ميگنا: وحید اکبری متخصص و کارشناس ارشد روانشناس بالینی اظهار کرد: پس از جدایی پدر و مادر، فرزند آن‌ها در مرکز توجه قرار می‌گیرد، توجهی که متاسفانه چاشنی آن ترحم است. برخی با الفاظ دلسوزانه سعی می‌کنند با کودکان طلاق ارتباط برقرار کنند و طبق یک ذهنیت سنتی و اشتباه او را قربانی یک زندگی نابسامان می‌دانند، لذا این رفتار موجب می‌شود که گاهی کودک، خواسته‌های غیر معقولی داشته باشد که از سر دلسوزی آن‌ها را برایش فراهم آورند.

اگر پدر و مادر بعد از جدایی به خوبی برای فرزندشان مسئله را توضیح ندهند، اعتماد نفس او را خدشه می‌کنند و موجب می‌شوند که کودک تا سالیان طولانی به واسطه این اتفاق، ضعیف و خجالت زده باشد و در بسیاری از موقعیت‌ها به علت نداشتن جسارت لازم، به ناچار کنار بکشد.

خردسالان ذهنیتی مطلق گرا دارند و نمی‌توانند در خصوص مسائل، تفکر نسبی داشته باشند؛ در صورت جدا شدن والدین معمولا خود را مقصر می‌دانند و بیشتر این تفکرات به دلیل اطلاع نداشتن از علت واقعی جدایی والدین است، به همین دلیل دچار ناراحتی یا استرس می‌شوند.

بنابراین توصیه می‌شود که با فرزند خود در این باره صادقانه صحبت کنید و هرگز از کودک نخواهید که بین شما یا همسرتان یکی را انتخاب کند، زیرا کودک باید بداند که با هر کدام از والدین خود زندگی کند، ارتباطش با طرف دیگر قطع نخواهد شد، بنابراین باید خیال کودک را آسوده کرد و احساس امنیت عاطفی را به او بازگرداند.