مسأله اي كه براي من مطرح است، اين است كه بايد رفتار من به عنوان يك دختر در برخورد با همكلاسي هاي پسر در دانشگاه چگونه باشد؟ از آنجايي كه به مسائل ديني و اخلاقي پايبند هستم در رفتار تناقض بسيار ديده مي شود و مشكلم اين است كه چگونه بايد با همكلاسي خود رابطه داشته باشم كه خداوند از من راضي باشد و هم من را به عنوان آدم هوسران نشناسند. خيلي ممنون اگر به طور جامع جواب سوال من را بدهيد.

پرسشگر گرامی؛ در پاسخ به سوال شما باید بگوییم :
- اولاً، اگر ضرورتى ايجاب نمى كند حتّى الامكان روابط غير ضروري با نامحرم برقرار نشود و خواهران دانشجو در مقابل افراد نامحرم، رفتارى متكبّرانه داشته باشند نه رفتارى صميمانه. اينكه در احكام شرعى مى فرمايند در غير ضرورت مكروه است مرد با زن هم صحبت شود، مخصوصاً مرد و زن جوان، به اين دليل است كه چه بسا همين هم صحبت شدن‌ها، غرايز جنسى افراد را تحريك كند و يك اُلفت و محبّت شهوانى بين مرد و زن ايجاد گردد و نقطه آغازى براى غوطه ور شدن در انحراف و فساد شود. در هر حال انسان بايد دقيقا درون خود را بكاود و باطنش را عميقا مطالعه كند كه مثلاً صحبت كردن با افراد نامحرم چه ضرورتى براى او دارد.
- ثانياً، در صورت ناچارى و ضرورت، روابط علمی یا کاری با نامحرم تا آنجا كه به شكستن حريم احكام الهى منجر نشود، اشكالى ندارد. بنابراين، گفتگو و نگاه هاى متعارف بدون قصد لذّت و ريبه، اشكالى ندارد؛ امّا با اين حال، حتى الامكان لازم است در كلاس ها يا خارج از آن، به گونه اى باشند كه كمترين اختلاط پديد آيد.
در ادامه گفتني است ارتباط كاري و علمي با نامحرم در صورتي كه موازين شرعي مراعات شود اشكالي ندارد ولي در عين حال جانب احتياط را مراعات كنيد و حتي الامكان در يك مكان خلوت و تنها با نامحرم نباشيد زيرا اولا جمع شدن دو فرد نامحرم در يك مكان كه فرد ديگري نباشد مكروه است و اگر احتمال آلوده شدن به گناه باشد، حرام است. بنابراين براي پيشگيري از هرگونه خطري و براي جلب رضايت خدا سعي كنيد اينگونه كارها را با افراد همجنس خودتان يا در محيط هايي كه غير شما افراد ديگري نيز مشغول كار هستند و رفت و آمد دارند، انجام دهيد. معصومين علیهم السلام به ما سفارش كردند در جايي كه مظان تهمت است قرار نگيريد و يكي از مواردي كه ممكن است به انسان تهمت ناروا بزنند تنها بودن با يك فرد نامحرم است.

*** عمل به نكات زير، در حل مشكل شما راهگشا خواهد بود :
1- نحوه ارتباط بين محرم و نامحرم در شرع، معين و مشخص شده است، به اين نحو كه صحبت ها ي ضروري و لازم علمی و کاری، اگر خوف گناه درآن نباشد و همچنين قصد ريبه و لذت در آن وجود نداشته باشد اشكال ندارد.
2- انجام تكاليف الهي در طول تاريخ همراه با تمسخر، خنده و برچسب زني براي همه حتي پيامبران واولياي خداوند بوده است .
3- تشخيص حرف هاي ضروري از غير ضروري در هر موقعيت به عهده خود انسان است واو بايد آن ها را تشخيص دهد. گاهي يك سلام در يك محيط، غير ضروري محسوب مي شود. پس خودتان از همه بهتر مي توانید تشخیص و تمييز بدهيد.
4- ادب تنها درارتباط دوستانه نيست، بلكه ادب در احترام به شخصيت،افكار و عقايد وهمچنين در صداقت با ديگران است.
5- از برچسب خوردن خجالت نكشيد و بدانيد كه زيباترين شاخصه زن براي مرد حجب ،حيا و عفت زن است، حتي براي مردهايي كه اين مسائل را قبول ندارند.
6- همانطور كه گفتيم اگر تشخيص داديد كه ارتباط هاي ضروري علمی و کاری و به تبع آن، هم صحبت شدن با همكلاسي ها، در چار چوب شرع واخلاق بوده و باعث از بين رفتن وقار و عفت شما نمي شود متين و جدي با آنها تنها در زمینه مسائل علمی و کاریتان هم صحبت شده و حد اعتدال را رعايت كرده و دچارافراط نشويد .
7- شما هيچ تعهدي در قبال همكلاسي هاي خود نداريد مبني بر اينكه به خاطر آنها از عقايد و شخصيت سالم خود دست برداريد .
8- در قرآن عبارت اكثرهم لا تعلمون، اكثرهم لا يتفكرون و ... زياد آمده؛ يعني اكثر آنها نمی دانند، اکثر آنها فكر نمي كنند و ... ؛ پس هيچ گاه كثرت جمعيت دليل بر درستي كردار و گفتار آنها نيست.
9- لازم به ذكر است حساسيت زياد روي حرف هاي ديگران نداشته باشيد و هدف وراه خود را مشخص كنيد و با اطمينان خاطر به جلو برويد.
10- وظيفه اصلي شما در محيط دانشگاه تحصيل و علم اندوزي است، پس حاشيه ها و مسائل جزئي را ناديده گرفته و به فكر تحصيل خود باشيد؛ امثال اين موارد به زودي تمام شده و تنها چيزي كه مي ماند موفقيت در تحصيل است.
11- به كار خود مطمئن باشيد و بدانيد مسائلي غير از تحصيل، به درس شما ضربه مي زند و شما را عقب نگه مي دارد.
12- دوباره تكرار مي كنم يادتان نرود براي آقايان وقار زن از همه چیز مهمتر است.
13- با دوستاني كه هم عقيده شما هستند و همچنين تجمعات ديني و مذهبي، ارتباط بيشتري داشته باشيد.
14- از بر چسب هاي بچه مثبت و اینگونه القاب نترسيد، زيرا اينها علائم انسان با ايمان و روشنفكر است.

نویسنده : مصیب عنایتی
-
پرسمان دانشجويي