قطع ناگهانی داروهای ضد تشنج کودکان ممنوع!

دکتر زهرا پیرزاده در گفت‌وگو با ایسنا، با اظهار نگرانی درباره قطع ناگهانی داروی بیمار با نظر والدین، خویشاوندان و افراد دیگر، اظهار کرد: این کار می‌تواند نتایج ناگواری برای بیمار داشته باشد و فرآیند درمان را با اختلال مواجه کند.

وی افزود: ابتلا به تشنج پایدار و بستری شدن در بخش مراقبت‌های ویژه، مواردی از این نتایج ناگوار است. بنابراین باید به یاد داشته باشیم که قطع داروی ضد تشنج باید به تدریج و بر اساس سن بیمار، نوار مغزی و نوع دارو باشد.
این فوق تخصص مغز و اعصاب کودکان با اشاره به اینکه حدود 10 درصد مردم در طول عمر خود یک بار تشنج می‌کنند، ادامه داد: اگر دو نوبت تشنج، به فاصله زمانی بیش از 24 ساعت از هم و بدون عامل مساعد کننده، مانند مسمومیت دارویی و تب رخ دهد، صرع اتفاق افتاده است. پیرزاده توضیح داد: تشنج در تمامی عمر رخ می‌دهد اما احتمال وقوع آن در سنین کمتر، بیشتر است. وی با بیان اینکه تشنج به شکل‌های متفاوتی رخ می دهد، تصریح کرد: بیشتر مردم تشنج را به صورت سفت شدن اندام‌ها و سپس لرزش بدن می‌شناسند، ولی باید به خاطر داشت که حالت خیرگی نیز از نشانه‌های تشنج است.

عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی قزوین اضافه کرد: گاهی اوقات، تغییر رفتار و خلق و خو، حرکاتی عجیب مانند جیغ زدن و مکیدن لب‌ها نیز، علامتی از تشنج است. وی گفت: در دوره‌های مختلف زندگی، علت ایجاد تشنج یا صرع متفاوت است و به طور کلی بیماری‌های عفونی، مانند عفونت پرده مغز، اختلال متابولیک، مسمومیت یا مصرف بعضی از داروها، اختلال ساختمانی مغز، بعضی اشکالات آنزیمی، تومور مغزی و فشار خون بالا می‌تواند باعث تشنج شود. پیرزاده تاکید کرد: لرزش اندام‌ها یا تنه نوزاد، یکی از علل نگرانی خانواده‌هاست. اما باید به یاد داشته باشیم که هر لرزش دست یا پا به طور حتم تشنج نیست اما باید آزمایش‌های لازم انجام شود. وی با اشاره به اینکه برخی از انواع صرع، ارثی هستند، یادآور شد: خانواده‌هایی وجود دارند که این بیماری در بین اعضای خانواده وجود دارد و از مطرح کردن آن حتی در نزد پزشک خودداری می‌کنند که این می‌تواند تبعات ناگواری را به همراه داشته باشد.

وی گفت: بعضی از داروها باعث بروز عوارضی مانند بیش فعالی کودک یا کاهش زمان توجه وی می‌شود که فقط با قطع دارو، عوارض برطرف می‌شود. پیرزاده خاطرنشان کرد: باید به خاطر داشت که بعضی از انواع تشنج‌ها، سبب عقب‌گرد تکامل کودک می‌شود. یعنی ممکن است بعد از شروع تشنج، کودک چیزی یاد نگیرد یا مواردی را که از قبل آموخته بود، فراموش کند. در افرادی که مشکل ذهنی یا حرکتی وجود دارد، صرع متداول‌تر و احتمال کنترل بیماری با دارو کمتر است.
عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی قزوین در پایان گفت: بیشتر موارد تشنج و صرع، خوش خیم بوده و با دارو می‌توان آن‌ها را کنترل کرد. هر چند که خانواده‌ها تمایل به ابراز کردن سابقه چنین بیماری، حتی نزد پزشک ندارند. اما باید فرهنگ سازی مناسب در جامعه برای رفتار با بیماران صرعی انجام شود.