حسگر جدید قلب برای کاهش بستری‌شدن بیماران قلبی در بیمارستان
به گزارش ایسنا، این حسگر قابل‌کاشت که سیستم CardioMEMS™ HF خوانده میشود، عاری از باتری و به اندازه یک سکه بوده و مستقیما در درون قلب کار گذاشته میشود تا بر شریان ریوی نظارت کند.
این حسگر از طریق فرآیند کم‌تهاجمی در قلب کار گذاشته میشود و افزایش فشار در شریان ریوی را شناسایی می‌کند. این افزایش، نشانه‌ای زودهنگام از بدترشدن نارسایی قلبی است و با استفاده از این حسگر می‌توان آن را پیش از بروز علائم شناسایی کرد.
در میان علائم نارسایی پیشرفته قلبی، می‌توان به تنگی نفس اشاره کرد که نوعی تجربه ترسناک بوده و افراد را روانه اتاق‌های اورژانس می‌کند. زمانی که این حسگر در قلب کار گذاشته میشود، روزانه، خوانش‌های فشار شریان ریوی را به تیم پزشکی بیمار مخابره می‌کند و آن‌ها می‌توانند بر اساس این خوانش‌ها و پیش از این که علائم قلبی بیمار بدتر شوند، به او کمک کنند. در آزمایش‌های بالینی انجام‌شده، این ابزار، امکان بستری‌شدن بیماران مبتلا به نارسایی قلبی پیشرفته را تا 37 درصد کاهش داد.
میکروتراشه ابداعی برای بیماران مبتلا به نارسایی قلبی پیشرفته‌ای ابداع شده که ظرف 12 ماه پیش از آزمایش این ابزار، در بیمارستان بستری شده‌اند.
هدف دانشمندان از ارائه چنین ابزاری ارتقای کیفیت زندگی بیماران و کاهش امکان بستری‌شدن دوباره آن‌هاست.
این حسگر از طریق فرآیند کم‌تهاجمی در قلب کار گذاشته میشود و افزایش فشار در شریان ریوی را شناسایی می‌کند. این افزایش، نشانه‌ای زودهنگام از بدترشدن نارسایی قلبی است و با استفاده از این حسگر می‌توان آن را پیش از بروز علائم شناسایی کرد.
در میان علائم نارسایی پیشرفته قلبی، می‌توان به تنگی نفس اشاره کرد که نوعی تجربه ترسناک بوده و افراد را روانه اتاق‌های اورژانس می‌کند. زمانی که این حسگر در قلب کار گذاشته میشود، روزانه، خوانش‌های فشار شریان ریوی را به تیم پزشکی بیمار مخابره می‌کند و آن‌ها می‌توانند بر اساس این خوانش‌ها و پیش از این که علائم قلبی بیمار بدتر شوند، به او کمک کنند. در آزمایش‌های بالینی انجام‌شده، این ابزار، امکان بستری‌شدن بیماران مبتلا به نارسایی قلبی پیشرفته را تا 37 درصد کاهش داد.
میکروتراشه ابداعی برای بیماران مبتلا به نارسایی قلبی پیشرفته‌ای ابداع شده که ظرف 12 ماه پیش از آزمایش این ابزار، در بیمارستان بستری شده‌اند.
هدف دانشمندان از ارائه چنین ابزاری ارتقای کیفیت زندگی بیماران و کاهش امکان بستری‌شدن دوباره آن‌هاست.
