آیا اختلالات روانی پایه ژنتیکی دارند؟

پژوهشگران در ۱۹ کشور ژنوم بیش از ۳۳۰۰۰ نفر را که به یکی از این اختلالات مبتلا بودند و همچنین ۲۸۰۰۰ مورد کنترلی را بررسی کردند. آنها چهار ناحیه رمز ژنتیکی را شناسایی کردند که تغییر در این نواحی با تمام اختلالات مذکور مرتبط بود. آنچه که از اهمیت ویژه ای برخوردار بود اختلال در دو ژن خاص بود.

یکی CACNA1C، قبلاً مرتبط با اختلال دو قطبی و شیزوفرنی بود. دیگری CACNB2، جریان کلسیم در سلول های مغزی را تنظیم کرده و در کمک به ارتباط عصبها با یکدیگر نقش حیاتی دارد. پژوهشگران فرض می کنند که اخنپتلال در عملکرد کانال کلسیم می تواند مسیر اولیه ای باشد که فرد را در برابر هر یک از این پنج اختلال آسیب پذیر می سازد.

اسمولر، استاد روانپزشکی مدرسه پزشکی هاروارد و بیمارستان عمومی ماساچوست، می گوید: “اگرچه این تغییرات بخش کوچکی از مؤلفه ژنتیک این اختلالات هستند، اما این یافته ها هنوز هم به یک زیست شناسی مشترک اشاره دارند.”
بروس کوتبرت، مدیر مرکز سلامت روان، ابراز امیدواری کرد که این یافته ها سرانجام تشخیص و درمان اختلالات مذکور را تسهیل کنند.
او در ادامه گفت: “ما به مکانیسم های فیزیولوژیکی واقعی دست یافته ایم که می توانند در شناخت زیست شناسی به جای حدس زدن در مورد آن سودمند باشند و اکنون نیز شروع به کار روی این مکانیسم ها کرده ایم.”