سازگاری و انطباق با تغییران اجتناب ناپدیر اقلیم و اب و هوا را تاب آوری اقلیمی میگویند سه موضوع ویژه در تاب آوری اقلیم مشتمل بر محیط زیست ،اقتصاد و معیشت پایدار تاکنون در مطالعات این شکل از تاب آوری مورد توجه بوده اند تابآوری اقلیم راهی برای برنامه ریزی به جهت محافظت از بشر در برابر تغییرات اقلیم است.
سازگاری و انطباق با تغییرات اجتناب ناپدیر اقلیم و آب و هوا را تاب آوری اقلیمی میگویند تابآوری اقلیم مسیر مدیریت و برنامه ریزی برای انطباق و محافظت از بشر در برابر تغییرات اقلیم است. تاب آوری اقلیمی به عنوان ظرفیت اجتماعی، اقتصادی و بومشناختی برای مقابله با یک رویداد یا روند یا اختلال خطرناک تعریف شده است این کار با "پاسخ دادن یا سازماندهی دوباره به روشهایی انجام میشود که عملکرد، هویت و ساختار اساسی آنها حفظ شود و در عین حال ظرفیت سازگاری، یادگیری و دگرگونی نیز حفظ شود.
بنابر همین گزارش از میگنا رسانه سلامت و تاب آوری ایران
خاطره اکبری روانشناس و کارشناس سلامت در ادامه این مطلب آورده است که
تاب آوری اقلیمی مفهومی است که از تنظیم و انطباق روش های زندگی، کار و حتی تفریح برای محافظت از خود در برابر تأثیرات تغییرات آب و هوایی صحبت میکند.
تاب آوری اقلیمی مقابله و مدیریت موفقیت آمیز تأثیرات تغییرات آب و هوایی و در عین حال جلوگیری از بدتر شدن تأثیرات آب وهوایی را به بحث میگذارد.
چشم انداز تاب آوری آب و هوا دستیابی به جهانی است که در آن مردم، مشاغل و سیستم های محیطی در برابر تأثیرات تغییرات آب و هوایی منعطف و سازگار باشند
سه موضوع ویژه در تاب آوری اقلیم مشتمل بر محیط زیست ،اقتصاد و معیشت پایدار تاکنون در مطالعات این شکل از تاب آوری مورد توجه بوده اند .
مساله محیط زیست در تاب آوری اقلیم ناظر بر این معناست که حفاظت از منابع و سرمایه های طبیعی و تنوع آن و توجه به سیستمهای زیستمحیطی تاب آور شامل حصول اطمینان و نظارت به این معناست که طبیعت، با ترکیب در هم تنیده ای از اکوسیستمهای زمینی و دریایی، اولین خط دفاعی در برابر خطرات اقلیمی ناشی از حوادث و بلایای شدید و همچنین تغییرات طولانیمدت در آب و هوا باشد. این بدان معنی است که تنوع زیستی و اکوسیستم های طبیعی محفوظ بمانند .
مقوله بعدی یا
تاب آوری اکونومیک یا اقتصادی به این معنا توجه میکند که کسبوکارها و اقتصادهای تاب آور همه خطرات آب و هوایی به طور کامل توسط مشاغل، سرمایهگذاران و جامعه درک میشوند. اقداماتی برای مدیریت این خطرات در سیستمهای چند لایه اقتصادی و اجتماعی صورت میگیرد، تمرکز ویژه این بخش بر شهرها، زیرساختها، خدمات، کشاورزی و غذا، آب و اکوسیستمهای طبیعی، و سیستمهای اقیانوسی و ساحلی ومواردی از این دست است.
و ضلع سوم مساله
معیشت پایدار است که موضوع اصلی اطمینان از این موضوع که حتی آسیبپذیرترین جمعیتها، بهویژه آنهایی که در کشورهای کمتر توسعهیافته و یا کشورهای در حال توسعه زندگی میکنند،در برابر تغییرات اقلیمی مثلا خشکسالی یا گرم شدن هوا و .... از تاب خوبی برخوردار و یا حداقل از چتر حمایتی ( اجتماعی ، اقتصادی ) ویژه ای برخودار باشند .