند که درمان این عده سخت‌تر است، متأسفانه برخی افراد برای درمان بی‌خوابی به قرص‌های خواب‌آور روی می‌آورند این در حالی است که مصرف قرص‌های خواب‌آور مشکل فرد را حل نمی‌کند بلکه درمان علت اصلی بی‌خوابی را نیز به تأخیر می‌اندازد.

وی افزود: از آنجا که بسیاری از این داروهای خواب‌آور پس از مدتی اثر خود را از دست می‌دهند بنابراین مبتلایان به بی‌خوابی مجبورند داروی بیشتری را مصرف کنند از طرفی چون علت اصلی بی‌خوابی در بسیاری اوقات پیدا نمی‌شود این بیماری بدون درمان باقی مانده و مشکل بیمار همچنان به قوت خود باقی می‌ماند.

صادق‌نیت اظهار داشت: وابستگی به داروهای خواب‌آور از یک طرف و عدم درمان علت اصلی بی‌خوابی و مزمن شدن آن از طرف دیگر موجب می‌شود تا درمان بی‌خوابی بسیار مشکلتر و پیچیده‌تر از مراحل اولیه بیماری شود.

این فلوشیپ طب خواب گفت: توصیه می‌شود مبتلایان به بی‌خوابی در مراحل اول بی‌خوابی جهت درمان مراجعه کنند تا با سهولت بیشتر و سریع‌تر درمان شوند. درمان بی‌خوابی باید بر اساس علت آن انجام شود متأسفانه بسیاری از بیماران خودسرانه و به توصیه دوستان از داروهایی که معمولاً عارضه آنها خواب‌آلودگی است استفاده می‌کنند و این اقدام آنها باعث می‌شود برای ماه‌ها و حتی سال‌ها درمان اساسی نشوند.

وی با اذعان نسبت به مصرف آنتی‌هیستامین تصریح کرد: برخی مبتلایان به بی‌خوابی از داروهایی مانند آنتی‌هیستامین به عنوان خواب‌آور استفاده می‌کنند در صورتی که این داروها برای درمان آلرژی و حساسیت فصلی استفاده می‌شوند و خواب‌آوری برای این گروه از داروها یک عارضه و اثر سوء محسوب می‌شود.

وی افزود: سالهاست که داروسازان تلاش می‌کنند تا آنتی‌هیستامینی تولید کنند که اثر خواب‌آوری کمتری داشته باشد در حالی که برخی از بیماران این داروها را به عنوان دارو خواب‌آور استفاده می‌کنند که اقدامی کاملاً اشتباه است.

دانشیار دانشگاه علوم پزشکی تهران خاطرنشان کرد: برای درمان صحیح بیماری ابتدا باید علت آن را شناخت و سپس به درمان آن بپردازیم. توصیه می‌شود افراد به پیشنهادات دیگران برای مصرف داروهای خواب‌آور توجه نکرده و با مراجعه به پزشکان به درمان اساسی بی‌خوابی بپردازند.