به(برکت)رحمت الهی،در برابر آنان [مردم] نرم شدی؛و اگر خشن و سنگدل بودی،از اطراف تو پراکنده می شدند.پس آنان راببخش و برای آنان آمرزش بطلب؛و در کارها با آن ها مشورت کن؛اما هنگامی که تصمیم گرفتی (قاطع باش)و بر خدا توکل کن؛زیرا خداوند متوکلان را دوست دارد.(آیه 159،سوره ی آل عمران).

- این نکته ی روانشناسانه را می توان به خوبی از این آیه استفاده کرد، افرادی که با دیگران به مشورت می پردازند،نرمخو و قابل انعطاف هستند و کسانی که از مشورت با دیگران سرباز زده و خود را از رای دیگران بی نیاز می بینند،تند خو وسنگدل هستند.

-نکته ی دیگر این که طرف مشورت ما لزوما نباید برتر از خود ما باشد؛بلکه در مواردی لازم است انسان با افراد پایین تر از خود نیزبه مشورت و رایزنی بپردازد.
در این آیه خداوند به پیامبر(ص) دستور می دهد که با کسانی مشورت کند که باید آنان را مورد عفو و گذشت قرار دهد و برای بخشش آنان طلب مغفرت نماید«فَاعفَ عَنهم واستَغفِر لهم ون شاوِرهم فی الامر».

-بالاخره از این آیه به خوبی اهمیت و جایگاه ویژه ی مشورت استفاده می شود؛زیرا زمانی که پیامبر اکرم (ص)،با آن عظمت و عصمت و عقلانیت،مامور به مشورت و نظرخواهی از مردمی باشد که همه ی هستی و دانش وآگاهی خود را از وجود پر برکت او دارند،پیروان او و افراد عادی به طریق اولی باید به این موضوع اهمیت دهند.