ميگنا: حسین علیان با برشمردن ابعاد مختلف هوش سیاسی، در تشریح آن اظهار داشت: هوش سیاسی (political intelligence) که با PQ نمایش داده میشود از مهمترین هوشها در راه داشتن جامعه سالم و شکوفاست. هوش سیاسی ظرفیت یک فرد برای مدیریت سیاسی و سازمانی است که بهنوعی باعث چالاکی اجتماعی، هدفمندی بالا، چشمانداز نگاری کلان، توسعه دهی عالی و ساماندهی متناسب میشود اما در جامعه آگاهانه یا ناآگاهانه کاملاً مغفول مانده است.
این روانشناس بالینی در ادامه از ایجاد آزمونی برای سنجش هوش سیاسی خبر داد و افزود: برای اولین بار در کشور این آزمون با اعتبار و پایایی بالا در مرکز توسعه آموزشهای نوین ایران ایجادشده که مؤلفههای متعدد آن از قبیل نفوذ فردی، بینش، شیوه تفکر، مهارت سیاسی، هوشیاری اجتماعی، توانایی شبکهسازی و ... را ارزیابی میکند.
علیان در تکمیل توضیحات خود خاطرنشان کرد: آزمونی که زیر نظر اینجانب و با همکاری پژوهشگران مرکز توسعه آموزشهای نوین ایران تهیهشده دارای ۱۸۲ سؤال میباشد که به صورت سؤالات ۷ گزینهای طرحشده و تاکنون روی گروههای هدف در استانهای تهران، اصفهان، فارس، کرمان و یزد اجرا شده است.
وی در مورد ضرورتهای توجه به هوش سیاسی نیز گفت: متأسفانه در کشور بخش زیادی از نمایندگان و مدیران هوش سیاسی پایینی دارند و ازاینرو درک سیاسی، خرد سیاسی، توانش سیاسی، اخلاق سیاسی و آیندهنگری سیاسی پایین آنها بعضاً موجب ایجاد مشکل در عرصه سیاست داخلی و خارجی شده است.
این روانشناس بالینی تصریح کرد: من معتقد به مدل KSA هستم که مخفف سه کلیدواژه دانش، مهارت و استعداد است؛ به این معنی که یک فرد سیاسی باید هم هوش سیاسی بالایی داشته باشد هم دانش سیاسی خوبی کسب کند و هم مهارتهای سیاست را کارآموزانه در خود تقویت بخشد.
وی همچنین به نتیجه عدم توجه علمی به هوش سیاسی در عزل و نصبها اشاره کرد و گفت: بارها مشاهده شده فردی که نه هوش سیاسی دارد نه در رشته علوم سیاسی درس خوانده و نه در جایی تمرین سیاست کرده، به یکباره در پُست بالای سیاسی سکاندار سیاست در یک منطقه میشود که اینها بهواقع یک درد است چراکه تا وقتی مدیران کمهوش سیاسی داریم، ساختار نیز کوتوله پرور میشود.
علیان هوش سیاسی را قابل ارتقا دانست و افزود: بسته هوش افزایی سیاسی برای گروههای مختلف سنی از ۱۸ سال به بالا تدوینشده و ایکاش این آزمون برای دانشجویان رشته علوم سیاسی به عمل آید تا در صورت لزوم، ارتقای این هوش با متد کاملاً علمی و ساختاریافته انجام پذیرد. هرچند امروزه دانشجویان رشته علوم سیاسی بیشتر تاریخ سیاست خوانده و کمتر بینش سیاسی پیدا میکنند و کمتر کسی با رغبت واقعی بهسوی این رشته میرود.
این روانشناس بالینی به ویژگیهای یک سیاستمدار باهوش سیاسی نیز اشاره کرد و گفت: هوش سیاسی قبل از هر چیز در تصمیمگیری و سپس در پویایی قدرت، انعطافپذیری بهموقع، کنش و واکنشهای مناسب، جهتگیری عاقلانه، پرهیز از سوگیریهای متعصبانه، دانش ضمنی بالا، تسخیر زیرکانه اطلاعات، مدیریت استرس، گروهگرایی مدبرانه و بالاخره دانستن قاعده بازیهای اجتماعی و... نشان میدهد.
وی سنجش هوش سیاسی کاندیداهای انتخابات را امری ضروری برشمرد و بیان داشت: البته نظرات ما هرچند علمی و کاربردی جایی به کار گرفته نمیشود اما باید گفت ما باید به یک سنجش هوش سیاسی در افراد خواهان کاندیداتوری عرصههای مختلف روی بیاوریم چراکه گزینش عالمانه و آگاهانه ما را به سمت بهبود وضعیت سیاسی پیش خواهد برد.
علیان در پایان نیز تأکید کرد: ضروری است با برنامههای منسجم نه پوپولیستی و عوامگرایانه، آگاهی سیاسی مردم را بالا ببریم چراکه جامعه آگاه، مدیران سیاسی آگاه میخواهد و برعکس.