نامه یک روان شناس به وزیر بهداشت

دكتر شهرام وزيري، روان شناس باليني و استاد دانشگاه طي نامه اي كه براي ما ارسال كرده است توضيحاتي درباره تصميمات وزارت بهداشت در مورد رشته روان شناسي ارائه كرده است كه در ذيل مشاهده مي نمائيد:
-
-

جناب دکتر سید حسن هاشمی
وزیر محترم و فرزانه وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشکی
--

باسلام و احترام
-
ضمن سپاس فراوان از تلاش های دلسوزانه جنابعالی و همکارانتان در ایجاد تحولات چشمگیر و ارتقای سلامت و بهداشت عمومی کشور، لازم می بینم به عنوان یک دانشگاهی توضیحاتی را پیرامون بیانات اخیر حضرتعالی در باب رشته روان شناسی بالینی به استحضار برسانم؛ که ترکیبی از امید و نگرانی را در دل دانش آموختگان رشته روان شناسی بالینی دامن زده است. امید از آن جهت که نوعی منطق گرایی قانون مدارانه، درست و بجا در متن صحبت های جنابعالی وجود دارد، آنجا که می فرمایید " یکی از تصمیمات نادرست سالهای گذشته را تربیت دانشجویان توسط وزارت علوم، در رشته هایی بوده است که به هیچ عنوان از بهداشت و درمان جدا نیستند که نمونه آن روانشناس بالینی است... روانشناس بالینی حتما باید در زیر مجموعه وزارت بهداشت، تربیت شود" 
اما در در عین حال اشاره نموده ايد كه:  "همپوشانی (بین روان شناس بالینی و روان پزشک) که قطعا وجود دارد اما بخش عمده ای از کار روانپزشک مربوط به روانکاوی و روان درمانی است"!!

جناب دکتر هاشمی عزیز، جنابعالی كه بدون ترديد از خبرگان پزشکی کشور هستید و به انواع کوریکولوم ها و سرفصل ها آشنایی دارید، سوال و ابهامی که در اینجا مطرح می شود اینست که این موارد را روان پزشکان عزیز کی ، کجا و در ذیل چه درس یا عنوانی فرا گرفته اند؟!
اگر مروری به برنامه آموزشی و ضوابط رشته تخصصی روان پزشکی که تاریخ تنفیذ آن تیرماه 1392 است داشته باشیم می بینیم که باید این علم (روانکاوی) نیز همانند دانش روان پزشکی و جدا از آن آموخته شود.

ما دانش آموختگان و اساتید دانشگاهی رشته روان شناسی بالینی از آن مقام عالی ، انتظار و توقع داریم همانند کشورهای پیشگام در دانش روان شناسی مرزهای تخصصی ، حرفه ای و استقلال هر دو رشته روان پزشکی و روان شناسی بالینی کاملا حفظ و رعایت گردد تا عده ای ناآگاهانه با استناد به این اظهارت و با ایجاد سوء برداشت های غیرکارشناسی و غیر علمی خللی در ارائه خدمات براي ارتقای سلامت روان جامعه ایجاد ننماید و فردا روزی، نیاید که با استناد به بیانات وزیر بهداشت یک مملکت کنار هر تابلوی متخصص اعصاب و روان، پسوند « ... و روانکاو!!!» را اضافه کنند؟ . اگر در بطن جامعه مشاهده کرده ایم برخی از پزشکان و روان شناسان کشورمان بنا بر سلایق و انگیزه های شخصی جزو جامعه سیاستمداران، شاعران، ادیبان، نقاشان، انبوه سازان و ... کشور هم شده اند نباید فکر کنیم که سیاستمداری، شاعری، ادیبی، نقاشی، انبوه سازی و ... بخشی از حرفه و تخصص پزشکان، روان پزشکان یا روان شناسان است.
البته اینگونه برداشت های ناروا در سمت ماهم هست! مثلا آنجا که رئیس محترم کارگروه روانشناسی شورای تحول علوم انسانی می فرمایند: وزارت بهداشت یک حرف کلی دارد مبنی براینکه مسایل مربوط به سلامت به وزارت بهداشت مرتبط است ما هم برسر این موضوع بحثی نداریم اما مساله اینجاست که رشته روانشناسی بالینی رشته مربوط به پزشکی نیست و روانشناسان بالینی پزشک نیستند. این رشته جزء رشته های غیر پزشکی است که کار آموزشی، پژوهشی و در کنار آن کار مشاوره و روان درمانی هم انجام می دهد"
ظاهرا این بزرگواران هم نمی دانند که وزارت بهداشت فقط متولی صنف پزشکان و امور پزشکی نیست بلکه پيراپزشكي، ورزش درمانی، طب آیررودا، کاردرمانی، پرستاری، مامایي و ... و صدها رشته دیگر از جمله رشته هایی هستند که به علت خدمات درمانی ارایه شده باید زیر نظر وزارت بهداشت قرار گیرند.
-
در پایان به عنوان برادری کوچکتر از آن مقام عالی وزارت بهداشت استدعا دارم برای پیشرفت امور و ایجاد همگرایی،همدلی و جلوگیری از روند نگران کننده موجود، مباحث مربوط روان شناسی بالینی را از ... به خود روان شناسان بالینی واگذار نمایید تا نام نیکتان در تاریخ روان شناسی بالینی ایران باقی بماند.