اما آيا ميزان خجالتي بودن در شما به حدي است که بر روي عملکرد زندگي روزمره تان تأثير جدي گذاشته است و عملا زندگي شما را فلج کرده است؟
آيا نشانه هاي اين اختلال رواني در شما وجود دارد؟
آيا به ندرت قادر به تحمل موقعيت هايي مثل يک مصاحبه شغلي يا کار کردن در بين آدم ها هستيد و به همين خاطر، اغلب از کار کردن باز مي مانيد؟
آيا يه هنگام صحبت با ديگران، از فرط اضطراب، به سختي مي توانيد حرف هاي طرف مقابل را بشنويد و مدام درگير افکار دروني و نگراني هاي درون ذهنتان هستيد؟
آيا به سختي مي توانيد ارتباطات دوستانه يا رمانتيک برقرار کنيد، چون اين ارتباطات براي شما بيش از حد انرژي گير و اضطراب زا هستند و شما در تمام لحظات نگران قضاوت طرف مقابل در مورد خودتان هستيد؟
آيا به همين علت اغلب از مردم دوري مي کنيد و اين مسئله باعث شده که حتي گاهي به عنوان فردي سرد و بي عاطفه شناخته شويد و ديگران فکر کنند که شما از آن ها متنفريد، چون به علت اضطراب دروني به سختي قادريد با ديگران ارتباط چشمي و روابط گرم عاطفي برقرار کنيد؟
آيا اين موارد عملا لذت زندگي را از شما گرفته است و شما را به فردي بي روح و افسرده بدل کرده است؟

اگر پاسخ شما به اغلب موارد بالا، مثبت است، احتمال زيادي وجود دارد که به اختلال «اضطراب يا هراس اجتماعي» مبتلا باشيد. اين اختلال مثل ساير اختلالات روانشناختي يک بيماري حقيقي است. نه با تلقين به وجود مي آيد و نه با تلقين از بين مي رود، بلکه نيازمند درمان تخصصي است. هر چه زودتر براي درمان اين اختلال اقدام کنيد، نتيجه درمان بهتر و سربع تر خواهد بود.