به گفته محققان، در حالی که مغز معمولا بر روی شبکه‌های مستقلی کار می‌کند که عملکردهای مجزا مانند بینایی، حرکت و شنوایی را اجرا می‌کنند، جدا بودن این شبکه‌ها در زمان مصرف داروهای روانگردان از هم پاشیده و منجر به یک سیستم یکپارچه‌تر می‌شود که مشابه حالت مغز یک نوزاد است.

این یافته‌ها که در مجله مجموعه مقابلات آکادمی ملی علوم آمریکا (PNAS) منتشر شده، همچنین نشان داد که زمانی که داوطلبان از داروی اسید لیزرجیک دی اتیل آمید (ال‌اس‌دی) استفاده کردند، تعداد بیشتری از مناطق مغزی و نه تنها قشر بینایی به پردازش بصری کمک کردند. این امر می‌تواند توهم‌های پیچیده بصری را که اغلب با حالت مصرف روانگردان همراه هستند، توضیح دهد.
به گفته محققان، این تجربه همچنین به نظر می‌رسد که با ارتقای سلامت پس از فروکش کردن اثرات دارو مرتبط باشد و در آینده می‌تواند به ترکیبات روانگردانی منجر شود که برای درمان اختلالات روانی مورد استفاده قرار بگیرند. چنین داروهایی می‌تواند بطور خاص در اختلالات روانی که الگوهای تفکر منفی در آن‌ها تثبیت شده مانند افسردگی یا اعتیاد، سودمند باشد.

این تحقیق بر روی 20 داوطلب سالم انجام شد که هر دو داروی روانگردان و دارونما را مصرف کردند. همه این افراد از لحاظ فیزیکی و روانی سالم بودند و پیش از این به نوعی از داروهای روانگردان استفاده کرده بودند.
طی آزمایشات تحت کنترل و نظارت شده در یک مرکز تحقیقاتی خاص، هر داوطب 75 میکروگرم ال‌اس‌دی یا یک دارونما را دریافت کرد. مغز این افراد سپس با تکنیک‌های مختلف از جمله اف‌ام‌آرآی و مگنتوآنسفالوگرافی (MEG) اسکن شد. استفاده از این روش‌ها به دانشمندان اجازه داد تا فعالیت کل مغز را با نظارت بر جریان خون و فعالیت الکتریکی بررسی کنند.