عوامل موثر بر تاخیر گفتاری کودکان

زهرا سلیمانی در گفت‌وگو با ایسنا، با اشاره به اینکه اختلالات گفتاری کودکان به صورت دوره‌ای بروز می‌کند، گفت: وزن کم در هنگام تولد، مسمومیت‌ها، بیماری‌های مادر مانند سرخچه یا بیماری‌های ویروسی، کودکان را در معرض ابتلا به اختلالات گفتاری قرار می‌دهد که ممکن است این اختلالات در جنبه های کلی‌تر ارتباطی، حرکتی و شناختی به دنبال اختلالات گفتاری بروز کند.

 وی ادامه با اشاره به اینکه بیماری‌های مادرزادی مانند سندروم داون که با افت شنوایی همراه است، در بدو تولد قابل شناسایی است، افزود: در اغلب کودکان با اختلالات گفتاری، بیماری‌هایی مانند عفونت گوش میانی در خلال رشد طبیعی کودک بروز می‌کند و ریسک ابتلا به تاخیر گفتاری را افزایش می‌دهد.

 این عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران با بیان اینکه در صورت نبود عکس‌العمل به خنداندن و ارتباط برقرار کردن مادر، می‌تواند زنگ خطر باشد، تصریح کرد: رشد شناختی و حرکتی کودکان دارای زمانی خاص است که اگر در آن زمان به دست نیاید، با تاخیر مواجه می‌شود؛ مانند 9 تا 12 ماهگی و گاهی 15 ماهگی که زمان شروع گفتن کلمات است.

 سلیمانی با تاکید بر اینکه عوامل تاخیر گفتاری کودکان بسته به شرایط و زمان مراجعه کودک بررسی می شود، خاطر نشان کرد: والدین باید به علت اهمیت پیشگیری از عوارض آینده تاخیر گفتاری، در صورت مشاهده هرگونه تاخیر در مهارت های ارتباطی و حرکتی برای بررسی و تشخیص به متخصص مربوطه مراجعه کنند.

 وی در ادامه افزود: فرصت یادگیری اهمیت بسزایی در آینده فرد دارد، بنابراین اگر والدین به خاطر حرف دیگران و باورهای قدیمی فرصت طلایی را از دست دهند، عوارض جبران ناپذیری دامن‌گیر فرزندشان می‌شود.

 این متخصص گفتار درمانی در پایان زنجیره گفتار اصوات، بازی با صداها، ارتباط چشمی و خنده اجتماعی را از علایم آماده سازی یادگیری و ایجاد ارتباط دانست و گفت: غربالگری شنوایی از جمله روش‌هایی است که کودکان را از جنبه‌های شنوایی ارزیابی می‌کند. همچنین به والدین آموزش می‌دهد تا با روش‌هایی بتوانند رشد گفتاری و شنوایی را برای کودکان تسهیل بخشند.