مربی بهداشت کسی است که به افراد و دانش آموزان یاد می دهد چگونه عادات مثبت و سالم را در زندگی خود بگنجانند. آنها برنامه ها و موادی را توسعه می دهند که سلامتی را ارتقا می بخشد و کودکان و بزرگسالان را تشویق می کند تا تصمیمات سالم بگیرند. مربیان بهداشت در محیطهای مختلفی از جمله مدارس، بیمارستانها، سازمانهای غیرانتفاعی، دولت، مطبهای پزشکان، مشاغل خصوصی و کالجها کار میکنند.
مربی بهداشت در واقع یکی از نیروهای حوزه سلامت جسم و روان کودک در مدارس است که آموزش و مشاوره دانش آموزان و والدین آنها برای ارتقای بهداشت جسمی و روانی، از وظایف و نقش آنهاست.
مربیان بهداشت مدارس نقش برجسته ای در ارتقای سلامت جسمی و روانی دانش آموزان و والدین در مدارس دارند. آنها آموزش و مشاوره را برای افزایش رفاه جسمی و روانی ارائه می دهند خاطره اکبری روانشناس و کارشناس سلامت در ادامه اضافه میکند مسئولیت های آنها شامل ارائه آموزش و مشاوره برای ارتقای سلامت کلی دانش آموزان، انجام معاینات بصری سالانه، ارزیابی و ارزیابی سلامت شنوایی، همکاری با متخصصان بهداشت در مورد مسائل بهداشتی مدارس، نظارت بر بهداشت محیط مدرسه، شرکت در جلسات شورای بهداشت، و سازماندهی بهداشت و درمان است. کارگاه ها و نمایشگاه های مرتبط علاوه بر این، آنها بر سلامت تک تک دانش آموزان، کنترل بیماری، خدمات بهداشتی و تغذیه در محیط مدرسه نظارت می کنند و همچنین در فعالیت های آموزشی، رویدادهای فرهنگی و برنامه های بهداشتی برای دانش آموزان و والدین شرکت می کنند. نقش
مربی بهداشت مدرسه شامل طیف وسیعی از وظایف مرتبط با سلامت است که با هدف ایجاد محیط سالم و ایمن مدرسه برای دانش آموزان و کارکنان انجام می شود.
مسئولیت ها: انجام معاینات حدت بینایی دانش آموزان سالانه، ارزیابی و ارزیابی سلامت شنوایی، همکاری با واحدهای بهداشتی برای کنترل بیماری های واگیر در مدارس، شرکت در جلسات شورای بهداشت و همکاری با سایر مربیان بهداشت برای آموزش دانش آموزان، انجام آزمایشات مربوطه و رسیدگی به مسائل دانش آموزی .
مدارک تحصیلی: سطوح آموزشی مورد نیاز برای مربیان بهداشت مدارس متفاوت است و اکثر موقعیت ها به مدرک لیسانس یا معادل آن نیاز دارند. بسته به شرایط شغلی خاص، ممکن است برخی از نقش ها نیازی به مدرک لیسانس نداشته باشند .
جذابیت شغلی: شغل مربی بهداشت مدرسه نیاز به دانش و آمادگی قابل توجهی دارد. اکثر موقعیت ها نیاز به مدرک لیسانس چهار ساله دارند، اما برخی ممکن است به این سطح از تحصیلات نیاز نداشته باشند. تجربه مرتبط نیز برای این نقش ها ضروری است .
مهارتها و روابط: مربیان بهداشت مدارس باید مهارتهایی مانند جمعآوری و تجزیه و تحلیل دادهها، حمایت از بهبود منابع سلامت و حفظ سیاستهای بهداشتی داشته باشند.آنها همچنین باید روابط خوبی با متخصصان پزشکی و دندانپزشکی داشته باشند تا صدمات، بیماری ها و ناهنجاری های انسانی را به طور موثر تشخیص داده و درمان کنند.
به طور خلاصه، مربیان بهداشت مدارس با آموزش دانش آموزان و والدین، انجام ارزیابی های بهداشتی، همکاری با واحدهای بهداشتی و تضمین محیط سالم مدرسه، نقش حیاتی در ارتقای سلامت و رفاه در مدارس ایفا می کنند. مدارک آنها متفاوت است، اما اکثر موقعیت ها حداقل به مدرک لیسانس نیاز دارند و تجربه مرتبط برای موفقیت در این زمینه بسیار مهم است.
برای ایجاد تاب آوری در حوزه بهداشت، میتوان از راهکارهای متنوعی استفاده کرد که از جمله آنها میتوان به موارد زیر اشاره کرد:
- آموزش و آگاهی: ارائه آموزشهای مرتبط با تاب آوری به کارکنان و متخصصان بهداشت بسیار حائز اهمیت است
مدیریت استرس: آموزش مهارتهای مدیریت استرس و تقویت تاب آوری در برابر فشارهای شغلی و شرایط دشوار میتواند به افزایش تاب آوری در حوزه بهداشت کمک کند
تمرین و تقویت مهارتها: تمرین و تقویت مهارتهای خودکنترلی، شناسایی و کنترل افکار منفی، و یادگیری راهبردهای مناسب برای مقابله با استرس و فشار، نقش مهمی در افزایش تاب آوری دارد
روابط همکاری: افزایش همکاری و ارتباطات سالم در سازمانهای بهداشت نقش بسزایی در ساخت تاب آوری دارد از این رو آشنایی با علوم سازمان یو مدیریت میتواند در توسعه تاب آوری فردی هم موثر باشد.
پشتیبانی و تحول سازمانی: فراهم کردن بستر مناسب برای پشتیبانی روانشناختی و اجتماعی کارکنان بهداشت، همچنین اعمال تحولات سازمانی جهت افزایش تاب آوری، اقداماتی حائز اهمیت هستند.
با رعایت این روشها و اجرای برنامههای مناسب، محقق شدن تاب آوری در حوزه بهداشت قابل دست یابی است.
برای ایجاد تاب آوری در کارهای شبکه بهداشت، مطالعات نشان داده است که انجام آموزشهای تاب آوری گروهی بر مولفههای سلامت عمومی دانشآموزان دختر دبیرستانی و همچنین آموزش مهارتهای تاب آوری و مدیریت استرس بر کیفیت شغلی کارکنان شبکه بهداشت و درمان، اثربخش بوده است.
این بطور کلی نشان میدهد که افزایش آگاهی و تقویت مهارتهای تاب آوری در افراد مختلف، از جمله دانشآموزان و کارکنان بهداشت، میتواند بهبود قابل توجهی در سطح تاب آوری و سلامت روانی و فیزیکی آنها داشته باشد. ایجاد
تاب آوری ممکن است زمانبر باشد، بنابراین اگر هنوز برای کنار آمدن با رویدادهای مشکلساز در تلاش هستید، ناامید نشوید تاب آوری شامل هیچ رفتار یا عمل خاصی نمیشود و همه میتوانند آن را بیاموزند. تاب آوری میتواند از فردی به فرد دیگر به طور چشمگیری متفاوت باشد. روی تمرین مهارتها و همچنین ویژگیهای مشترک افراد تابآور تمرکز کنید، اما به یاد داشته باشید که از نقاط قوت خود نیز استفاده کنید.