مهندسی هوا فضا ( گروه علوم ریاضی )
بسیاری از داوطلبان آزمون سراسری که رشته مهندسی هوا فضا را انتخاب می کنندٰ اطلاع صحیحی نسبت به این رشته ندارند و آن را با خلبانی یا نجوم اشتباه می گیرند. در حالی که هدف این رشته آماده کردن مهندسی است که بتواند در زمینه طراحیٰ ساخت و آزمایش هواپیما فعالیت کند. در واقع کار مهندس هوا فضا قبل از بیرون آمدن هواپیما از کارخانه است و او در مورد چگونگی به پرواز درآوردن یک هواپیما آموزش نمی بیند.
به عبارت دیگر مهندسی هوا فضا مجموعه ای از علوم و توانایی های علمی و عملی در زمینه تحلیل، طراحي و ساخت وسايل پرنده نظير هواپيماها، بالگردها، گلايدرها، موشك‌ها و ماهواره ها است. اين رشته بر چهار پايه آئروديناميك، جلوبرندگي، مكانيك پرواز و سازه هاي هوافضايي استوار است.
كه در اين ميان آئروديناميك به مطالعه و بررسي جريان هوا، محاسبه نيروها و گشتاورهاي ناشي از آن بر روي جسم پرنده مي پردازد و مهندس هوا فضا با فراگيري اين علم به تحليل جريان هاي پيچيده در اطراف اجسام پرنده پرداخته و با به دست آوردن نيروهاي آئروديناميكي امكان بررسي پايداري و طراحي سازه را فراهم مي كند.
«جلو برندگي» به مطالعه و بررسي سيستم هاي جلوبرنده اعم از موتورهاي پيستوني، توربيني، راكت ها و نحوه توليد نيروي رانش در آنها مي پردازد.
«مكانيك پرواز» به مطالعه و بررسي رفتار و حركات جسم پرنده با استفاده از اطلاعات آئروديناميكي، هندسي و وزني مي پردازد در واقع علم مكانيك پرواز از «عملكرد» تشكيل مي شود و «عملكرد» به بررسي بُرد، مسافت نشست و برخاست، مداومت پروازي در سرعت هاي مختلف و پايداري و كنترل وسايل پرنده مي پردازد و در نهايت «سازه هاي هوافضايي» به مطالعه و بررسي سازه هاي و ديگر وسايل پرنده مي پردازد و هدف آن طراحي سازه هايي است كه علاوه بر استحكام كافي در برابر بارهاي آئروديناميكي و ساير بارهاي استاتيكي وارد بر وسايل پرنده، حداقل وزن را نيز داشته باشند.
توانايي هاي لازم:
زير بناي اين رشته رياضيات است و همچنين فيزيك و شيمي تا حدودي لازم مي باشد و بيشتر دروس اين رشته به زبان انگليسي است.
مهندسي هوا فضا يك رشته فني است و عموما كساني كه وارد رشته هاي فني مي شوند، بايد آمادگي كار در كارخانجات را داشته باشند و همچنين بايد افراد قوي و داراي پشتكار باشند.
موقعيت شغلي در ايران:
مهندسين هوا فضا مي توانند در صنايع و موسسات تحقيقاتي هواپيمايي، موشكي و ماهواره فعاليت كنند. همچنين در كليه موسسات و سازمان هايي كه به نحوي از وسايل پرنده استفاده مي كنند، به عنوان كارشناس تحقيق در عمليات و تعمير و نگهداري فعاليت نمايند. از سوي ديگر چون سازه اتومبيل و كشتي مشتركات زيادي با سازه يك هواپيما دارد و توربين هاي گاز يك نيروگاه يا ايستگاه پمپ گاز همانند يك موتور جت تحليل و طراحي مي گردد، يك مهندس هوا فضا علاوه بر شركت هاي هوايي در نيروگاه ها، صنايع نفت و گاز و صنايع خودروسازي فرصت هاي شغلي خوبي دارد.
علاوه بر ساخت هواپيما فارغ التحصيلان اين رشته مي توانند در فرودگاه ها در قسمت تعمير و نگهداري هواپيما و همچنين در صنايع دفاع روي طراحي موشك و جنگ افزارها فعاليت كنند يا مي توانند روي آئروديناميك خودروها، سازه هاي خودروسازي و توليد توربين هاي بخار براي برق كار كنند.
درس هاي اين رشته در طول تحصيل:
دروس اصلي:
نقشه كشي، استاتيك، مقدمه اي بر مهندسي هوا فضا، مكانيك سيالات، رياضي مهندسي، ديناميك، ترموديناميك، مباني برق، ارتعاشات، مقاومت مصالح، كنترل اتوماتيك، علم مواد، انتقال حرارت، آزمايشگاه موتور انتقال.
دروس تخصصي:
آئروديناميك، مكانيك پرواز، ازمايشگاه آئروديناميك، طراحي هواپيما، تحليل سازه ها، اصول جلوبرندگي، زبان تخصصي، طراحي سازه هاي هوايي، پروژه. (سياري از درس هاي اين رشته همراه با آزمايشگاه است)
دانشگاه هاي پذيرنده:
صنعني اميركبير، صنعتي شريف، علو و فنون هوايي شهيد ستاري، امام حسين(ع)، صنعتي مالك اشتر شاهين شهر اصفهان، صنعتي خواجه نصير.
خبرنامه دانشجویان ایران
