به گزارش میگنا؛ دوران نوجوانی یکی از مهمترین و تاثیرگذارترین دوران زندگی است و بخش عمده شخصیت در این دوران شکل می گیرد. اغلب ما والدین از نحوه صحیح ارتباط با نوجوانان آگاه نیستیم و به همین دلیل کوچکترین حرف یا رفتارمان، سبب بروز واکنش های تند و غیر قابل پیش بینی از جانب نوجوان می شود.

در این نوشتار سعی داریم چند نکته اساسی و مهم در ارتباط با نوجوانان را باهم مرور ‌کنیم. با ما همراه باشید:

⚛ فرزندانمان را جلوی همدیگر یا بقیه هم سن و سالانشان تحقیر و سرزنش نکنیم.

⚛به استقلال نوجوان احترام بگذاریم. یکی از موارد استقلال نوجوان، دوستیابی هایش است. به دوستانش احترام بگذاریم.

⚛با احترام به روابط اجتماعی نوجوانان، آنها را کاملا زیر نظر داشته باشیم. البته این مراقبت باید به صورت نامحسوس باشد. طوری که به استقلال آنان آسیب نرسانیم.

⚛با اولیای مدرسه در ارتباط باشیم.

⚛نوجوانان را در فضای مجازی تنها نگذاریم و زمان استفاده از شبکه های اجتماعی را محدود کنیم. کنار فرزند در فضای مجازی بودن خیلی ساده است می‌توانیم خیلی شفاف و واقعی جزء دنبال کننده های صفحه فرزندانمان باشیم نه به صورت ناشناس 😉 ما پدر و مادر هستیم نه پلیس و کاراگاه 😉

🔯مشکلات مالی و روابط والدین با یکدیگر به فرزندان ارتباطی ندارد. از فرزندان به عنوان سپر بلا در برابر رابطه با همسر استفاده نکنیم.

⚛از مشاجره پرهیز کنیم و محیط خانه را آرام نگه داریم. درون نوجوان پر از آشوب و تلاطم هست ما با مشاجره در خانه، به این آتش درونی ، هیزم اضافه نکنیم و آتش را شعله ور تر نکنیم.

⚛نوجوانان را از عواقب کارهای پرخطر آگاه سازیم. فقط آگاهی بدهیم، آن هم یک بار یا نهایتا ۲ بار، نه بیشتر. مثل سی دی خش دار نباشیم که مرتب تکرار می کند😉

⚛نوجوانان را نسبت به آینده بدبین نکنیم.

⚛خودمان را جای فرزندان قرار دهیم. دوست داشتیم وقتی نوجوان بودیم پدر و مادر با ما چطور رفتار می‌کردند، همانطور با نوجوانمان رفتار کنیم.

⚛دوران نوجوانی خود را فراموش نکنیم. تا حالا چند بار به پسر یا دختر نوجوان خودمان این جمله را گفته ایم ؟! من هم نوجوان - جوان بودم ، هیچ‌وقت جلوی پدر ومادرم پامُ دراز نمی‌کردم، هروقت پدرم صدایم می‌کرد آب دستم بود‌ می‌گذاشتم زمین و فورا اطاعت امر می‌کردم.(کمی با خودمان صادق باشیم ).😉 چند بار مادر صدایمان کرده و ما خود را به نشنیدن زدیم 😂

⚛نوجوانان مسئول برآورده کردن آرزوهای دست نیافته ما و والدین ما نیستند. پدربزرگت از بچگی به من می‌گفت آقای دکتر. زمان ما امکانات نبود و من نتونستن درس بخونم. ولی الان امکانات برای تو مهیاست! پدر و مادر عزیز دست شما را می‌بوسم و می‌گویم اجازه دهید فرزندان زندگی خودشان را داشته باشند و زندگی نزیسته ما را ادامه ندهند.

⚛و نهایتاً اگر با این راهکارها نتوانستیم با نوجوانمان ارتباط برقرار کنیم، بهتر است از مشاور مدرسه که در زمینه نوجوانی تجربه دارد کمک بگیریم.


نویسنده: فاطمه سادات زاهدی، کارشناس ارشد مشاوره